ಸತ್ಯ ಹಾಗೂ ಅಸತ್ಯ

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಇಬ್ಬರು ಸೋದರರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು . ಒಬ್ಬ ಧನಿಕ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಬಡವ . ಒಂದು ಸಾರಿ 
ಅವರು ಸಂಧಿಸಿದರು , ವಾಗ್ವಾದದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದರು . ಬಡವ ಸೋದರ ಹೇಳಿದ : “ ಈ 
ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳಿವೆ . ಆದರೂ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುವುದೇ ಲೇಸು ! ” 
- ಧನಿಕ ಹೇಳಿದ : “ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೀನು ಎಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಾಯ? ಇಲ್ಲಪ್ಪ, ಈ ಪ್ರಪಂಚ 
ದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಅನ್ನೋದೇ ಇಲ್ಲ. ಈಗ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಾಣುವುದು ಒಂದೇ – ಅಸತ್ಯ , ಅಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಾಳು 
ವುದೇ ಲೇಸು ! ” 

ಬಡವ ತನ್ನ ವಾದವನ್ನೇ ಸಮರ್ಥಿಸಿದ : “ ಇಲ್ಲ, ಅಣ್ಣ , ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಾಳುವುದೇ ಲೇಸು ! ” 

ಆಗ ಧನಿಕ ಹೇಳಿದ : “ ಆಗಲಿ , ಪಣ ಕಟೋಣ. ಜನರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿಕೇಳೋಣ. ಯಾರು 
ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಅವರನ್ನು ಕೇಳೊಣ. ಹೀಗೆಮೂರು ಮಂದಿಯನ್ನು ಕೇಳೋಣ. ಅವರು ನಿನ್ನ ಪರವಾಗಿ 
ಹೇಳಿದರೆ ನನ್ನ ಆಸ್ತಿ ಎಲ್ಲ ನಿನ್ನದು. ಅವರು ನನ್ನ ಪರವಾಗಿ ಹೇಳಿದರೆ ಆಗ ನಿನ್ನ ಆಸ್ತಿಯನ್ನೆಲ್ಲ 
ನಾನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಆಗಬಹುದಾ ? ” 

ಬಡವ ಹೇಳಿದ : “ ಆಗಲಿ ! ” 

ಇಬ್ಬರೂ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಹೊರಟರು . ಹೋಗ್ತಾರೆ, ಹೋಗ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ 
ಸಿಕ್ಕಿದ. ಅವನು ಕೆಲಸದಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಿದ್ದ. ಅವರು ಅವನನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು : “ ನಮಸ್ಕಾರ, 
ಸಜ್ಜನನೇ ! ” 

“ನಮಸ್ಕಾರ ! ” 

“ ನಾವು ನಿನ್ನನ್ನು ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಬೇಕೂಂತ ... ” 
“ಕೇಳಿ ! ಕೇಳಿ ! ” 
“ ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಬಾಳುವುದು ಉತ್ತಮ : ಸತ್ಯದಲೋ ಅಥವಾ ಅಸತ್ಯದಲೋ ? ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರಾ !” ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ . ನೀವು ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವನ್ನು 
ಎಲ್ಲಿ ಕಾಣೀರ? ನೋಡಿ, ನಾನು ಎಷ್ಟು ದುಡಿದರೂ ಎಲ್ಲ ನಿಷ್ಪಲ. ಸಿಗೋ ಅಲ್ಪ ಜೀತದಲ್ಲೂ 
ಒಡೆಯ ಬೇರೆ ಒಂದಷ್ಟು ಕಡೀತಾನೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಬಾಳೊದು! ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ 
ಬಾಳೋದಕ್ಕಿಂತ ಅಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಾಳೋದೇ ಉತ್ತಮ ! ” 

“ನೋಡಿದೆಯಾ, ತಮ್ಮ ” ಅಂದ ಧನಿಕಸೋದರ, “ ನನ್ನ ಮಾತು ನಿಜ ಅನ್ನೋದಕ್ಕೆ ನಿನಗೆ 
ಮೊದಲ ಪುರಾವೆ.” 

ಬಡವನ ಮುಖ ಸಪ್ಪಗಾಯಿತು. ಅವರು ಮುಂದೆ ಹೋದರು . ಅವರಿಗೆ ಒಬ್ಬ ವರ್ತಕ 
ಸಿಕ್ಕಿದ. 

“ ನಮಸ್ಕಾರ, ವರ್ತಕ ಶ್ರೇಷ್ಟ !” 
“ ನಮಸ್ಕಾರ !” 
“ ನಾವು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಬೇಕೂಂತ ...” 
“ಕೇಳಿ, ಕೇಳಿ ! ” 
“ ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಬಾಳುವುದು ಉತ್ತಮ : ಸತ್ಯದ ಅಥವಾ ಅಸತ್ಯದಲ್ಲೂ ? ” 
“ ಅಯ್ಯೋ , ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರಾ ! ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯದಿಂದ ಬಾಳೊದು ಎಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯ ? ಮಾರಾಟ 
ಮಾಡಬೇಕಾದರೆ ನೂರು ಬಾರಿ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಬೇಕಾಗುತ್ತೆ , ನೂರು ಬಾರಿ ವಂಚನೆ ಮಾಡ 
ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ . ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮಾರಾಟವನ್ನೇ ಮಾಡೋಕಾಗೊಲ್ಲ.” 

ಹಾಗೆಂದು ಅವನು ಮುಂದೆ ಹೊರಟ. 
“ನೋಡಿದೆಯಾ, ತಮ್ಮ , ಎರಡನೆಯ ಪುರಾವೆ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ” ಎಂದ ಧನಿಕ. 
ಬಡವನ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುಂದಿತು . ಅವರು ಮುಂದೆ ಹೋದರು . 
ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಕೊನೆಗೆ ಒಬ್ಬ ಸಾಹುಕಾರನನ್ನು ಸಂಧಿಸುತ್ತಾರೆ. 
“ನಮಸ್ಕಾರ , ಸ್ವಾಮಿ ! ” 
“ನಮಸ್ಕಾರ! ” 
“ ನಾವು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಒಂದು ಮಾತು ಕೇಳಬೇಕೂಂತ ...” 
“ಕೇಳಿ, ಕೇಳಿ ! ” 

“ ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಬಾಳುವುದು ಉತ್ತಮ : ಸತ್ಯದ ಅಥವಾ ಅಸತ್ಯದಲ್ಲೋ ? ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರಾ ! ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಅನ್ನೋದಾದರೂ ಎಲ್ಲಿದೆ? ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ 
ಬಾಳೊಕೆ ಎಂದಿಗೂ ಆಗದು . ನಾನೇನಾದರೂ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಾಳಿದ್ದರೆ, ಹೀಗೆ...” 

ಅವನು ತನ್ನ ಮಾತು ಮುಗಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ, ಮುಂದೆ ಹೋದ. 

“ನೋಡಿದೆಯಾ, ತಮ್ಮ ! ನಡಿ, ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ” ಎಂದ ಧನಿಕ. “ ನಿನ್ನ ಆಸ್ತಿಯ 
ನ್ನೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಕೊಡು! ” 

ಬಡವ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. ಅವನು ದುಃಖಾಕ್ರಾಂತನಾದ. ಧನಿಕ ಅಣ್ಣ ಬಂದ. ತನ್ನ ಬಡ 
ತಮ್ಮನ ಖಾಲಿ ಮನೆಯೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವನಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಆಸ್ತಿಯನ್ನೂ ಕೊಂಡೊಯ್ದ . 

“ನೀನು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಬೇಕಾದರೆ ಇಲ್ಲೇ ವಾಸವಾಗಿರು . ಮನೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಬೇಡ. ಆಮೇಲೆ 
ಎಲ್ಲಾದರೂ ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುವಿಯಂತೆ ” ಎಂದ ಆ ಧನಿಕ ಸೋದರ . 

ಹೀಗೆ ದುಃಖಭರಿತನಾಗಿ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಬಡವ ಸೋದರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ 
ಕುಳಿತ . ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಿನ್ನಲು ಒಂದು ಚೂರುರೊಟ್ಟಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗುವ 
ಹಾಗಿಲ್ಲ – ಆ ವರ್ಷ ಸುಗ್ಗಿ ಬೇರೆ ಏನೇನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಡತನದ ಬವಣೆ ಸಹಿಸಲಸಾಧ್ಯ 
ವಾಗಿತ್ತು ... ಮಕ್ಕಳು ಅಳುತ್ತಿದ್ದರು ... ಅವನು ಒಂದು ಅಳತೆಪಾತ್ರೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಧನಿಕ 
ಅಣ್ಣನ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. 

“ ಅಣ್ಣ ! ಈ ಅಳತೆಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಏನಾದರೂ ಹಿಟ್ಟು ಕೊಡು. ನಮಗೆ ತಿನ್ನೋಕೆ 
ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳು ಹಸಿವಿನಿಂದ ಅಳುತ್ತಿದಾರೆ !” 

ಅವನು ಹೇಳಿದ : “ನಿನ್ನ ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಕೊಡು. ನಿನಗೆ ಒಂದು ಅಳತೆ ಹಿಟ್ಟು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ” 
ಬಡವ ಯೋಚಿಸಿದ, ಯೋಚಿಸಿದ. ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ. 

“ ಹುಂ . ತಗೋ ನನ್ನ ಒಂದು ಕಣ್ಣು . ಏನನ್ನಾದರೂ ಒಂದಿಷ್ಟು ತಿನ್ನಲುಕೊಡು. ದೇವರಿಗೆ 
ಪ್ರೀತಿಯಾಗಲಿ ! ” 

ಧನಿಕ ಬಡವನ ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಕಳಚಿಕೊಂಡು ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ಅಳತೆ ಹುಳು ಹತ್ತಿದ 
ಹಿಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟ . ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಡವ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. ಹೆಂಡತಿ ಅವನನ್ನು 
ನೋಡಿದ್ದೇ ಕೂಗಿಕೊಂಡಳು : 

“ ಏನು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ ನೀನು ? ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು ? ” 
“ಓಹ್ , ಏನು ಮಾಡೋದು? ಅಣ್ಣ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ !” 
ಹಾಗೆಂದು ಅವನು ಅವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಿವರಿಸಿದ. ಎಲ್ಲರೂ ಕೂತು ಅತ್ತರು. ಆಮೇಲೆ 

ಜೀವನ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋದರು . ಅವನು ತಂದ ಹಿಟ್ಟನ್ನೇ ತಿಂದುಕೊಂಡು ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು . 

ಒಂದು ವಾರವೋ ಏನೋ ಕಳೆಯಿತು. ಒಂದು ಅಳತೆ ಒಟ್ಟು ಎಷ್ಟು ದಿವಸ ಬರುತ್ತೆ ? ಬರಿ 
ದಾಯಿತು. ಬಡವ ಮತ್ತೆ ಅಳತೆಪಾತ್ರೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಸೋದರನ ಬಳಿಗೆ ಹೋದ. 

“ಪ್ರೀತಿಯ ಅಣ್ಣ , ಒಂದಿಷ್ಟು ಹಿಟ್ಟು ಕೊಡು! ನೀನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು ಹೋಯಿತು. ” 
“ ನಿನ್ನ ಇನ್ನೊಂದು ಕಣ್ಣನ್ನೂ ಕಳಚಿಕೊಡು. ಇನ್ನೊಂದು ಅಳತೆ ಹಿಟ್ಟು ತಗೊಂಡುಹೋಗು! ” 

“ ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ , ಅಣ್ಣ ? ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದೆ ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡೋದು ಹೇಗೆ ? 
ಒಂದನ್ನಾಗಲೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದೀಯಲ್ಲ. ದಯವಿಟ್ಟು ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಅಳತೆ ಹಿಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನೆ 
ಕೊಡು! ” 

“ ಇಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ನಾನು ಕೊಡೋದಿಲ್ಲ. ಕಣ್ಣು ಕಳಚಿಕೊಡು. ಆಗಷ್ಟೆ ಇನ್ನೊಂದು ಅಳತೆ 
ಹಿಟ್ಟು ನಿನಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ.” 

ಬಡವನಿಗೆ ತುಂಬ ದುಃಖವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಮಾಡುವುದೇನು ? “ಸರಿ ” ಅವನೆಂದ. 
“ಕಳಚಿಕೊ , ಇನ್ನೊಂದು ಕಣ್ಣನ್ನೂ , ದೇವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಲಿ ! ” 

ಧನಿಕ ಸೋದರ ಅವನ ಇನ್ನೊಂದು ಕಣ್ಣನ್ನೂ ಕಳಚಿಕೊಂಡು ಇನ್ನೊಂದು ಅಳತೆ ಹಿಟ್ಟು 
ಕೊಟ್ಟ. ಕುರುಡ ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದ. ಬೇಲಿಯ ಕಟಕಟೆಯನ್ನೇ 
ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ತಡವರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೇಗೋ ಮನೆಯವರೆಗೂ ಬಂದ . ಹಿಟ್ಟನ್ನೂ ಹೊತ್ತು 
ತಂದ. ಹೆಂಡತಿ ಅವನನ್ನು ಕಂಡವಳೇ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದವಳಂತಾದಳು . 

“ ಏನು ನೀನು ? ಎಂಥ ದುಃಖ ತಂದುಕೊಂಡೆಯಲ್ಲ! ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದೆ ಜೀವಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ? 
ನಾವು ಹಿಟ್ಟಿಲ್ಲದೆಯೇ ಹೇಗೋ ಇದ್ದುಕೊಂಡಿರಬಹುದಿತ್ತು . ಆದರೆ ಈಗ...” 

ಅಳುತ್ತಾಳೆ, ಗೋಳಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳ ಆಕ್ರಂದನವನ್ನು ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಣಿಸಿ ತಿಳಿಸು 
ವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. 

ಕುರುಡ ಹೇಳಿದ: “ ಅಳಬೇಡಕಣೇ ! ಏನು ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬನೇಯೇ ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದೆ 
ಇರುವವನು ! ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿ ಕುರುಡರಿದ್ದಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲ ದೃಷ್ಟಿ ಇಲ್ಲದೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇ ? ” 

ಸರಿ, ಅವರು ಹೀಗೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ತಳ್ಳಿದರು . ಅವನು ತಂದಿದ್ದ ಆ ಹಿಟ್ಟೂ ಮುಗಿಯಿತು. 
ಒಂದು ಅಳತೆ ಹಿಟ್ಟು ಇಡೀ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ಬರುತ್ತೆ ! 

“ ಈಗ ಏನು ಮಾಡೋದು? ” ಕುರುಡ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಹೇಳಿದ. “ ಇನ್ನು ಅಣ್ಣನ ಬಳಿಗೆ 
ನಾನು ಹೋಗಲಾರೆ. ಈಗ ಹೀಗೆ ಮಾಡು . ಹಳ್ಳಿಯ ಬೀದಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ 
ಪೊಪ್ಪಾರ್ ಮರ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಅದರ ಕೆಳಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿಕೂರಿಸು , ಅಲ್ಲೇ 

ನನ್ನನ್ನು ಇಡೀ ದಿನ ಬಿಟ್ಟಿರು . ಸಾಯಂಕಾಲ ಬಂದು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು. ದಾರಿ 
ಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುವವರೂ ಬರುವವರೂ ಯಾರಾದರೂ ಬಹುಶಃ ಒಂದೊಂದು ಚೂರು ರೊಟ್ಟಿ 
ಭಿಕ್ಷೆಯಾಗಿ ಕೊಡಬಹುದು.” ಹೆಂಡತಿ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಿ ತಾನೇ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಳು. 

ಈ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ . ಯಾರು ಯಾರೋ ಅವನಿಗೆ ಚೂರುಪಾರು ಭಿಕ್ಷೆ ನೀಡಿ 
ದರು . ಸಾಯಂಕಾಲವಾಯಿತು. ಹೆಂಡತಿ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ . ಅವನಿಗೆ ಕೂತುಕೂತು ಸಾಕಾಯಿತು. 
ಒಬ್ಬನೇ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಬಯಸಿದ. ಎದ್ದು ಹೊರಟ. ಆದರೆ ತಪ್ಪು ತಿರುಗಿದ, ಹೋದ, 
ಹೋದ. ಅವನಿಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಅಂತ. ಕೂಡಲೇ ಅವನಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿತು - 
ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಕಾಡಿನ ಮರ್ಮರ ಶಬ್ದ . ಅಯ್ಯೋ , ಹಾಗಾದರೆ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲೇ ಕಳೆಯ 
ಬೇಕು ! ಅವನಿಗೆ ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಭಯವಾಯಿತು. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಓಕ್ ಮರ ಹತ್ತಿ 
ಕುಳಿತ . 

ಸುಮಾರು ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಾಗಿರಬೇಕು ಆಗ ಆ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ , ಅದೇ ಮರದ ಕೆಳಕ್ಕೆ , ಕೆಲವು 
ದುಷ್ಟ ಶಕ್ತಿಗಳು - ಪಿಶಾಚಿಗಳು - ತಮ್ಮ ನಾಯಕನೊಂದಿಗೆ ಬಂದವು. ನಾಯಕ- ಪಿಶಾಚಿ ಉಳಿ 
ದವುಗಳನ್ನು ಅವು ಏನೇನು ಅನಿಷ್ಟ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದವು ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸ ತೊಡಗಿತು . 
ಒಂದು ಪಿಶಾಚಿ ಹೇಳಿತು : 

“ ನಾನು ಏನು ಮಾಡಿದೆ ಅಂದರೆ - ಒಬ್ಬ ಅಣ್ಣ ಅವನ ತಮ್ಮನಿಂದ ಎರಡು ಅಳತೆ ಹಿಟ್ಟಿಗೆ 
ಬದಲು ಜೀವಂತ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನೇ ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದೆ.” 

ನಾಯಕ- ಪಿಶಾಚಿ ಹೇಳಿತು : “ ಚೆನ್ನಾದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೂ ಅದೇನೂ ಪೂರ್ತಿ 
ಚೆನ್ನಾಗಲಿಲ್ಲ !” 

“ ಅದು ಹೇಗೆ ? ” 

“ಕಣ್ಣು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಆ ಕುರುಡ ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಈ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಹುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ 
ಹರಡಿರುವ ಇಬ್ಬನಿಯನ್ನು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರೆ ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ದೃಷ್ಟಿ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೆ ! ” 

“ ಅದು ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ? ಅದನ್ನು ಯಾರು ಕೇಳಿದಾರೆ ? ” 

“ಸರಿ , ನೀನು ಏನು ಮಾಡಿದೆ ? ” ಎಂದು ನಾಯಕ- ಪಿಶಾಚಿ ಇನ್ನೊಂದು ಪಿಶಾಚಿಯನ್ನು 
ಕೇಳಿತು . 

“ ನಾನು ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನೀರನ್ನೆಲ್ಲ ಒಣಗಿಸಿ ಬಿಟ್ಟೆ . ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರನ್ನೂ 
ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿನ ಜನ ಈಗ ನೀರನ್ನು ಮೂವತ್ತು - ನಾಲ್ವತ್ತು ವೆರ್ಸ್ಟ್ ದೂರದಿಂದ ತರಬೇಕು. 
ಅನೇಕರು ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದ ಸಾಯ್ತಿದಾರೆ .” 

“ ಚೆನ್ನಾದ ಕೆಲಸಮಾಡಿದೆ. ಆದರೂ ಅದೇನೂ ಪೂರ್ತಿ ಚೆನ್ನಾಗಲಿಲ್ಲ ! ” 
“ ಅದು ಹೇಗೆ? ” 

“ ಹಳ್ಳಿಯ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇರೋ ನಗರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಂಡೆ ಇದೆ. ಅದನ್ನು ಯಾರಾ 
ದರೂ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿದರೆ, ಅದರ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ನೀರು ಚಿಮ್ಮಿ ಬರುತ್ತೆ , ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಎಲ್ಲ ಹರಡಿ 
ಕೊಳ್ಳುತ್ತೆ !” 

“ ಅದು ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ? ಅದನ್ನು ಯಾರು ಕೇಳಿದಾರೆ ? ” 

“ ಸರಿ, ನೀನು ಏನು ಮಾಡಿದೆ ? ” ಎಂದು ನಾಯಕ- ಪಿಶಾಚಿ ಮೂರನೆಯದನ್ನು 
ಕೇಳಿತು . 

“ ಒಂದಾನೊಂದು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ರಾಜನಿಗೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಒಬ್ಬ ಮಗಳಿದ್ದಾಳೆ. ನಾನು ಅವಳನ್ನು 
ಕುರುಡಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ . ಯಾವ ಔಷಧಿಯ ಅವಳನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ. ” 

“ ಚೆನ್ನಾದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೂ ಅದೇನೂ ಪೂರ್ತಿ ಚೆನ್ನಾಗಲಿಲ್ಲ ! ” 
“ ಅದು ಹೇಗೆ? ” 

“ ಈ ಮರದ ಕೆಳಗಿರೋ ಇಬ್ಬನಿಯನ್ನು ಅವಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಚ್ಚಿದರೆ ಅವಳಿಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತೆ 
ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೆ ! ” 

“ ಅದು ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ? ಅದನ್ನು ಯಾರು ಕೇಳಿದಾರೆ ? ” 

ಮನುಷ್ಯ ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ. ಆ ಪಿಶಾಚಿಗಳು ಹೊರಟು 
ಹೋದಮೇಲೆ ಅವನು ಆ ಮರದ ಕೆಳಗಿದ್ದ ಇಬ್ಬನಿಯಿಂದ ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜಿಕೊಂಡ - 
ತಕ್ಷಣವೇ ಅವನಿಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಬಂದಿತು . ಆಗ ಅವನು ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡ: “ ಈಗ ಹೋಗಿ ಜನರಿಗೆ 
ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ” ಆ ಮರದ ಕೆಳಗಿದ್ದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಇಬ್ಬನಿಯನ್ನು ತೊಗಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರ 
ಹಿಸಿಕೊಂಡು ಅವನು ಹೊರಟ . 

ಅವನು ಯಾವ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನೀರೆಲ್ಲ ಇಂಗಿ ಹೋಗಿತ್ತೋ ಆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದ. ನೋಡ್ತಾನೆ - 
ಅಲ್ಲೊಬ್ಬ ಮುದುಕಿ ಹೋಗಿದಾಳೆ. ಅವಳು ಒಂದು ಅಡ್ಡೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಕೆಟ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು 
ನೀರು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಿದಾಳೆ. ಅವನು ಅವಳ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿಕೇಳಿದ: 

“ ಅಜ್ಜಿ , ನನಗೆ ಬಾಯಾರಿಕೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ಕೊಡ್ತೀಯ ಕುಡಿಯೋಕೆ! ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಮಗು, ಏನು ಹೇಳೀಯ ? ನಾನು ಈ ನೀರನ್ನು ಮೂವತ್ತು ವೆರ್ಸ್ಟ್ ದೂರದಿಂದ 
ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತಿದೀನಿ. ಇದರಲ್ಲೂ ಅರ್ಧ ಎಲ್ಲ ಆಗಲೇ ತುಳುಕಿ ಚೆಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದೆ. ನನ್ನ 
ಕುಟುಂಬವೋ ದೊಡ್ಡದು. ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಸಾಯ್ತಾರೆ! ” 

“ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗೇ ಬರುತ್ತಿದೀನಿ, ಅಜ್ಜಿ , ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನೀರು ಸಿಗೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ.” 

ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ಕುಡಿಯಲು ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ಕೊಟ್ಟಳು. ಅವಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಆನಂದವಾಯಿತು 
ಅಂದರೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದಳು . ಕೆಲವರು 
ನಂಬಿದರು , ಕೆಲವರು ನಂಬಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ಸಂಧಿಸಲು ಓಡೋಡಿ ಬಂದರು. 
ಅವನಿಗೆ ಬಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದರು : “ಸತ್ಪುರುಷನೇ , ನಮ್ಮನ್ನು ಈ ಕೂರ ಸಾವಿನಿಂದ 
ರಕ್ಷಿಸು ! ” 

“ ಆಗಲಿ ” ಅವನೆದ, “ ಆದರೆ ನೀವು ನನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು. ನನ್ನನ್ನು ನಿಮ್ಮ 
ಹಳ್ಳಿಗೆ ಸಮೀಪವಿರುವ ನಗರಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ.” 

ಅವರು ಅವನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಹುಡುಕ ತೊಡಗಿದ – ಆ ಬಂಡೆ 
ಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದ. ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಅದನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿದರು. ಅದರ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ನೀರು 
ಚಿಮ್ಮಿ ಹೊರಬಂತು . ಹ್ಯಾಗೆ ಹರಿದುಕೊಂಡು ಬಂತು – ಎಲ್ಲ ಬಾವಿಗಳೂ ಎಲ್ಲ ಕೊಳಗಳೂ 
ಎಲ್ಲ ಹೊಂಡಗಳೂ ನೀರಿನಿಂದ ತುಂಬಿಕೊಂಡವು ! ಜನರಿಗೆ ಭಾರಿ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ 
ತಮ್ಮ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಹಣ ಮತ್ತಿತರ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. 
ಅವನು ಕುದುರೆ ಏರಿ ಮುಂದೆ ಹೊರಟ . ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ , ರಾಜಕುಮಾರಿ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದು 
ಮಲಗಿರುವ ರಾಜ್ಯ ಎಲ್ಲಿದೆ, ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತ ಹೋದ. ದೀರ್ಘ ಕಾಲವೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲವೋ 
ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅವನು ಅಂತೂ ಆ ರಾಜ್ಯ ತಲುಪಿದ . ರಾಜನ ಅರಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ 
ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಭಟರನ್ನು ಕೇಳಿದ : “ನಿಮ್ಮ ರಾಜನ ಮಗಳಿಗೆ ಮೈ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. ನಾನು 
ಅವಳನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸಬಲ್ಲೆ ! ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ನಿನಗೆಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತೆ ! ಮಹಾಮಹಾ ಪಂಡಿತರಿಗೇ ಅವಳನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸಲು 
ಆಗಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಕೈಲೂ ಏನೂ ಮಾಡೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ.” 
“ ಆದರೂ ರಾಜನಿಗೆ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿ ! ” 

ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ . ಆದರೂ ಅವನು ಹಟ ಹಿಡಿದ: “ನೀವು ಹೋಗಿ ತಿಳಿಸಿ ಬಿಡಿ. 
ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು ! ” 

ಅವರು ಹೋಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು . ರಾಜ ಅವನನ್ನು ಅರಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಬರುವಂತೆ 
ಹೇಳಿದ. 

“ನೀನು ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸಬಲ್ಲೆಯಾ ? ” ರಾಜ ಕೇಳಿದ. 
“ ಬಲ್ಲೆ ” ಉತ್ತರಿಸಿದ. 

“ಸರಿ , ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡು. ನಿನಗೆ ಏನು ಬೇಕೋ ಎಲ್ಲ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ” 

ಅವನು ರಾಜಕುಮಾರಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋದ. ತಾನು ತಂದಿದ್ದ ಇಬ್ಬನಿಯನ್ನು 
ಅವಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಿಕ್ಕಿದ. ತಕ್ಷಣವೇ ಅವಳಿಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಬಂದಿತು . ರಾಜನಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಮಹದಾನಂದವಾ 
ಯಿತು, ಹೇಳಿ ತಿಳಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ! ರಾಜ ಅವನಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ 
ನೀಡಿದನೆಂದರೆ, ಅವನು ಅವುಗಳನ್ನು ಅನೇಕ ಬಂಡಿಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಸಾಗಿಸಬೇಕಾಯಿತು. 

ಈಮಧ್ಯೆ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ತುಂಬ ದುಃಖಿಸಿದಳು , ಗೋಳಾಡಿದಳು . ಗಂಡ ಎಲ್ಲಿ ಅನ್ನು 
ವುದೇ ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯದು. ಅವನು ಆಗಲೇ ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ ಎಂದೇ ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು . 
ಆಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅವನು ಬರುತ್ತಾನೆ. ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತು ಕೂಗುತ್ತಾನೆ: “ ಹೆಂಡತಿ , ಬಾಗಿಲು 
ತೆರೆ ! ” 

ಅವನ ಧ್ವನಿಯಿಂದ ತನ್ನ ಪತಿ ಬಂದನೆಂದು ಅವಳು ತಿಳಿದಳು . ತುಂಬ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಳು. 
ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಳು . ಅವನನ್ನು ಒಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಅವನಿನ್ನೂ ಕುರುಡ 
ಎಂದೇ ಅವಳ ಭಾವನೆ. 
“ ದೀಪ ಹಚ್ಚು ! ” ಅವನು ಹೇಳಿದ . 

ಅವಳು ದೀಪ ಹಚ್ಚಿದಳು . ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇ ಕೈ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿದಳು - ದೃಷ್ಟಿ ಬಂದಿದೆ ! 
“ಓಮ್, ದೇವರೇ ! ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದೀಯ ! ಹೇಗಾಯಿತು ಇದೆಲ್ಲ ? ಹೇಳು ! ” 

“ ತಾಳು , ಹೆಂಡತಿ, ಮೊದಲು ನಾನು ತಂದಿರುವ ಸಂಪತ್ತನ್ನೆಲ್ಲ ಒಳಕ್ಕೆ ತರೋಣ.” 

ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಒಳ ತಂದರು . ಇದರ ಮುಂದೆ ಅವನ ಧನಿಕಸೋದರನ ಸಂಪತ್ತು 
ತೃಣ ಸಮಾನ ! 

ಅವರು ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸ ತೊಡಗಿದರು . ಧನಿಕ ಸೋದರನಿಗೆ ಈ ವಿಷಯ 
ತಿಳಿಯಿತು. ಅವನು ಓಡೋಡಿ ಬಂದ : “ ಇದು ಹೇಗೆ ಹೀಗೆ, ತಮ್ಮ ? ನೀನು ಹೇಗೆ ಮತ್ತೆ 
ದೃಷ್ಟಿ ಪಡೆದೆ, ಹೇಗೆ ಇಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತನಾದೆ ? ” 

ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ರಹಸ್ಯವಾಗಿಡದೆ ವಿವರಿಸಿ ತಿಳಿಸಿದ. 

ಈಗ ಆ ಧನಿಕ ಅಣ್ಣನಿಗೆ ತಾನೂ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಂಪತ್ತು ಪಡೆಯಬೇಕೆಂದು ಆಸೆಯಾಯಿತು. 
ರಾತ್ರಿಯಾದಾಗ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂತೆ ಅದೇ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅದೇ ಮರದ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ 
ಕುಳಿತ. ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ ಪಿಶಾಚಿಗಳು ತಮ್ಮ ನಾಯಕ- ಪಿಶಾಚಿಯೊಂದಿಗೆ ಬಂದವು. ಅವು 
ತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡವು: 

“ ಏನಿದು ? ಯಾರೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ, ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಆಗಲೇ ಕುರುಡ 

ಸೋದರನಿಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಬಂತು . ಬಂಡೆಯ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ನೀರು ಹರಿದು ಬರುತ್ತಿದೆ, ರಾಜಕುಮಾರಿ 
ಮತ್ತೆ ಆರೋಗ್ಯವಂತಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ ! ಯಾರೋ ನಮ್ಮ ಮಾತನ್ನು ಕದ್ದು ಕೇಳುತ್ತಿರಬಹುದೆ ? 
ಹುಡುಕಿ ನೋಡೋಣ! ” 

ಅವು ಹುಡುಕ ತೊಡಗಿದವು. ಮರ ಹತ್ತಿದವು. ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದಾನೆ ಧನಿಕ ಸೋದರ ! ಅವು 
ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿದು ತುಂಡುತುಂಡು ಮಾಡಿದವು. 

ಬುದ್ದಿವಂತ ಹುಡುಗಿ

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಸೋದರರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು . ಒಬ್ಬ ಬಡವ, ಇನ್ನೊಬ್ಬ 
ಶ್ರೀಮಂತ , ಬಡವನ ಬಳಿ ಏನೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಾಲು ಕೊಡಲೂ ಅವನಿಗೆ ಶಕ್ಯವಿರ 
ಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ದುಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಶ್ರೀಮಂತ ಸೋದರ ಮರುಗಿದ. ಅವನಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಹಸು 
ವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತ ಹೇಳಿದ: 

“ ತಗೋ ಇದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊ . ಇದಕ್ಕೆ ದುಡ್ಡನೂ ಕೊಡಬೇಡ. ಬದಲು ನನ್ನ 
ಬಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಕೆಲಸ ಮಾಡು.” 

ಬಡವ ಸೋದರ ಶ್ರೀಮಂತ ಸೋದರನ ಬಳಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ, ಸಾಲ ತೀರಿಸಿದ. ಆಗ 
ಶ್ರೀಮಂತ ಸೋದರನಿಗೆ ಹಸು ಹೊರಟು ಹೋಯಿತಲ್ಲ ಎಂದು ದುಃಖವಾಯಿತು. ಅವನು 
ಹೇಳಿದ : 

“ ನನ್ನ ಹಸುವನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡು. ” 

ಬಡವ ಸೋದರ ಹೇಳಿದ: “ ಅಲ್ಲಪ್ಪ . ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲು ನಾನು ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿ 
ಲ್ಲವೇ ? ” 

“ ಏನು ಮಹಾ ನೀನು ಮಾಡಿದ್ದು ಕೆಲಸ ! ಬೆಕ್ಕು ಅತ್ತ ಹಾಗೆ ! ನನ್ನ ಹಸು ನೋಡು, 
ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ! ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು, ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು ! ” 

ಇಷ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಯೂ ಫಲವಿಲ್ಲದೆ ಹೋಗುತ್ತದಲ್ಲ ಎಂದು ಬಡವ ಸೋದರನಿಗೆ 
ದುಃಖವಾಯಿತು. ಅವನಿಗೆ ಹಸುವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸುವುದು ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ವ್ಯಾಜ್ಯ 

ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕಾಗಿ ಧಣಿಯ ಬಳಿ ಹೋದರು . ಇವರ ಜಗಳ ತೀರ್ಮಾನಿಸಲು, ಯಾರು ತಪ್ಪು 
ಯಾರು ಸರಿ ಎಂದು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು, ಧಣಿ ಯಾಕೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ! 

“ ಯಾರು ನನ್ನ ಒಗಟಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ಹೇಳುತ್ತಾರೋ ಅವರಿಗೆ ಹಸು ” ಅವನೆಂದ. 
“ಹೇಳಿ, ಮಹಾ ಸ್ವಾಮಿ ! ” 

“ಕೇಳಿ: ಯಾವುದು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸುವುದು , ಯಾವುದು 
ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವೇಗವಾಗಿ ಓಡುವುದು, ಯಾವುದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸುಖ ನೀಡುವುದು ? 
ನಾಳೆ ಬನ್ನಿ - ಉತ್ತರ ಹೇಳಿ. ” 

ಸೋದರರು ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರು . ಶ್ರೀಮಂತ ಸೋದರ ಯೋಚಿಸಿದ : “ ಅಯೋ , 
ಇದೆಂಥ ಒಗಟು ಇದು . ಇದು ಒಗಟು ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ ! ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸೋದು ಹಂದಿ ಮಾಂಸ, 
ಜೋರಾಗಿ ಓಡೋದು ಬೇಟೆ ನಾಯಿ , ಸುಖ ಕೊಡೋದು ಹಣ ! ಹಸು ನನ್ನದಾಗುತ್ತೆ ! ” 

ಬಡವ ಸೋದರ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ, ಮಾಡಿದ. ಉತ್ತರ ಹೊಳೆ 
ಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ದುಃಖಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತ. ಅವನಿಗೊಬ್ಬ ಮಗಳಿದ್ದಳು , ಮರಸ್ಯ ಅಂತ. 
ಅವಳು ತಂದೆ ಮುಖ ಬಾಡಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಕೇಳಿದಳು : 

“ ಏನಪ್ಪ , ಏನಾಯಿತು ? ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ದುಃಖಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತೆ ? ಧಣಿ ಏನು ಹೇಳಿದರು ? ” 
“ ಧಣಿ ನಮಗೆ ಭಾರಿ ಒಗಟನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ - ತಲೆ ತಿನ್ನುವಂತಹುದು. ” 
“ ಏನದು ಒಗಟು ? ” 

“ ಯಾವುದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸುವುದು , ಯಾವುದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು 
ವೇಗವಾಗಿ ಓಡುವುದು, ಯಾವುದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸುಖ ನೀಡುವುದು , ಅಂತ ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಅಪ್ಪ ! ಇದಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ದುಃಖಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತೆ ? ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಟ್ಟೆ 
ತುಂಬಿಸುವುದು ಭೂಮಿ ತಾಯಿ . ಅದೇ ಅಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಪೋಷಿಸುತ್ತಿರುವುದು , ನಮಗೆ 
ತಿನ್ನಲು ಕುಡಿಯಲು ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದು ? ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವೇಗವಾಗಿ ಓಡುವುದೆಂದರೆ 
ಮನಸ್ಸು . ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿಕೊಂಡು ನೀನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೋಗ 
ಬಹುದು. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸುಖ ಕೊಡುವುದೆಂದರೆ ನಿದ್ರೆ , ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಎಂಥ 
ಸುಖ ಸಿಗುತ್ತೆ - ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೊರೆಯುತ್ತಾನೆ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರೆಯುತ್ತಾನೆ. ” 

“ ಹೌದಲ್ಲವೇ ? ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ, ಮಗಳೇ ! ನಾನು ಇದನ್ನೇ ಧಣಿಯ ಮುಂದೆ 
ಹೇಳೀನಿ. ” 


ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಇಬ್ಬರು ಸೋದರರೂ ಧಣಿಯ ಬಳಿಗೆ ಬಂದರು . ಧಣಿ ಕೇಳಿದ: 

“ ಹುಂ , ಏನು ? ಒಗಟಿಗೆ ಉತ್ತರ ಕಂಡುಹಿಡಿದಿರಾ ? ” 
ಶ್ರೀಮಂತ ಸೋದರ ಬೇಗ ಮುಂದೆ ಬಂದ. ತಾನೇ ಮೊದಲು ಉತ್ತರ ಹೇಳಿ ಹಸುವನ್ನು 
ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಡಬೇಕು ಅಂತ. ಅವನು ಹೇಳಿದ : 

“ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸುವುದು , ಧಣಿಗಳೇ , ನಿಮ್ಮ ರೊಪ್ಪದಲ್ಲಿರುವ ಹಂದಿ 
ಗಳು , ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವೇಗವಾಗಿ ಓಡುವುದು ನಿಮ್ಮ ಬೇಟೆನಾಯಿಗಳು , ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು 
ಸುಖ ನೀಡುವುದು ಹಣ. ” 

“ಉಹೂಂ, ಉಹೂಂ, ಎಲ್ಲ ತಪ್ಪು ! ” ಎಂದ ಧಣಿ, “ ನಿನ್ನ ಉತ್ತರ ಏನು ? ” 

“ ನಾನು ಹೇಳೋದು ಏನೂಂದರೆ, ಧಣಿಗಳೇ , ಭೂಮಿ ತಾಯಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಟ್ಟೆ 
ತುಂಬಿಸೋದು ಬೇರೆ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಅದೇ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಪೋಷಿಸುತ್ತಿರುವುದು , ಎಲ್ಲರಿಗೂ 
ತಿನ್ನಲು ಕುಡಿಯಲು ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದು .” 

“ ಭೇಷ್, ಭೇಷ್ ! ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗೋದು ಯಾವುದು ? ” 

“ ಮನಸ್ಸು , ಮಹಾ ಸ್ವಾಮಿ , ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿಕೊಂಡು ನಾವು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬೇಕಾದರೂ 
ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೋಗಬಹುದು. ” 

“ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ ! ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸುಖ ಕೊಡೋದು ಯಾವುದು ? ” 

“ನಿದ್ರೆ , ಮಹಾ ಸ್ವಾಮಿ , ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಎಂಥ ಸುಖ ಸಿಗುತ್ತೆ - ಅವನು ಎಲ್ಲ 
ವನ್ನೂ ತೊರೆಯುತ್ತಾನೆ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರೆಯುತ್ತಾನೆ.” 

“ ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ ! ” ಎಂದ ಧಣಿ, “ ಹಸು ನಿನ್ನದು. ಆದರೆ ಹೇಳು – ಉತ್ತರ 
ಎಲ್ಲ ನೀನೇ ಕಂಡುಹಿಡಿದೆಯೋ , ಅಥವಾ ಬೇರೆ ಯಾರಾದರೂ ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರೋ ? ” 

“ ಹೌದು, ಧಣಿಗಳೇ , ನನಗೊಬ್ಬ ಮಗಳಿದಾಳೆ , ಮರಸ್ಯ ಅಂತ. ಅವಳು ನನಗೆ ಹೇಳಿ 
ಕೊಟ್ಟಳು.” 

ಧಣಿಗೆ ಕೋಪ ಬಂತು . 

“ ಹೌದಾ ? ನಾನು ಎಷ್ಟು ಬುದ್ದಿವಂತ. ಅವಳು ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹುಡುಗಿ, ನನ್ನ ಒಗಟಿಗೆ 
ಉತ್ತರ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಳಲ್ಲ ! ತಾಳು , ತಾಳು ! ಇಲ್ನೋಡು ಇಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಬೇಯಿಸಿದ ಮೊಟ್ಟೆಗಳಿವೆ. 
ಇವನ್ನು ನಿನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಕೊಡು. ಅವಳು ಇವುಗಳ ಮೇಲೆ ಒಂದುಕೋಳಿಕೂರಿಸಿ ಒಂದೇ ರಾತ್ರಿ 
ಯಲ್ಲಿ ಇವುಗಳಿಂದ ಹತ್ತು ಕೋಳಿ ಮರಿಗಳು ಹೊರಬರುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು, ಅವು ದೊಡ್ಡ 
ದಾಗಿ ಬೆಳೆಯಬೇಕು , ಅವಳು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರನ್ನು ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟು ನನ್ನ ಬೆಳಗಿನ ಉಪಾ 
ಹಾರಕ್ಕೆ ತಿನ್ನಲು ಸಿದ್ದವಾಗಿ ಇರಿಸಬೇಕು. ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದ ಕೂಡಲೇ ನೀನು ಅದನ್ನು ನನಗೆ 

ತಂದು ಕೊಡಬೇಕು. ನಾನು ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತೀನಿ. ಇದನ್ನು ಮಾಡದೆ ಹೋದರೆ ನಿನಗೇ ಕೇಡು. ” 

ಬಡವ ಮನೆಗೆ ಹೋದ, ಅಳುತ್ತ ಕೂತ. ಮಗಳು ಬರುತ್ತಾಳೆ, ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ: 
“ ಯಾಕಪ್ಪ ಅಳುತಿದೀಯ ? ” 

“ ಅಳದೆ ಏನು ಮಾಡಲಿ , ಮಗಳೆ ! ನೋಡು ಧಣಿ ನಿನಗೆ ಈ ಹತ್ತು ಬೇಯಿಸಿದ ಮೊಟ್ಟೆ 
ಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದಾರೆ. ನೀನು ಇವುಗಳ ಮೇಲೆಕೋಳಿಕೂರಿಸಿ ಒಂದೇ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲೇ ಈ ಮೊಟ್ಟೆ 
ಗಳೆಲ್ಲ ಒಡೆದು ಮರಿಗಳು ಹೊರಬರುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕಂತೆ, ಅವು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬೆಳೀಬೇಕಂತೆ, 
ಆಮೇಲೆ ನೀನು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಭಕ್ಷ ತಯಾರಿಸಬೇಕಂತೆ, ನಾನು ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 
ಅದನ್ನು ಅವರ ಉಪಾಹಾರಕ್ಕೆ ತಗೊಂಡು ಹೋಗಿಕೊಡಬೇಕಂತೆ . ” 

ಹುಡುಗಿ ನಸುನಕ್ಕು , ಅಂಬಲಿ ತುಂಬಿದ ಮಡಕೆಯೊಂದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಅಪ್ಪ , ಈ ಅಂಬಲಿಯ ಮಡಕೆಯನ್ನು ಧಣಿಗಳಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿಕೊಡು. 
ಅವರು ಒಂದು ತುಂಡು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಉತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ಈ ಅಂಬಲಿಯನ್ನು ಬಿತ್ತಿ ,ಗೋಧಿ ಬೆಳೆ 
ತೆಗೆದು , ಕಟಾವು ಮಾಡಿ, ಕಾಳು ಒಕ್ಕಿ , ಅವರು ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿರುವ ಈ ಮೊಟ್ಟೆಗಳು ಒಡೆದು 
ಮರಿಯಾದ ಕೂಡಲೇ ಅವಕ್ಕೆ ತಿನ್ನಲು ಕೊಡಲು ಅನುವಾಗುವಂತೆ ಆ ಕಾಳುಗಳನ್ನು ನನಗೆ 
ಕಳಿಸಿಕೊಡಬೇಕು , ಅಂತ ಹೇಳು. ” 

ಬಡವ ಸೋದರ ಮಗಳು ಹೇಳಿದಂತೆಯೇ ಮಾಡಿದ. ಅಂಬಲಿಯ ಮಡಕೆಯನ್ನು ಧಣಿಗೆ 
ತಲುಪಿಸಿ ಮಗಳು ಹೇಳಿದಂತೆಯೇ ಪದ- ಪದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ . 

ಧಣಿ ಆ ಅಂಬಲಿಯನ್ನು ನೋಡಿದ, ಮತ್ತೆ ನೋಡಿದ. ಆಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ತನ್ನ ನಾಯಿಗಳ 
ಮುಂದೆ ಚೆಲ್ಲಿದ. ಅನಂತರ ಅವನು ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಅಗಸೆ ಗಿಡದ ಒಂದು ದಿಂಡನ್ನು ತಂದು ಆ 
ಬಡವ ಸೋದರನ ಮುಂದೆ ಹಿಡಿದು ಹೇಳಿದ: 

“ ಈ ದಿಂಡನ್ನು ನಿನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಕೊಡು. ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳು, ಇದನ್ನು ನೆನಸಿ, ಒಣಗಿಸಿ , 
ಹಿಂಜಿ ನೂಲು ತೆಗೆದು ಅದರಿಂದ ನೂರು ಗಜ ಬಟ್ಟೆ ನೇಯಬೇಕು, ಅಂತ ... ಮಾಡದೆ ಇದ್ದರೆ 
ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟ ತಪ್ಪದು.” 

ಬಡವ ಸೋದರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮತ್ತೆ ಅಳುತ್ತ ಕೂತ. ಮಗಳು ಬಂದು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ: 
“ ಯಾಕಪ್ಪ ಅಳುತಿದೀಯ ? ” 

“ನೋಡಮ್ಮ , ಧಣಿಗಳು ನಿನಗೆ ಈ ಅಗಸೆ ಗಿಡದ ದಿಂಡು ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದಾರೆ. ನೀನು ಇದನ್ನು 
ನೆನಸಿ, ಒಣಗಿಸಿ, ಹಿಂಜಿ ನೂಲು ತೆಗೆದು ಅದರಿಂದ ನೂರು ಗಜ ಬಟ್ಟೆ ನೇಯಬೇಕಂತೆ .” 

ಮರಸ್ಯ ಒಂದು ಚಾಕುವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೊರ ಹೋಗಿ ಒಂದು ಗಿಡದಿಂದ ಅದರ

ಅತ್ಯಂತ ತೆಳುವಾದ ರೆಂಬೆಯನ್ನು ಕಡಿದುಕೊಂಡು ಬಂದಳು. ಅದನ್ನು ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಹೇಳಿ 
ದಳು : 

- “ ಅಪ್ಪ , ಈ ರೆಂಬೆಯನ್ನು ಧಣಿಗಳಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಇದರಿಂದ ಒಂದು ಹಿಕ್ಕಣಿಕೆ ಹಾಗೂ ಹಂಜಿ 
ಗೋಲನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಡುವಂತೆ ಹೇಳು. ಅದರ ಸಹಾಯದಿಂದ ನಾನು ನೂಲು ನೂತು ಅವ 
ರಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ನೇಯು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ.” 

ಬಡವಸೋದರ ರೆಂಬೆಯನ್ನು ಧಣಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದು ಕೊಟ್ಟು ಮಗಳು ಏನು ಹೇಳಿದಳೋ 
ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ. ಧಣಿ ನೋಡಿದ, ನೋಡಿದ, ಆ ರೆಂಬೆಯನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಎಸೆದ. ಆಮೇಲೆ 
ಯೋಚಿಸಿದ : “ಓಹೋ , ಇವಳನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇವಳು ಎಲ್ಲರಂತಲ್ಲ 
ಎಂದು ಕಾಣಿಸುತ್ತೆ ! ” ಆಮೇಲೆ ತುಂಬ ತುಂಬ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿ ಆ ಬಡವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ಹೋಗಿ ಹೇಳು ನಿನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ : ಅವಳು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಬರಬೇಕು. ಹೇಗೆ 
ಅಂದರೆ, ನಡೆದುಕೊಂಡ ಬರಬಾರದು, ಸವಾರಿಮಾಡಿಕೊಂಡೂ ಬರಬಾರದು, ಬರಿಗಾಲಲ್ಲೂ 
ಇರಬಾರದು ಬೂಟನ್ನೂ ತೊಟ್ಟಿರಬಾರದು, ನನಗಾಗಿ ಕಾಣಿಕೆ ತರಲೂ ಬೇಕು ತರದೆ ಇರಲೂ 
ಬೇಕು. ಅವಳು ಇದನ್ನು ಮಾಡದೆ ಹೋದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಕೇಡು ತಪ್ಪದು.” 

ಅಪ್ಪ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅಳುತ್ತ ಕುಳಿತ. ಮಗಳು ಬಂದಳು . ಅವನು ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ ಈಗ ಏನು ಮಾಡುತಿ, ಮಗಳೇ ? ಧಣಿ ಹೀಗೆ ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆಂದು ಅವನು 
ಅವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ. 

ಮರಸ್ಯ ಹೇಳಿದಳು : "ನೀನೇನೂ ದುಃಖಿಸಬೇಡ, ಅಪ್ಪ , ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗಿ ಆಗುತ್ತೆ . 
ಹೋಗಿ ನನಗೆ ಒಂದು ಜೀವಂತ ಮೊಲವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡು ಬಾ .” 

ಅಪ್ಪ ಹೋಗಿಜೀವಂತ ಮೊಲವನ್ನು ಕೊಂಡು ತಂದ . ಮರಸ್ಯ ತಕ್ಷಣವೇ ಧಣಿಯ ಮನೆಗೆ 
ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ದಳಾಗ ತೊಡಗಿದಳು . ಮೊದಲು ಒಂದು ಕಾಲಿಗೆ ಒಂದು ಹರಕು ಬೂಟು 
ತೊಟ್ಟಳು, ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲನ್ನು ಬರಿದಾಗಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಳು. ಒಂದು ಜಾರುಬಂಡಿ 
ತಂದು ಅದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹೊತ ಕಟ್ಟಿದಳು. ಆಮೇಲೆ ಒಂದು ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಇಟ್ಟು 
ಕೊಂಡಳು . ಇಷ್ಟು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಅವಳು ಮೊಲವನ್ನು ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ 
ಯನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಳು . ಒಂದು ಕಾಲನ್ನು ಜಾರುಬಂಡಿಯಲ್ಲಿರಿಸಿದಳು. ಇನ್ನೊಂದನ್ನು 
ನೆಲದ ಮೇಲಿರಿಸಿದಳು - ಒಂದು ಕಾಲನ್ನು ಹೋತ ಒಯ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ನಡೆದುಕೊಂಡು 
ಹೋಗುತ್ತೆ . ಈ ರೀತಿ ಅವಳು ಧಣಿಯ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು . ಅಂಗಳದಲ್ಲೇ ಅವಳನ್ನು ಕಂಡ ಧಣಿ 
ತಾನು ಸೋತೆನೆಂದು ತಿಳಿದ. ಅವನಿಗೆಕೋಪಬಂದಿತು . ತನ್ನ ಸೇವಕರಿಗೆ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದ : 

“ ನಾಯಿಗಳನ್ನು ಅವಳ ಮೇಲೆ ಛಬಿಡಿ ! ” 

ಅವರು ಅವಳನ್ನು ಬೇಟೆನಾಯಿಗಳಿಂದ ನಾಶಗೊಳಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದರು . ಆದರೆ ಅವಳು 
ಮೊಲವನ್ನು ಹೊರ ಬಿಟ್ಟಳು. ಬೇಟೆನಾಯಿಗಳು ಅವಳ ಮೇಲೆಬೀಳುವ ಬದಲು ಆ ಮೊಲವನ್ನು 
ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದವು. ಆಗ ಅವಳು ಮಹಲಿನೊಳಗೆ ಧಣಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿಬಾಗಿ ವಂದಿಸಿ 
ಹೇಳಿದಳು : 

“ನೋಡಿ, ಧಣಿಗಳೇ , ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮಗೆ ಈ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯನ್ನು 
ಕಾಣಿಕೆಯಾಗಿ ತಂದಿದ್ದೇನೆ.” 

ಧಣಿ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳ ಬಯಸಿ ಕೈ ನೀಡಿದ. ಅವಳು ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಳು. 
ಓಹ್, ಅದು ಪುರ್ ಎಂದು ತೆರೆದ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಆಚೆಗೆ ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು. 

ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಇಬ್ಬರು ರೈತರು ಧಣಿಯ ಬಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಜಗಳದ ನ್ಯಾಯ 
ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕಾಗಿ ಬಂದರು . ಧಣಿ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದ: 

“ ಏನು ಬಂದಿರಿ, ಸಜ್ಜನರೇ ? ಏನು ಸಮಾಚಾರ ? ” 

ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಹೇಳಿದ: “ಅದು ಹೀಗೆ, ಮಹಾ ಸ್ವಾಮಿಗಳೇ ! ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಹೊಲದಲ್ಲೇ 
ಮಲಗಿ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದೆವು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳುತ್ತಲೇ ನೋಡುತ್ತೇವೆ- ನನ್ನ ಕುದುರೆ ಮರಿ 
ಹಾಕಿದೆ ! ” 

ಎರಡನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೇಳಿದ : “ ಅದು ಸುಳ್ಳು , ಮಹಾಪ್ರಭು ! ಮರಿ ಹಾಕಿದುದು ನನ್ನ 
ಕುದುರೆ , ನೀವೇ ತೀರ್ಮಾನ ಹೇಳಿ, ಧಣಿಗಳೇ ! ” 

ಧಣಿ ತುಂಬ ತುಂಬ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ. ಆಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ: 

ಕುದುರೆಮರಿಯನ್ನೂ ನಿಮ್ಮ ಎರಡು ಕುದುರೆಗಳನ್ನೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕರತನ್ನಿ . ಯಾವ ಕುದುರೆಯ 
ಬಳಿಗೆ ಮರಿ ಓಡಿ ಹೋಗುತ್ತೊ ಅದೇ ಅದರ ತಾಯಿ .” 
- ಎರಡು ಕುದುರೆಗಳನ್ನೂ ತಂದು ದೂರದೂರದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದರು . ಆಮೇಲೆಮರಿಯನ್ನು 
ತಂದು ಅವುಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿರಿಸಿದರು . ಇಬ್ಬರು ರೈತರೂ ಮರಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಕುದುರೆಯ 
ಬಳಿಯೇ ಹೋಗಲೆಂದು ಆ ಮರಿಯನ್ನು ಎಷ್ಟು ಪುಸಲಾಯಿಸಿದರು ! ಆದರೆ ಆ ಮರಿಗೆ ಯಾವ 
ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬುದೇ ತಿಳಿಯದಾಯಿತು. ಬೇರೆ ಯಾವುದೋ ಕಡೆಗೆ ಓಡಿ ಹೋಯಿತು. 
ಎಲ್ಲರೂ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾದರು . ಈಗೇನು ಮಾಡುವುದು ? ಆ ಮರಿ ಯಾರದೆಂದು ಹೇಗೆ 
ತೀರ್ಮಾನಿಸುವುದು ? ಆಗ ಮರಸ್ಯ ಮುಂದೆ ಬಂದು ಹೇಳಿದಳು : 

“ನೀವು ಹೀಗಲ್ಲ , ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿ . ಕುದುರೆಮರಿಯನ್ನು ಒಂದು ಜಾಗದಲ್ಲಿ 

ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿ, ಎರಡು ಕುದುರೆಗಳನ್ನೂ ಬಿಚ್ಚಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಿ . ಯಾವ ಕುದುರೆ ಮರಿಯ ಬಳಿಗೆ 
ಓಡಿ ಹೋಗುತ್ತದೋ ಅದೇ ಅದರ ತಾಯಿ . ” 

ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ಬಿಡಲಾಯಿತು. ಕುದುರೆಮರಿಯನ್ನು 
ತಂದು ಅವುಗಳ ಮುಂದೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ಒಂದು ಕುದುರೆ ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿ 
ಹೋಯಿತು. ಇನ್ನೊಂದು ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದಿತು. 

- ಈಗ ಧಣಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು ಅವಳು ಎಂತಹ ಬುದ್ದಿವಂತೆ ಅಂತ. ಅವಳನ್ನು ಯಾವ ರೀತಿ 
ಯಲ್ಲೂ ಅವನುಸೋಲಿಸದಾಗಿದ್ದ. ಅವಳನ್ನು ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟ . 

ಸಾಕು ತಂದೆ

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಒಮ್ಮೆ ಮೂವರು ಸೋದರರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ತಂದೆತಾಯಿಯರನ್ನು 
ಎಳೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಮನೆ ಇಲ್ಲ, ಮಠ ಇಲ್ಲ, ಹೊಲ ಇಲ್ಲ, ಬೆಳೆ ಇಲ್ಲ. 
ಅನಾಥರಾಗಿದ್ದ ಅವರು ಒಂದು ದಿನ ಕೆಲಸ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟರು. ಹೋಗುತ್ತ ಯೋಚಿ 
ಸುತ್ತಾರೆ: “ ಅಯೊ , ಯಾರಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಒಡೆಯ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ! 
ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು !” ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ 
ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಹಣ್ಣು ಹಣ್ಣು ಮುದುಕ . ಬಿಳಿ ಗಡ್ಡ ಮಂಡಿಯವರೆಗೂ ಇಳಿಬಿದ್ದಿದೆ. ಈ ಮುದುಕ 
ಮೂವರು ಸೋದರರನ್ನೂ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಕೇಳಿದ : 

“ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟಿರಿ, ಮಕ್ಕಳೇ ? ” 
ಅವರು ಉತ್ತರಿಸಿದರು : 
“ಕೆಲಸ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದ್ದೇವೆ. ” 
“ ಯಾಕೆ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ಹೋಲ- ಕಾಣಿ ಏನೂ ಇಲ್ಲವೇ ? ” 

“ ಇಲ್ಲ ” ಅವರೆಂದರು . “ ಯಾರಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಒಡೆಯ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ನಾವು ಅವನಿಗೆ 
ಶ್ರದ್ದೆಯಿಂದ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತೇವೆ, ಅವನನ್ನು ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ತಂದೆಯೆಂದೇ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.” 

ಮುದುಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಯೋಚಿಸಿ ಹೇಳಿದ: 

“ ಹಾಗಾದರೆ, ನೀವು ನನಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ, ನಾನು ನಿಮಗೆ ತಂದೆಯಾಗುತ್ತೇನೆ. ಆಗಬಹುದೆ ? 
ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ದೊಡ್ಡವರನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತೇನೆ. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಜೀವನ ನಡೆಸುವುದನ್ನು , ಅಂತ 

ರಂಗ ಶುದ್ದಿಯಿಂದ ಬಾಳಿ ಬದುಕುವುದನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ನೀವು ನಾನು ಹೇಳಿದ 
ಹಾಗೆ ಕೇಳಬೇಕಷ್ಟೆ . ” 

ಸೋದರರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಆ ಮುದುಕನ ಹಿಂದೆ ಹೊರಟರು . ಅವರು ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡು 
ಗಳನ್ನೂ ಅಗಲವಾದ ಹೊಲಗದ್ದೆಗಳನ್ನೂ ದಾಟಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಹೋಗು 
ತಾರೆ. ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಒಂದು ಮನೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತೆ , ಎಂಥ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾದ, ಗಾಳಿ ಬೆಳಕಿನಿಂದ 
ಕೂಡಿದ ಮನೆ ! ಸುತ್ತ ಸುಂದರವಾದ ತೋಟ, ತೋಟದ ತುಂಬ ಘಮಘಮಿಸುವ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ 
ಹೂಗಳು . ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಚೆರಿ ಹಣ್ಣಿನತೋಟ. ಆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿ - ಆ ಹೂಗಳಂತೆಯೇ 
ಸುಂದರಳಾದ, ಉಲ್ಲಾಸಯುತಳಾದ , ಕಂಗೊಳಿಸುವ ಹುಡುಗಿ. ಅವಳನ್ನು ಕಂಡೊಡನೇ ಹಿರಿಯ 
ಸೋದರ ಹೇಳಿದ: 
- “ ಈ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಾದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ! ಸ್ವಂತ ಹೊಲ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ 
ಸ್ವಂತ ದನಕರು ಇದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ! ” 

ಮುದುಕ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 
“ ಅದಕ್ಕೇನಂತೆ, ಹೋಗಿ ಕೇಳೋಣ. ನಿನಗೆ ಹೆಂಡತಿ , ಹೊಲ, ದನಕರುಗಳು ಎಲ್ಲ 
ಸಿಕ್ಕಂತಾಗುತ್ತೆ . ಸಂತೋಷದಿಂದ ಜೀವಿಸಿಕೊಂಡಿರುವಂತೆ. ಆದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಋಜು 
ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮರೆಯಬೇಡ. ” 

ಅವರು ಹೋದರು . ಕೇಳಿದರು , ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾಯಿತು. ಸಂಭ್ರಮದ ಮದುವೆಯ ನಡೆ 
ಯಿತು. ಹಿರಿಯ ಸೋದರ ಒಡೆಯನಾಗಿ ತನ್ನ ಎಳೆಯ ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ 
ಉಳಿದ. 

ಮುದುಕನೂ ಇನ್ನಿಬ್ಬರು ಸೋದರರೂ ಮುಂದೆ ನಡೆದರು . ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡುಗಳನ್ನೂ 
ಅಗಲವಾದ ಹೊಲಗಳನ್ನೂ ದಾಟಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. 
ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಒಂದು ಮನೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತೆ . ಚೆನ್ನಾದ, ಬೆಳಕಿನಿಂದಕೂಡಿದ ಮನೆ. ಮನೆಯ 
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೊಳ, ಕೊಳದ ಬಳಿಯೇ ಒಂದು ಮಿಲ್ , ಮನೆಯ ಸಾಪದಲ್ಲಿ ಚೆಲುವೆ 
ಯಾದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿ ಏನೋ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಮಧ್ಯಮ ಸೋದರ ಅವಳನ್ನು ಕಂಡೊ 
ಡನೆಯೇ ಹೇಳಿದ : 
- “ ಈ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಾದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ! ಜೊತೆಗೆ ನನಗೆ ಸ್ವಂತ ಮಿಲ್ಲು, ಕೊಳ 
ಇರುವುದೂ ಒಳ್ಳೆಯದು. ನಾನು ಮಿಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಗೋಧಿ ಹಿಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಸುಖದ 
ತೃಪ್ತಿಯ ಬಾಳು ನಡೆಸಬಹುದು ! ” 

ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ : 
“ ಅದಕ್ಕೇನಂತೆ , ಮಗು. ನಿನಗಿಷ್ಟವಾದರೆ ಅದು ಹಾಗೇ ಆಗುತ್ತೆ ! ” 

ಅವರು ಮನೆಯ ಒಳ ಹೋದರು . ಹುಡುಗಿಯೊಂದಿಗೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಿದರು . ಸಂಭ್ರ 
ಮದ ಮದುವೆಯ ಆಯಿತು. ಈಗ ಮಧ್ಯಮ ಸೋದರ ತನ್ನ ಎಳೆಯ ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ 
ಆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಉಳಿದ. ಮುದುಕ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ ಸರಿ , ಮಗು, ಸುಖದಿಂದ ಬಾಳು . ಆದರೆ ಋಜು ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮರೆಯಬೇಡ. ” 

ಅವರು - ಕಿರಿಯ ಸೋದರ ಮತ್ತು ಅವನ ಸಾಕು ತಂದೆ – ಮುಂದೆ ನಡೆದರು .ಹೋದರು , 
ಹೋದರು , ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಒಂದು ಬಡ ಗುಡಿಸಿಲು ಕಾಣುತ್ತೆ . ಅದರಿಂದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿ 
ಹೊರಬರುತ್ತಾಳೆ. ಉಷಸ್ಸಿನಂತೆ ಸೊಬಗಿನಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದಾಳೆ. ಆದರೆ ಬಡವಿ , ಚಿಂದಿ ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟಿ 
ದಾಳೆ. ಅವಳನ್ನು ಕಂಡ ಕಿರಿಯ ಸೋದರ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: 

“ ಈ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಾದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ! ನಾವು ಒಟ್ಟಿಗೆ ದುಡಿದು ಏನು ಸಂಪಾ 
ದಿಸುತ್ತೇವೋ ಅದನ್ನು ನನಗಿಂತ ಬಡವರಾದವರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಬಾಳಬಹುದು. ” 

ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ: 

“ ಅದು ನಿನ್ನಿಚ್ಛೆಯಾದರೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಲಿ , ಮಗು ! ಆದರೆ ಋಜು ಮಾರ್ಗವನ್ನು 
ಮಾತ್ರ ಮರೆಯಬೇಡ.” 

ಅವನು ಮೂರನೆಯ ಸೋದರನ ವಿವಾಹವನ್ನೂ ನೆರವೇರಿಸಿ ತನ್ನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದುಹೋದ. 

ಹೀಗೆಮೂವರು ಸೋದರರೂ ಜೀವನ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋದರು . ಹಿರಿಯ ಮಗ ತುಂಬ 
ಶ್ರೀಮಂತನಾದ, ತನಗಾಗಿ ಹೊಸ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ. ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಚಿನ್ನ ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಿದ. ಅವನ 
ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮತ್ತಷ್ಟು ಚಿನ್ನ ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಬೇಕು ಅನ್ನುವುದಷ್ಟೆ ಆಗಿತ್ತು . ಬಡವರಿಗೆ 
ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಮಾತಿನ ಸೊಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ಬೈದು ಅಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ! 

ಮಧ್ಯಮ ಸೋದರನ ಏಳಿಗೆ ಪಡೆದ. ತನ್ನ ಮಿಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಅನೇಕ ಕೆಲಸ 
ಗಾರರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡ . ತಾನೇ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ . ಸದಾ ಮಲಗಿರುವುದು , 
ತಿನ್ನುವುದು, ಕುಡಿಯುವುದು, ಆಜ್ಞಾಪಿಸುವುದು ಅಷ್ಟೆ . 
- ಕಿರಿಯ ಸೋದರ ಸರಳ ಸಾಮಾನ್ಯ ಬಾಳುವೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಇದ್ದರೆ 
ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಅನುಭೋಗಿಸುವುದು . ಏನೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ , ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಬೇಡ 
ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಅಸೂಯೆ ಪಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಬಿಳಿ ಗಡ್ಡದ ಮುದುಕ, ಆ ಸಾಕು ತಂದೆ, ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತ ಹೋದ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ

ತನ್ನ ಸಾಕು ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗೆ ಬಾಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಖಜು ಮಾರ್ಗ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿಲ್ಲ ತಾನೆ, ಎಂದು 
ನೋಡ ಬಯಸಿದ. ಅವನು ಮುದುಕ ಭಿಕ್ಷುಕನ ಹಾಗೆ ವೇಷ ಮರೆಸಿಕೊಂಡು ಚಿಂದಿ ಬಟ್ಟೆ 
ಉಟ್ಟು ಹಿರಿಯ ಮಗನ ಬಳಿಗೆ ಹೋದ. ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿತಗ್ಗಿದ ನಡುಗುವ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿಕೇಳಿದ: 

“ ಈ ಮುದುಕ ಭಿಕ್ಷುಕನಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಏನಾದರೂ ಭಿಕ್ಷೆ ಕೊಡುವಿರಾ ? ” 
ಮಗ ಹೇಳಿದ: 
“ನೀನೇನೂ ಅಷ್ಟು ಮುದುಕನಲ್ಲ. ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡೋಕೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗೊಲ್ವೆ ! ಬೇಕಾದರೆ ಕೆಲಸ 
ಮಾಡು ! ನಾನೇ ಈಚೆಗಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲುವಂತಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಹೋಗು, ಹೋಗಾಚೆ !” 

ಆದರೆ ಅವನ ಬಳಿ ಸಂಪತ್ತು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿತ್ತು . ಹೊಸ ಮನೆಗಳನ್ನು 
ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ , ಉಗ್ರಾಣದ ತುಂಬ ಸಾಮಾನುಗಳಿದ್ದವು, ತಿನ್ನಲು ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಆಹಾರವಿತ್ತು . 
ದುಡ್ಡಂತೂ ಎಣಿಸಲಾಗದಷ್ಟಿತ್ತು . ಆದರೂ ಬಡವರಿಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ! 

ಮುದುಕ ಅವನಿಂದ ಹೊರಟ . ಒಂದು ವೆರ್ಸ್ಟ್ ದೂರಹೋಗಿ ತನ್ನ ಸಾಕು ಮಗನ ಮನೆ 
ಹಾಗೂ ಹೊಲದ ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ.ಕೂಡಲೇ ಅವೆಲ್ಲ ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಯಾದವು! 

ಮುದುಕ ಮಧ್ಯಮ ಸೋದರನ ಬಳಿಗೆ ಹೋದ. ಹೋಗಿನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಅವನ ಮನೆ, 
ಮಿಲ್ಲು, ಕೊಳ, ಹೊಲ, ಎಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ. ಅವನು ಮಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಮುದುಕ ಬಾಗಿ ನಡು 
ಗುವ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ : 

“ ಪುಣ್ಯವಂತರೇ , ನನಗೆ ಒಂದು ಹಿಡಿ ಹಿಟ್ಟು ಕೊಡ್ತೀರ? ನಾನೊಬ್ಬ ಮುದಿ ಭಿಕ್ಷುಕ. 
ತಿನ್ನಲು ಏನೂ ಇಲ್ಲ.” 
- “ ನನಗೇ ಸಾಕಷ್ಟಿಲ್ಲ, ನಿನಗೆಂಥದು ಕೊಡಲಿ ! ನಿನ್ನಂಥ ಅಲೆಮಾರಿಗಳು ಎಷ್ಟು ಮಂದಿಯೋ ! 
ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟು ಪೂರೈಸುವುದು ಎಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯ ? ” ಅವನೆಂದ. 

ಮುದುಕ ಅವನಿಂದಲೂ ಹೊರಟ . ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದ - ಅಲ್ಲಿದ್ದ 
ಮನೆ ಮಿಲ್ಲು ಎಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಉರಿದು ಬೂದಿಯಾದವು! 

ಇನ್ನೂ ಭಿಕ್ಷುಕನ ವೇಷದಲ್ಲಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮುದುಕ ಕಿರಿಯ ಮಗನ ಬಳಿಗೆ ಹೋದ. ಅಲ್ಲಿ 
ಕಿರಿಯ ಮಗ ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದರೂ ಮನೆ ಚೊಕ್ಕಟ 
ವಾಗಿತ್ತು . 

“ ಸಜ್ಜನರೇ , ಈ ಮುದುಕ ಭಿಕ್ಷುಕನಿಗೆ ಒಂದು ತುಂಡು ರೊಟ್ಟಿ ಕೊಡುತ್ತೀರ? ” 
ಕಿರಿಯ ಸೋದರ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: 
“ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಹೋಗು, ಅಜ್ಜ , ಅಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ಊಟ ಹಾಕ್ತಾರೆ. ದಾರಿಗೆ ಬುತ್ತಿಯನ್ನೂ 

ಕಟ್ಟಿ ಕೊಡ್ತಾರೆ.” 

ಮುದುಕ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಹೋದ. ಮನೆಯೊಡತಿ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದಳು - ಅವನ 
ಬಟ್ಟೆ ಎಲ್ಲ ಎಷ್ಟು ಚಿಂದಿಚಿಂದಿಯಾಗಿದೆ ! ತಕ್ಷಣವೇ ಒಳಗಿನಿಂದ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆ ತಂದುಕೊಟ್ಟಳು. 
ಅವನು ಅದನ್ನು ಉಟ್ಟುಕೊಂಡ. ಅವನು ಈ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅವನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ 
ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಗಾಯ ಇದ್ದುದನ್ನು ಮನೆಯೊಡತಿಯ ಅವಳ ಪತಿಯ ಕಂಡರು . ಕೂಡಲೇ 
ಮುದುಕನನ್ನು ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆಕೂರಿಸಿದರು . ಅವನಿಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬ ತಿನ್ನಲು ಕುಡಿಯಲು 
ಕೊಟ್ಟರು. ಅನಂತರ ಅವನನ್ನು ಕೇಳಿದರು : 

"ಹೇಳು, ಅಜ್ಜ , ನಿನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ತುಂಬ ದೊಡ್ಡ ಗಾಯ ಇರುವಂತಿದೆಯಲ್ಲ. 
ಅದು ಹೇಗಾಯಿತು ? ” 

“ ಹೌದು, ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆದೊಡ್ಡ ಗಾಯ ಇದೆ. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಬೇಗನೆಯೇ ಸಾಯ 
ಲಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನು ನನಗೆ ಜೀವದಿಂದಿರಲು ಒಂದೇ ಒಂದು ದಿನ ಅಷ್ಟೆ ಉಳಿದಿರೋದು. ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಪಾಪ !” ಎಂದಳು ಹೆಂಡತಿ, “ ಈ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಯಾವ ಮದ್ದೂ ಇಲ್ಲವೇ ? ” 

“ಇದೆ ” ಎಂದ ಅವನು . “ ಒಂದು ಮದ್ದು ಇದೆ. ಅದನ್ನು ಯಾರು ಬೇಕಾದರೂ ಕೊಡ 
ಬಹುದು. ಆದರೆ ಯಾರೂ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೆ . ” 

ಗಂಡ ಕೇಳಿದ: 
“ ಯಾಕೆ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ? ಹೇಳು, ಏನದು ಮದ್ದು ? ” 

“ ಅದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟದ್ದು ! ಯಾವುದೇ ಮನೆಯ ಮಾಲೀಕ ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನೂ ಅದರಲ್ಲಿ 
ರುವ ಎಲ್ಲ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೂ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿ ಅದರಿಂದ ಬರುವ ಬೂದಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಿ 
ದರೆ ಆಗ ಗಾಯ ವಾಸಿಯಾಗುತ್ತೆ , ನಾನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಾಲ ಬಾಳಬಹುದು. ” 

ಕಿರಿಯ ಸೋದರ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ. ತುಂಬ ಹೊತ್ತು ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ. ಆಮೇಲೆ 
ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ: “ ಏನಂತೀಯ , ನೀನು ? ” 

“ ನನಗೇನು ಅನಿಸುತ್ತೆಂದರೆ, ಮನೆಯನ್ನಾದರೆ ನಾವು ಇನ್ನೊಂದು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು . 
ಮನುಷ್ಯ ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಬದುಕಲಾರ ” ಎಂದಳು ಅವಳು. 
“ಸರಿ, ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ ” ಎಂದ ಅವಳ ಗಂಡ “ ಮಕ್ಕಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೊರಗೆ ಒಯ್ಯ . ” 

ಅವರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದರು . ತಾವೇ ಹೊರ ಬಂದರು . ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನೂ 
ಸಂಪತ್ತನ್ನೂ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕುವುದು ಕಿರಿಯ ಸೋದರನಿಗೆ ದುಃಖಕರವೇ ಆಗಿತ್ತು . ಆದರೆ ಆ ಭಿಕ್ಷು 
ಕನ ಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ದುಃಖಕರವಾಗಿತ್ತು . ಅವನು ಕೊಳ್ಳಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ 

ಹಚ್ಚಿದ. ಮನೆ ಎಲ್ಲ ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಯಾಗಿ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಆದರೆ ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಅದರ 
ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೊಸ, ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಕೂಡಿದ, ಎತ್ತರವಾದ ಮನೆ ನಿಂತಿದೆ ! 

ಅಜ್ಜ ನಿಂತು ತನ್ನ ಗಡ್ಡದೊಳಗೇ ಮುಸಿಮುಸಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ. 

“ನೋಡು, ಮಗು, ನೀವುಮೂವರು ಸೋದರರಲ್ಲಿ ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಋಜು ಮಾರ್ಗ ಬಿಟ್ಟು 
ಅಡ್ಡ ಸರಿದಿಲ್ಲ, ಅನ್ನುವುದನ್ನು ನಾನೀಗ ಕಂಡೆ. ನೀನು ಯಾವತ್ತೂ ಸುಖ ಸಂತೋಷಗಳಿಂದ 
ಬಾಳು ! ” 

ಆಗ ಕಿರಿಯ ಸೋದರನಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು ಆ ಭಿಕ್ಷುಕ ತನ್ನ ಸಾಕು ತಂದೆ ಅಂತ. ಅವನನ್ನು 
ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಧಾವಿಸಿದ . ಆದರೆ ಆ ಮುದುಕ ಆಗಲೇ ಅಂತರ್ಧಾನನಾಗಿದ್ದ. 

ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಹಾಗೂ ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ, ಒಬ್ಬ ಮುದುಕಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು. ಅವರಿ 
ಗೊಬ್ಬ ಮಗಳಿದ್ದಳು. ಮುದುಕಿ ತುಂಬ ಕಾಲ ಜೀವಿಸಿದಳೊ ಅಲ್ಪ ಕಾಲ ಜೀವಿಸಿದ್ದಳೋ 
ತಿಳಿಯದು, ಅಂತೂ ಅವಳ ಸಾವಿನ ಸಮಯ ಸಮಿಾಪಿಸಿತು . ಸಾಯುವ ಮುನ್ನ ಅವಳು ಮುದುಕ 
ನಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು : 

" ಮುದುಕ, ನೀನು ಮತ್ತೆ ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕೂಂತ ಅಂದುಕೊಂಡರೆ , ನೋಡು, ಪಕ್ಕದ 
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಗಳ ಜೊತೆ ವಾಸ ಮಾಡ್ತಿದಾಳಲ್ಲ ಆ ವಿಧವೆಯನ್ನೆಂದೂ ಮದುವೆಯಾಗಬೇಡ. 
ಅವಳು ನಿನಗೇನೋ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಬಹುದು, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಮಗಳಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ತಾಯಿ 
ಯಾಗೋಲ್ಲ! ” 

“ ಆಗಲಿ , ನಾನು ಅವಳನ್ನೂ ಮದುವೆಯಾಗೊಲ್ಲ, ಯಾರನ್ನೂ ಮದುವೆಯಾಗೊಲ್ಲ” 
ಎಂದ ಮುದುಕ. 

ಮುದುಕಿ ಸತ್ತಳು . ಮುದುಕ ಅವಳ ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆಸಿದ . ಒಬ್ಬನೇ ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ವಾಸ 
ಮಾಡ ತೊಡಗಿದ. ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಕಳೆಯಿತು . ಒಂದು ದಿನ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ, ಮುದುಕಿ 
ಹೇಳಿದಳಲ್ಲ ಆ ವಿಧವೆಯ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. ತಾನು ಯಾರನ್ನೂ ಮದುವೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ 
ಮುದುಕಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದ ಮಾತನ್ನು ಮರೆತ . ವಿಧವೆಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅದೂ ಇದೂ ಮಾತನಾ 
ಡುತ್ತ ಕೊನೆಗೆ ಮದುವೆಯ ವಿಷಯವನ್ನು ಎತ್ತಿದ. ವಿಧವೆಗೆ ಪರಮಾನಂದವಾಯಿತು. 

“ ನಾನು ಬಹಳ ಕಾಲದಿಂದ ಇದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ ” ಎಂದಳು ಅವಳು . 
ಅವನು ಅಂದಿದ್ದೇ ತಡ ಅವಳು ತನ್ನೆಲ್ಲ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೂ ಗಂಟುಮೂಟೆಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ತನ್ನ 
ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುದುಕನ ಮನೆಗೆ ಅವನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲು ಹೋದಳು . 
- ಅವರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ - ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಹಾಗೂ ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು. 
ದುಷ್ಟ ಮುದುಕಿಗೆ ಮುದುಕನ ಮಗಳನ್ನು ಕಂಡರಾಗದು . ಮೂರು ಹೊತ್ತೂ ಆ ಬಡಪಾಯಿ 
ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಳು . ಅಲ್ಲದೆ ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಇಬ್ಬರೂ 
ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ತುಂಬ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಜಗಳ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. 

ಅವರು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಹಳ್ಳಿ ಕೂಟಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ 
ರಾಟೆಯಿಂದ ನೂಲು ತೆಗೆಯುತ್ತ ಹೆಣೆಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳಾದರೋ 
ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಹಳ್ಳಿಯ ಹೈದರೊಂದಿಗೆ ಸರಸ ವಿನೋದಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸರಸದಲ್ಲಿ ಮೈ 
ಮರೆತು ಅವಳು ಹೆಣಿಗೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಗೋಜು ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟು , ಎಳೆಗಳನ್ನು ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು. 
ಮುಂಜಾನೆ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಬೇಲಿಯವರೆಗೂ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗ ಬೇಲಿ ದಾಟ 
ಬೇಕು. ಆಗ ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು: 

“ನಿನಗೆ ಈ ಹೆಣಿಗೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ದಾಟುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತೆ . ನನಗೆ ಕೊಡು. 
ನೀನು ದಾಟುವಾಗ ನಾನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ” 

“ ಆಗಲಿ ” ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದಳು ಮುದುಕನ ಮಗಳು . “ ಹುಂ , ತಗೋ , ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿರು . ” 

ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಬೇಲಿ ದಾಟುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಹೆಣಿಗೆಯನ್ನೆಲ್ಲ 
ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ತಾಯಿಯ ಬಳಿಗೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದಳು , ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಪೋಣಿಸಿ ಕಥೆ 
ನೇಯು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು - ಮಲಸೋದರಿ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಹುಡುಗರೊಂದಿಗೆ ಚಕ್ಕಂದವಾಡಿದಳು , 
ಎಳೆ ಹರಿದು ಬಿಟ್ಟಳು, ಗೋಜು ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಳು ಎಂದೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು . 

“ ನಾನಾದರೋ ನೆಟ್ಟಗೆ ಕೂತು ನೇಯ್ದೆ , ನೇರವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ. ನೋಡು, ಅವಳು 
ಎಷ್ಟು ಸೋಮಾರಿ ! ಎಷ್ಟು ನಿರ್ಲಕ್ಷ ಅವಳದು ! ” 

ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಮಲತಾಯಿ ಅವಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಳು, 
ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮುದುಕನಿಗೆ ದೂರುತ್ತಿದ್ದಳು : 

“ ನಿನ್ನ ಮಗಳಂಥವಳನ್ನು ಎಲ್ಲೂ ಕಂಡಿಲ್ಲ. ಇವಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲೇ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲವಲ್ಲ ! 
ನೀನೂ ಅವಳಿಗೆ ಏನೂ ಹೇಳಿಕೊಡುವುದೂ ಇಲ್ಲ ! ” 

ಮಲತಾಯಿ ಎಷ್ಟೇ ಬೈದರೂ ಹೊಡೆದರೂ , ಮಲಸೋದರಿ ಎಷ್ಟೇ ಕುಚೇಷ್ಟೆ ಮಾಡಿ

ದರೂ ಮುದುಕನ ಮಗಳಂತೂ ತನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಚಾಡಿ ಹೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ 
ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನು ಮೌನದಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು . ಮುದುಕ 
ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಮಲತಾಯಿಯ ಮಲಸೋದರಿಯ ಇನ್ನಷ್ಟು 
ಕೆರಳುತ್ತಿದ್ದರು . ಅವಳನ್ನು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡಲು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು 
ಯೋಚಿಸ ತೊಡಗಿದರು . 

ಮುದುಕಿ ಮುದುಕನನ್ನು ಛೇಡಿಸ ತೊಡಗಿದಳು . ಪದೇಪದೇ ಹೇಳ ತೊಡಗಿದಳು : 

“ ನಿನ್ನ ಮಗಳು ಶುದ್ಧ ಸೋಮಾರಿ. ಅವಳಿಗೆ ಏನು ಮಾಡಲೂ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ . ಸುಮ್ಮನೆ 
ಬೀದಿ ಅಲೀತಾಳೆ, ಮನೆಗೆ ಬಾಳೆ, ತಿಂತಾಳೆ, ಮಲಗುತ್ತಾಳೆ. ಇಷ್ಟಾದರೂ ನೀನು ಅವಳಿಗೆ 
ದಂಡಿಸೊಲ್ಲ, ಒಂದು ಮಾತೂ ಹೇಳೊಲ್ಲ! ಅವಳನ್ನು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಕೆಲಸದ ತೊತ್ತನ್ನಾಗಿ 
ಕೊಟ್ಟುಬಿಡೋದು ವಾಸಿ. ” 

“ ಆದರೆ ಯಾರು ತಗೋತಾರೆ ? ” ಮುದುಕ ಕೇಳಿದ. 

“ ಎಲ್ಲಿಗಾದರೂ ಸರಿ ಕರಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ! ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಅವಳು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ 
ಲ್ಲಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ! ” 

ಮುದುಕಿ ಮುದುಕನನ್ನು ತುಂಬ ಪೀಡಿಸ ತೊಡಗಿದಳು , ದಿನದಿನವೂ ಅದೇ ಹಾಡು - 
“ ಮಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲಾದರೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ! ” ಮುದುಕ ಬೇಸತ್ಯ . 
ಮಗಳ ಬಗೆಗೆ ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರೀತಿ ಕರುಣೆ ಇದ್ದರೂ , ಅವನು ಏನೂ ಮಾಡದಾದ. 

ಅವರು ಗಂಟುಮೂಟೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೊರಟರು . ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡಿನ ಬಳಿ ಬಂದರು . 
ಮಗಳು ತಂದೆಗೆ ಹೇಳಿದಳು : 

“ನೀನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಪ್ಪ . ನಾನು ಮುಂದೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ಕೆಲಸ 
ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ” 

" ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ , ಮಗಳೇ ! ” ಎಂದ ಮುದುಕ . 

ಮಗಳಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ. ಅವನು ಒಂದು ದಾರಿ ಹಿಡಿದ, ಮಗಳು ಇನ್ನೊಂದು ದಾರಿ 
ಹಿಡಿದಳು . 

ಹುಡುಗಿ ಆ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟಳು . ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ಅಲ್ಲೊಂದು ಸೇಬಿನ 
ಗಿಡ ಇದೆ. ಅದರ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಎಷ್ಟು ಕಳೆ ಬೆಳೆದಿದೆ ಎಂದರೆ ಸೇಬಿನ ಗಿಡವೇ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ, 
ಅಷ್ಟು ! 


“ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ನನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಬೆಳೆದಿರೋ ಈ ಕಳೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿ ನನ್ನನ್ನು 

ಸ್ವಲ್ಪ ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ” ಎಂದು 
ಹೇಳಿತು ಸೇಬಿನ ಗಿಡ. 

ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಅಂಗಿಯ ತೋಳು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದಳು. 
ಕಳೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಕಿತ್ತಳು, ಹೆಚ್ಚಿನ ರೆಂಬೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕಿ ಗಿಡವನ್ನು ಸವರಿದಳು , ಬುಡದ 
ಸುತ್ತ ಹೊಸ ಮಣ್ಣು ಮರಳು ಹರಡಿದಳು . ಸೇಬಿನ ಗಿಡ ಅವಳಿಗೆ ತುಂಬ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿತು . 
ಹುಡುಗಿ ಮುಂದುವರಿದಳು. 
* ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ಅವಳಿಗೆ ಬಾಯಾರುತ್ತೆ . ಒಂದು ಬಾವಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗು 
ತಾಳೆ, ಬಾವಿ ಹೇಳುತ್ತೆ : 
- “ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ !. ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ಸ್ವಲ್ಪ ಅಂದಗೊಳಿಸು 
ತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯಮಾಡ್ತೀನಿ. ” 

ಹುಡುಗಿ ಬಾವಿಯನ್ನು ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸಿದಳು, ಸುತ್ತ ಬೆಣಚುಕಲ್ಲು ಮರಳು ಹರಡಿ ಅಂದ 
ಗೊಳಿಸಿದಳು . ಬಾವಿ ಅವಳಿಗೆ ತುಂಬ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿತು. ಹುಡುಗಿ ಮುಂದೆ ಹೊರಟಳು. 

ಒಂದು ನಾಯಿ ಅವಳ ಕಡೆಗೇ ಓಡಿ ಬಂದಿತು . ಅದು ತುಂಬ ಕೊಳಕಾಗಿತ್ತು . ಮೈಗೆಲ್ಲ 
ಹುಲ್ಲು ಮಣ್ಣು ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿತ್ತು . 

“ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ! ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ಪುನಃ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ 
ಮಾಡುತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ” ಎಂದದು ಹೇಳಿತು . 

ಹುಡುಗಿ ನಾಯಿಯ ಮೈಯನ್ನು ತಿಕ್ಕಿ ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸಿದಳು , ಅದರ ಬಾಲಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ 
ಮುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದಳು. 

“ ತುಂಬ ವಂದನೆಗಳು ನಿನಗೆ, ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ” ಎಂದದು ಹೇಳಿತು . 
“ಓಹ್ , ಪರವಾಗಿಲ್ಲ . ಇದೇನು ಮಹಾ ! ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹುಡುಗಿ ಮುಂದೆ ಹೊರಟಳು . 
ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ಅಲ್ಲೊಂದು ಒಲೆ ಇದೆ. ಅದರ ಗಾರೆ ಎಲ್ಲ ಕಿತ್ತು ಬಂದಿದೆ. ಅದರ ಒಡ 
ಲೆಲ್ಲ ಸುಟ್ಟು ಕಪ್ಪಗಾಗಿದೆ. ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಜೇಡಿಮಣ್ಣಿನ ರಾಶಿ ಇದೆ. ಒಲೆ ಹೇಳಿತು: 
- “ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ನನ್ನನ್ನು ತಿಕ್ಕಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ಆ ಜೇಡಿಮಣ್ಣು 
ಮೆತ್ತಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಂದಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ !” 

ಸರಿ, ಹುಡುಗಿ ಒಲೆಯನ್ನು ತಿಕ್ಕಿ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿದಳು, ಕಪ್ಪು ಗಾರೆಯನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದಳು , 
ಅದರ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಜೇಡಿಮಣ್ಣು ಮೆತ್ತಿದಳು , ಸುತ್ತ ಹೂಗಳನ್ನೂ ಎಲೆಗಳನ್ನೂ ಇರಿಸಿ 
ಅಂದಗೊಳಿಸಿದಳು . ಒಲೆ ಹುಡುಗಿಗೆ ತುಂಬ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿತು . ಹುಡುಗಿ ಮುಂದೆ ಹೊರಟಳು . 

ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ಅವಳಿಗೊಬ್ಬ ಹೆಂಗಸು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾಳೆ. 
“ನಮಸ್ಕಾರ, ಹುಡುಗಿ ! ” ಅವಳು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. 
“ನಮಸ್ಕಾರ, ಕುಶಲವೇ ? ” ಹುಡುಗಿ ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ, 
“ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟೆ ನೀನು ? ” 
“ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕುತ್ತೆ ಅಂತ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದೀನಿ. ” 
“ ಹಾಗಾದರೆ ನನ್ನ ಬಳಿಯೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾ ! ” 
“ ಆಗಲಿ, ಸಂತೋಷವೇ . ಬರೀನಿ! ” ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾಳೆ ಹುಡುಗಿ. 

“ ನಾನು ಹೇಗೆ ತೋರಿಸಿಕೊಡುತ್ತೇನೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸವೇನೂ 
ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗದು. ಆಗುತ್ತ ? ” 

“ ಯಾಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ? ಒಂದು ಸಾರಿ ತೋರಿಸಿಕೊಡಿ. ಆಮೇಲೆ ನಾನೇ ಎಲ್ಲ 
ತಿಳಿಕೊತೀನಿ. ” 

ಅವರು ಗುಡಿಸಿಲಿಗೆಹೋದರು . ಹೆಂಗಸು ಹೇಳಿದಳು : 

“ನೋಡು, ಹುಡುಗಿ, ಇಲೊಡು. ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮಡಕೆಗಳಿವೆ . ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹಾಗೂ ಸಾಯಂಕಾಲ 
ನೀನು ಈ ಮಡಕೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಕಾಯಿಸಬೇಕು, ಆ ನೀರನ್ನು ಒಂದು ಉದ್ದನೆಯ ಬಾನೆಗೆ 
ಹಾಕಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಟ್ಟು ಬೆರಸಿ ಕಣಕ ತಯಾರಿಸಬೇಕು. ಆದರೆ ನೋಡು, ಅದು ತುಂಬ 
ಬಿಸಿಯಾಗಿರಬಾರದು ! ಆಮೇಲೆ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತು ಮೂರು ಬಾರಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಶಿಳ್ಳೆ 
ಹಾಕಬೇಕು. ಆಗ ನಿನ್ನ ಬಳಿಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಮೃಗಗಳು ಬರುತ್ತವೆ. ಅವಕ್ಕೆ ನೀನು ಚೆನ್ನಾಗಿ, 
ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬ, ತಿನ್ನಿಸಬೇಕು. ಆಮೇಲೆ ಅವು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗು 
ತವೆ. ನೀನೇನೂ ಅವಕ್ಕೆ ಹೆದರಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅವು ನಿನಗೆ ಏನೂ ಹಾನಿ ಮಾಡವು.” 

“ ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ, ನೀವು ಹೇಗೆ ಹೇಳಿದಿರೋ ಹಾಗೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ” ಎಂದಳು 
ಹುಡುಗಿ, 


ಅವರು ಸಂಜೆ ಊಟ ಮಾಡಿದರು . ಹುಡುಗಿ ಒಲೆ ಹೊತ್ತಿಸಿದಳು , ನೀರು ಕಾಯಿಸಿದಳು , 
ಅದನ್ನು ಬಾನೆಗೆ ಸುರಿದಳು , ಅದಕ್ಕೆ ಹಿಟ್ಟು ಬೆರೆಸಿ ಮಿದ್ದು ಕಣಕ ಮಾಡಿದಳು . ಆಮೇಲೆ ಬಾಗಿಲ 
ಬಳಿ ಹೋಗಿ ನಿಂತು ಮೂರು ಬಾರಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಿದಳು - ಹೇಗೆ ಓಡಿ ಬಂದವು 
ತರಹೇವಾರಿ ಕಾಡು ಮೃಗಗಳು ಅವಳ ಬಳಿಗೆ ! ಅವು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬ ತಿಂದವು, ಒಂದೊಂದೂ 
ಒಂದೊಂದು ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಚೆದುರಿ ಹೋದವು. 

ಹೀಗೆ ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಇಡೀ ಒಂದು ವರ್ಷ ಅವಳ ಒಡತಿ ಹೇಗೆ ಹೇಳಿದಳೊ ಹಾಗೇ 

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದಳು . ಒಂದು ವರ್ಷ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಯಜಮಾನಿ ಮುದು 
ಕನ ಮಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಇಲ್ಲಿ ಕೇಳಮ್ಮ , ಹುಡುಗಿ ! ನೀನು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಂದು ಇವತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ 
ಒಂದು ವರ್ಷವಾಗುತ್ತೆ . ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಾಲ ಇಲ್ಲೇ ಉಳಿ, ಬೇಡವಾದರೆ, ನಿನ 
ಗಿಷ್ಟ ಬಂದಂತೆ ಮಾಡು . ನೀನು ನನಗಾಗಿ ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಿನಗೆ 
ತುಂಬ ವಂದನೆಗಳು . ” 

ತನಗೆ ಊಟ ವಸತಿ ಕೊಟ್ಟುದಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಚೆನ್ನಾಗಿನೋಡಿಕೊಂಡು 
ದಕ್ಕಾಗಿ ಹುಡುಗಿ ಆ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತೆಸೂಚಿಸಿ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದಳು : 

“ ನನಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ ಅನ್ನಿಸಿದೆ. ಇದುವರೆವಿಗೂ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡುದಕ್ಕಾಗಿ ನಿಮಗೆ 
ತುಂಬ ವಂದನೆಗಳು , ಒಡತಿ ! ” 

ಹೆಂಗಸು ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಸರಿ , ಹಾಗೇ ಮಾಡು. ನಿನಗಿಷ್ಟವಾದ ಕುದುರೆಯನ್ನೂ ಗಾಡಿಯನ್ನೂ ಆಯ್ತು 
ಕೋ . ” 

ಆ ಹೆಂಗಸು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ತುಂಬ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಸೊಗಸಾದ ವಸ್ತು 
ಗಳನ್ನು ತುಂಬಿ ಹುಡುಗಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ತಾನೇ ಕಾಡಿನ ಅಂಚಿನವರೆಗೂ ಹೋಗಿ ಅವಳನ್ನು 
ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರರಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದರು . ಒಡತಿ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಳು . 
ಮುದುಕನ ಮಗಳು ತನ್ನ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟಳು. ಎಲ್ಲ ಇಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕೊನೆಗಂಡದ್ದು 
ಅವಳಿಗೆ ಅಮಿತಾನಂದ ತಂದಿತ್ತು . 
- ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳು ಹಿಂದೆ ತಾನು ಚೊಕ್ಕಟಗೊಳಿಸಿದ್ದ ಆ ಒಲೆಯ ಸವಿಾಪ ಬಂದಳು. 
ಅದರ ತುಂಬ ಆಗಷ್ಟೆ ಬೇಯಿಸಿದ ಹಸನಾದ ಸೀರೊಟ್ಟಿಗಳಿದ್ದವು. ಅದು ಹೇಳಿತು : 

“ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸಿ ಬಲಪಡಿಸಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತಗೋ , 
ಇಲ್ಲಿರುವ ಸೀರೊಟ್ಟಿಗಳೆಲ್ಲ ನಿನ್ನವೇ .” 

ಹುಡುಗಿ ವಂದನೆ ತಿಳಿಸಿ ಒಲೆಯ ಬಳಿ ಹೋದಳೋ ಇಲ್ಲವೋ ಸೀರೊಟ್ಟಿಗಳೆಲ್ಲ ತಾವೇ 
ಹಾರಿ ಬಂದು ಹುಡುಗಿಯ ಗಾಡಿಯೊಳಗೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡವು. ಅವಳು ಒಲೆಗೆ ವಂದನೆ ಹೇಳಿ 
ಮುಂದೆ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸಿದಳು . 

ಬರುತ್ತಾಳೆ, ಬರುತ್ತಾಳೆ, ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ಅವಳು ಹಿಂದೆ ಸಹಾಯಮಾಡಿದ ಆ ನಾಯಿ 
ಅವಳ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಅದು ತನ್ನ ಹಲ್ಲುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಒಂದು ಸರವನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದಿದೆ.

ಹಾಗೆ 


ಎಂತಹ ಸುಂದರವಾದ, ಥಳಥಳಿಸುವ, ಉದ್ದನೆಯ ಸರ ! ನಾಯಿ ಗಾಡಿಯ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿ ಬಂದು 
ಹೇಳುತ್ತೆ : 

“ ಇದು ನಿನಗೆ , ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ನೀನು ನನ್ನ ಮೈ ಉಜ್ಜಿ ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸಿದುದಕ್ಕಾಗಿ, 
ನನ್ನ ಬಾಲಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಮುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದುದಕ್ಕಾಗಿ ! ” 

ಹುಡುಗಿ ಆ ಸರವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ನಾಯಿಗೆ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ, ಸಂತಸದಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ 
ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದಳು , 

ಬರುತ್ತಾಳೆ, ಅವಳಿಗೆ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಾಗುತ್ತೆ . ಸಹಿಸೋಕೇ ಆಗೋಲ್ಲ, ಅಷ್ಟು ಬಾಯಾರಿಕೆ ! 
ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ: 

“ ನಾನು ಹಿಂದೆ ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸಿದೆನಲ್ಲ ಆ ಬಾವಿಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ನೀರು ಕುಡಿಯೋಣ. ” 

ಅವಳು ಬಾವಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋದಳು. ಅದರಲ್ಲಿ ಅಂಚಿನವರೆಗೂ ಅತ್ಯಂತ ಸ್ವಚ್ಛವಾದ 
ನಿರ್ಮಲವಾದ ನೀರು ತುಂಬಿತ್ತು . ಬಾವಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಪೀಪಾಯಿ ಹಾಗೂ 
ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಸೌಟು ಇದ್ದವು. 

ಬಾವಿ ಹೇಳಿತು : 
“ ಬಾ , ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ, ಬಾ ! ನೀರು ಕುಡಿ. ಈ ಚಿನ್ನದ ಪೀಪಾಯಿಯ ಚಿನ್ನದ ಸೌಟೂ 
ನಿನ್ನವೇ , ತಗೋ ! ” 

ಹುಡುಗಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಅದು ಕೇವಲ ನೀರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ , ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವಾಗಿತ್ತು . ಅಂಥ 
ರುಚಿಕರವಾದ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವನ್ನು ಅವಳು ಹಿಂದೆಂದೂ ಕುಡಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಪೀಪಾಯಿಯ 
ತುಂಬ ಆ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು, ಸೌಟನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಬಾವಿಗೆ ವಂದನೆ 
ಸಲ್ಲಿಸಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಂದುವರಿಸಿದಳು . 

ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋದ ಮೇಲೆ ನೋಡುತ್ತಾಳೆ – ಎಂಥ ಸುಂದರವಾದ ಸೇಬಿನ ಗಿಡ ! 
ಅವಳು ಹಿಂದೆ ಸಹಾಯಮಾಡಿದ್ದಳಲ್ಲ ಅದೇ ಗಿಡ . ಈಗ ಎಷ್ಟು ಫಲಭರಿತವಾಗಿ ದಟ್ಟವಾಗಿ 
ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದೆ ! ಅದರ ಸೌಂದರ್ಯ ವರ್ಣನಾತೀತ ! ಅದರಲ್ಲಿನ ಸೇಬಿನ ಹಣ್ಣುಗಳೆಲ್ಲ 
ಚಿನ್ನ ಬೆಳ್ಳಿಯವು. ಗಿಡದ ಕೊಂಬೆಗಳು ಹಣ್ಣುಗಳ ಭಾರಕ್ಕೆ ಜಗ್ಗುತ್ತಿವೆ. ಅದು 
ಹೇಳಿತು : 

“ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ಈ ಹಣ್ಣುಗಳೆಲ್ಲ ನಿನ್ನವು. ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿ 
ಸುಂದರಗೊಳಿಸಿದುದಕ್ಕಾಗಿ.” 

ಹುಡುಗಿ ಹೇಳಿದಳು : " ವಂದನೆಗಳು ! ” 

ಗಿಡದ ಕೆಳಗೆ ಹೋದಳು , ಹಣ್ಣುಗಳೆಲ್ಲ ತುಪತುಪನೆ ತಾವೇ ಉದುರಿ ಹುಡುಗಿಯ ಗಾಡಿ 
ಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡವು. 

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಮನೆಯ ಬಳಿ ಬಂದು ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದಳು : 
“ ಅಪ್ಪ ! ನೋಡು ಬಾ , ಅಪ್ಪ , ನಾನು ನಿನಗಾಗಿ ಏನೇನು ತಂದಿದೀನಿ ಅಂತ ! ” 

ತಂದೆ ಗುಡಿಸಿಲಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದು ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಮಗಳು ಬಂದಿದಾಳೆ. ಅವನಿಗೆ 
ತುಂಬ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಅವಳನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಮುದ್ದಾಡಿದ . ಕೇಳಿದ : 

“ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಮಗಳೇ ? ಏನು ಮಾಡಿದೆ ? ” 
“ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ, ಅಪ್ಪ ” ಅವಳೆಂದಳು . “ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದಿರಿ! ” 

ಓಹ್ , ಅವೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ! ಎಂಥೆಂಥ ಸೊಗಸಾದ ವಸ್ತುಗಳು ! ಇಡೀ ಗಾಡಿ ತುಂಬ ! 
ಅಷ್ಟೇ ಸಾಲದೆನ್ನುವಂತೆ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆಯ ಸೊಗಸಾದ ಸರ ಬೇರೆ! 

ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಳಕ್ಕೆ ಒಯ್ಯ ತೊಡಗಿದರು . ಒಂದು ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಅದ 
ಕ್ಕಿಂತ ಚೆನ್ನ , ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಇಷ್ಟೊಂದು ಸೊಗಸಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಂದುದನ್ನು ಕಂಡು 
ಮುದುಕಿ ಮುದುಕನನ್ನು ಪೀಡಿಸ ತೊಡಗಿದಳು : 

“ಹೋಗು, ನಿನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕರಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆಯೋ ಅಲ್ಲಿಗೇ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನೂ 
ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು! ” 

ಅವಳು ಅವನನ್ನು ಎಷ್ಟು ಬಲಾತ್ಕರಿಸಿದಳೆಂದರೆ ಅವನು ಹೇಳಿದ: 
“ಸರಿ, ಹೇಳು ಅವಳಿಗೆ, ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೆ ಸಿದ್ದವಾಗು ಅಂತ.” 

ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ ಮುದುಕನೂ ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳೂ ಹೊರಟರು. ಕಾಡಿನ ಬಳಿ ಬಂದರು . 
ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ: 

“ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನೀನೇ ಹೋಗು, ಮಗಳೇ ! ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತೇನೆ. ” 
“ ಆಗಲಿ ” ಅವಳೆಂದಳು . 
ಅವರು ಅಗಲಿದರು . ಹುಡುಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟಳು. ಮುದುಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. 

ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ಅಲ್ಲೊಂದು ಸೇಬಿನ 
ಗಿಡವಿದೆ. ಅದರ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಕಳೆ ಎಷ್ಟು ತುಂಬಿದೆಯೆಂದರೆ ಸೇಬಿನ ಗಿಡವೇ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟು ! 

“ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ನನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಬೆಳೆದಿರೋ ಈ ಕಳೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿ ನನ್ನನ್ನು 
ಸ್ವಲ್ಪ ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ! ” ಎಂದು 
ಹೇಳಿತು ಸೇಬಿನ ಗಿಡ. 

ಹುಡುಗಿ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು : " ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಕೊಲೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೆ ? ಅದೆಂದೂ ಆಗದು ! ” 
ಹಾಗೆಂದು ಅವಳು ಮುಂದೆ ಹೊರಟಳು . 

ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ಅಲ್ಲೊಂದು ಬಾವಿ ಇದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಕೊಳೆ ತುಂಬಿದೆ ಅಂದರೆ, 
ನೀರೇ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟು . 

ಅದು ಹುಡುಗಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತೆ : “ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ, ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? 
ಸ್ವಲ್ಪ ಅಂದಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ! ” 
- “ಹೋಗಿ, ಹೋಗಿ, ಯಾಕೆ ನೀವು ನನಗೆ ಇಷ್ಟು ಕಾಟ ಕೊಡ್ತೀರ? ಅದೆಂದೂ ಆಗದು ! 
ನಾನು ಮುಂದೆ ಹೋಗಬೇಕು ! ” 

ಹೀಗೆ ಹೇಳಿ ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಮುಂದುವರಿದಳು . 
ಹೋಗುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತ ಅವಳು ಒಂದು ಒಲೆಯ ಬಳಿಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ. ಆ ಒಲೆ ಅವಳಿಗೆ 
ಹೇಳುತ್ತೆ : 

“ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ನನ್ನನ್ನು ತಿಕ್ಕಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ನನ್ನನ್ನು ಅಂದ 
ಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ! ” 

“ ನಾನೇನು ಅಂಥ ಮೂರ್ಖಳೇ ! ನಾನು ನಿನ್ನ ಗೋಡೆ ತಿಕ್ಕಬೇಕೆ ? ಅದೆಂದೂ ಆಗದು ! ” 
ಹಾಗೆಂದು ಅವಳು ಮುಂದೆ ಹೊರಟಳು . 

ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ಒಂದು ನಾಯಿ ಅವಳ ಕಡೆಗೇ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಅದು ತುಂಬ ಕೊಳ 
ಕಾಗಿದೆ. ಮೈಗೆಲ್ಲ ಮಣ್ಣು ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿದೆ . 

“ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗಿ ! ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸುತ್ತೀಯ ? ಸ್ವಲ್ಪ ಅಂದಗೊಳಿಸು 
ತ್ತೀಯ ? ನಾನೂ ನಿನಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ! ” 

ಹುಡುಗಿ ಮುಖ ಸೊಟ್ಟಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಅಬ್ಬಾ , ಎಂಥ ಮಾತು ನಿನ್ನದು ! ಇಷ್ಟು ಕೊಳಕಾಗಿದೀಯ , ಮತ್ತೆ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು 
ಶುದ್ದಗೊಳಿಸಬೇಕೆ? ಅದೆಲ್ಲ ಆಗದು !” 

ಹಾಗೆಂದು ಅವಳು ಮುಂದೆ ಹೋದಳು . 
ಅಲ್ಲಿ ಮುದುಕನ ಮಗಳನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದ ಹೆಂಗಸೇ ಇವಳನ್ನೂ ಸಂಧಿಸಿದಳು . 
“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಹುಡುಗಿ ! ” ಅವಳು ಹೇಳಿದಳು . 
“ ನಮಸ್ಕಾರ . ನಿಮಗೆ ಆರೋಗ್ಯವಿರಲಿ, ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ! ” 
“ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟೆ ? ” 

“ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕುತ್ತೆ ಅಂತ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟೆ, ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ” 
“ ನನ್ನ ಬಳಿಗೇ ಬಾ ! ” 
“ ಆಗಲಿ , ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ , ಎಂಥ ಕೆಲಸ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ? ” 

“ ಅಷ್ಟೇನೂ ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲ, ಮಗಳೇ ! ನಾನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಎಲ್ಲ ಸುಲಭವಾಗಿ 
ಆಗುತ್ತೆ . ” 

“ ಯಾಕಾಗೊಲ್ಲ? ಒಂದು ಸಾರಿ ಹೇಳಿಕೊಡಿ, ಎರಡನೆ ಸಾರಿ ನಾನೇ ಮಾಡ್ತೀನಿ.” 

“ಕೆಲಸ ಹೀಗಿದೆ, ಹುಡುಗಿ ” ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು ಆ ಹೆಂಗಸು. “ ಅಲ್ಲಿ ನೋಡು, ಮಡಕೆ 
ಗಳು ಕಾಣುತ್ತವ? ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹಾಗೂ ಸಾಯಂಕಾಲ ನೀನು ಈ ಮಡಕೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಕಾಯಿಸಬೇಕು. 
ಆ ನೀರನ್ನು ಒಂದು ಉದ್ದನೆಯ ಬಾನೆಗೆ ಹಾಕಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಟ್ಟು ಬೆರಸಿ ಕಣಕ ತಯಾರಿಸ 
ಬೇಕು . ಆದರೆ ನೋಡು, ಅದು ತುಂಬ ಬಿಸಿಯಾಗಿರಬಾರದು ! ಆಮೇಲೆ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತು 
ಮೂರು ಬಾರಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಬೇಕು. ಆಗ ನಿನ್ನ ಬಳಿಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಮೃಗಗಳು 
ಬರುತ್ತವೆ. ಅವಕ್ಕೆ ನೀನು ಚೆನ್ನಾಗಿ, ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬ , ತಿನ್ನಿಸಬೇಕು. ಆಮೇಲೆ ಅವು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ 
ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅಂದ ಹಾಗೇ , ನೀನೇನೂ ಅವುಗಳಿಗೆ ಹೆದರಬೇಕಾದ್ದಿಲ್ಲ . 
ಅವು ನಿನಗೇನೂ ಹಾನಿ ಮಾಡವು. ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬಲ್ಲೆಯಾ? ” 

“ ಮಾಡಬಲ್ಲೆ ! ” ಎಂದಳು ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು . 

ಹೀಗೆ ಅವರು ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಿ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಬಂದರು . ಸಂಜೆಯಾಯಿತು. ಮುದುಕಿಯ 
ಮಗಳು ಒಲೆ ಹೊತ್ತಿಸಿದಳು , ನೀರು ತುಂಬಿದ ಮಡಕೆಗಳನ್ನು ಅದರ ಮೇಲಿರಿಸಿದಳು . ನೀರು 
ಕುದಿಯ ತೊಡಗಿದಾಗ ಅದನ್ನು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಬಾನೆಗೆ ಸುರಿದಳು . ಆಮೇಲೆ ಅದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿದ್ದ 
ಇಡೀ ಹಿಟ್ಟನ್ನು ಹಾಕಿದಳು . ಅದು ಮೆತ್ತಗಿನ ಕಣಕವಾಗುವ ಬದಲು ಒಂದು ಗಟ್ಟಿ ಮುದ್ದೆ 
ಯಾಯಿತು. ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತು ಒಂದು, ಎರಡು, ಮೂರು ಬಾರಿ ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಿದಳು... ನಾನಾ 
ರೀತಿಯ ಮೃಗಗಳು ಬಂದು ನೆರೆಯ ತೊಡಗಿದವು. ಅವು ನಾ ಮುಂದು ತಾ ಮುಂದು ಅನ್ನುತ್ತ 
ಆಹಾರ ತಿನ್ನಲು ಬಾನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಧಾವಿಸಿದವು. ಬಾಯಿ ಹಾಕಿದವು, ತಕ್ಷಣವೇ ನೆಲದ ಮೇಲೆ 
ಪಂಜಗಳನ್ನು ಮೇಲೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿದ್ದವು. ಎಲ್ಲವೂ ಹಾಗೆಯೇ ಬಿದ್ದವು- ಸುಟ್ಟು ಸತ್ತು 
ಬಿದ್ದವು. 

ಎಲ್ಲ ಪ್ರಾಣಿಗಳೂ ತಿಂದು ಮಲಗಿ ಮತ್ತೆ ಏಳದೇ ಇದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು 
ಒಡತಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಏನು, ಒಡತಿ , ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಿಗಳೆಲ್ಲ ವಿಚಿತ್ರವಾದವು. ಎಲ್ಲವೂ ತಿಂದವು, ಮಲಗಿದವು, 

ಮತ್ತೆ ಏಳುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ !” 

“ ಯಾಕೆ ಏಳುತ್ತಿಲ್ಲ ? ” ಎಂದು ಒಡತಿ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿ ಬಾನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಓಡಿದಳು . 
ನೋಡುತ್ತಾಳೆ – ಎಲ್ಲವೂ ನಿರ್ಜಿವವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿವೆ. ಅವಳು ಕೈ ಮೇಲೆ ತಲೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು 
ಅರಚಿದಳು : 

“ ಅಯ್ಯೋ , ದೇವರೇ ! ಅಯ್ಯೋ , ಭಗವಂತ ! ಏನಮ್ಮ , ನೀನು ಏನು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ ! ಅವ 
ನ್ನೆಲ್ಲ ಸಾಯಿಸಿ ಬಿಟ್ಟೆಯಲ್ಲ !” 

ಅವಳು ಗೋಳಾಡಿದಳು , ಅತ್ತಳು. ಆದರೆ ಅದು ಏನೂ ಸಹಾಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸತ್ತ ಪ್ರಾಣಿ 
ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಂದು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಬೀಗ ಹಾಕಿ ಇರಿಸಿದಳು . 

ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಅವಧಿ ಮುಗಿಯಿತು. ಒಡತಿ ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು 
ಬಡಕಲು ಕುದುರೆಯನ್ನೂ ಒಂದು ಮುರುಕಲು ಬಂಡಿಯನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಳು. ಆ ಬಂಡಿಯೊಳಗೆ 
ಸತ್ಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನಿರಿಸಿ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಕಾಡಿಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು. 

ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಹಿಂದೆ ತಾನು ಸಂಧಿಸಿದ್ದ ಆ ಒಲೆಯ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಳು . ಅವಳಿಗೆ 
ತುಂಬ ಹಸಿವಾಯಿತು. ಒಲೆಯಲ್ಲಿ ತಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬ ಸೀರೊಟ್ಟಿಗಳಿದ್ದವು – ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದವು, 
ಘಮಘಮಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡಿ 
ಇಲ್ಲವೋ ಅದು ಪುಟನೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಒಲೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಿದ್ದಿತು. ಒಲೆಯ 
ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತು . ಒಲೆ ಹೇಳಿತು : 

“ಏಯ್ , ಹುಡುಗಿ, ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿನಗೇಕೆ ಸೀರೊಟ್ಟಿ 
ಕೊಡಬೇಕು ? ” 

ಹುಡುಗಿ ಅತ್ತಳು, ಮುಂದೆ ಹೊರಟಳು. 

ಬಾವಿಯ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಳು . ತುಂಬ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಆಯಿತು .ನೋಡುತ್ತಾಳೆ – ಬಾವಿಯ ತುಂಬ , 
ಅಂಚಿನವರೆಗೂ , ಸೀನೀರು ತುಂಬಿದೆ. ಅವಳು ಬೇಗ ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿದಳು . ಆದರೆ ಅವಳು 
ಹತ್ತಿರ ಹೋದಳೋ ಇಲ್ಲವೋ ಬಾವಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಒಣಗಿತು . ಸಣ್ಣ ಪಿಸುಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ 
ಹೇಳಿತು : 


“ಏಯ್, ಹುಡುಗಿ ! ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸಿ ಅಂದಗೊಳಿಸಲು ಇಷ್ಟಪಡಲಿಲ್ಲ. 
ಈಗ ನಿನಗೆ ನೀರೂ ಇಲ್ಲ ! ” 

ಹುಡುಗಿ ಅತ್ತಳು, ಮುಂದೆ ಹೋದಳು. 
ಅವಳು ಸೇಬಿನ ಗಿಡದ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಳು . ಗಿಡದ ತುಂಬ ಹಣ್ಣುಗಳು ತೂಗಿ ಬಿದ್ದಿವೆ . ಎಲ್ಲವೂ 

ಚೆನ್ನಾದ ಹಣ್ಣುಗಳು – ಬೆಳ್ಳಿಯ ಹಣ್ಣುಗಳು , ಚಿನ್ನದ ಹಣ್ಣುಗಳು ! ಅವನ್ನು ನೋಡಿ ಹುಡುಗಿ 
ಅಂದುಕೊಂಡಳು : 

“ ಈ ಕೆಲವು ಸೇಬಿನ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ .” 

ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡು ಅವಳು ಸೇಬಿನ ಗಿಡದ ಬಳಿಗೆ ಹೋದಳಷ್ಟೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಸೇಬಿನ ಗಿಡ 
ತನ್ನ ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತು. ಅದು ಹೇಳಿತು : 

“ಏಯ್ , ಹುಡುಗಿ ! ನನ್ನ ಸುತ್ತ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಕಳೆ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಲು ನೀನು ಇಷ್ಟ 
ಪಡಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಸೇಬಿನ ಹಣ್ಣುಗಳೂ ನಿನಗಿಲ್ಲ ! ” 

ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಅತ್ತಳು. ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದಳು . 
ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ನಾಯಿಯೊಂದು ತನ್ನ ಬಳಿಗೇ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಅದರ ಕತ್ತಿನ ಸುತ್ತ ಒಂದು 
ಸೊಗಸಾದ ಸರವಿದೆ – ಎಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿದೆ , ಹೇಗೆ ಥಳಥಳ ಅಂತ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದೆ, 
ಎಷ್ಟು ಉದ್ದವಾಗಿದೆ ! ಹುಡುಗಿ ಗಾಡಿಯಿಂದ ಇಳಿದು ಆ ನಾಯಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಲು 
ಓಡಿದಳು. ಅದರ ಸರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಅವಳು ಇಚ್ಚಿಸಿದ್ದಳು. ನಾಯಿ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿತು : 

“ಏಯ್, ಹುಡುಗಿ , ನನ್ನ ಮೈ ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸಿ ಅಂದಗೊಳಿಸಲು ನೀನು ಇಚ್ಚಿಸಲಿಲ್ಲ . ಈ 
ಸರವೂ ನಿನಗೆ ಸೇರೋಲ್ಲ! ” 

ಹಾಗೆಂದು ಅದು ಓಡಿ ಹೋಯಿತು. ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಅಳುತ್ತ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ 
ನಡೆದಳು . 

ಮನೆ ತಲುಪಿದಳು . ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ ಮುದುಕಿಯನ್ನೂ ಮುದುಕನನ್ನೂ ಕೂಗಿ ಕರೆದು 
ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ: 
“ ಬನ್ನಿ , ನಾನು ತಂದಿರುವ ಸಂಪತ್ತನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿ, ಬನ್ನಿ ! ” 

ಮುದುಕನೂ ಮುದುಕಿಯ ಗುಡಿಸಿಲಿನಿಂದ ಹೊರ ಬಂದರು . ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಮಗಳು 
ಬಂದಿದಾಳೆ ! ಅವರಿಗೆ ತುಂಬ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಅವಳನ್ನು ಗುಡಿಸಿಲಿನೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು 
ಹೋದರು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನೂ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೊತ್ತು ತಂದರು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ತೆರೆದು ನೋಡುತ್ತಾರೆ - 
ಅದರ ತುಂಬ ಸತ್ಯ ಹಾವುಗಳು , ಹಲ್ಲಿಗಳು ಹಾಗೂ ಕಪ್ಪೆಗಳು ! ಮುದುಕಿ ಹೇಗೆ ಚೀರಿದಳು : 

" ಮಗಳೇ , ಏನಿದು ನೀನು ತಂದಿರೋದು? ” 

ಆಗ ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ತನಗೆ ಆದ ಅನುಭವವನ್ನೆಲ್ಲ ವಿವರಿಸಿ ತಿಳಿಸಿದಳು . ಮುದುಕಿ 
ಹೇಳಿದಳು : 

“ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು . ನೀನು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿರೋದು ಒಳ್ಳೆಯದು. ಏನು ಮಾಡೋಕೆ

ಆಗುತ್ತೆ - ನಿನ್ನ ಅದೃಷ್ಟವೇ ಅಂಥದು ! ಅವಳು ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಂಪತ್ತು ತಂದಳು , ಆದರೆ ನೀನು 
ಈ ಸತ್ಯ ಹಾವು ಕಪ್ಪೆಗಳನ್ನಷ್ಟೆ ತಂದಿದೀಯ ! ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನೀನು ಜೀವದಿಂದ ವಾಪಸಾದೆಯಲ್ಲ, 
ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು !” 
- ಹೀಗೆ ಅವರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬ್ರೆಡ್ಡು ಉಪ್ಪು ತಿಂದುಕೊಂಡು ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಾನೂ 
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಜೇನು ಮದ್ಯ ಕುಡಿದೆ. ಅದು ಬಾಯಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಹರಿದು ಹೋಯಿತು. 
ಬಾಯಿಯೊಳಕ್ಕೆ ಒಂದು ತೊಟ್ಟೂ ಬೀಳಲಿಲ್ಲ. ಮುದುಕನ ಮಗಳು ಮದುವೆಯಾದಳು . ಆದರೆ 
ಮುದುಕಿಯ ಮಗಳು ಇದುವರೆವಿಗೂ ಒಂಟಿಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿದಾಳೆ. 

ಲಿಂಡನ್ ಗಿಡ ಹಾಗೂ ದುರಾಶೆಯ ಮುದುಕಿ

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ ಒಬ್ಬಳು ಮುದುಕಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು . ಅವರು 
ತುಂಬ ಬಡವರಾಗಿದ್ದರು . ಒಂದು ದಿನ ಮುದುಕಿ ಮುದುಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಮುದುಕ , ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿಒಂದು ಲಿಂಡನ್ ಮರ ಕಡಿದುಕೊಂಡು ಬಾ . ಅದನ್ನು ಉರಿಸಿ 
ನಮ್ಮ ಮನೆಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆಚ್ಚಗಾದರೂ ಇರಿಸಬಹುದು.” 

“ ಆಗಲಿ ” ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ, ಕೊಡಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದ. 

ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದವನೇ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಲಿಂಡನ್ ಮರವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ. ಅದನ್ನು 
ಕಡಿದು ಕೆಡವಲೆಂದು ಕೊಡಲಿಯನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಿದ. ಕೂಡಲೇ ಅವನಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿತು - ಲಿಂಡನ್ 
ಮರ ಮನುಷ್ಯರ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದೆ: 

- “ಓಮ್, ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಕೆಡವಬೇಡ, ಮುದುಕಪ್ಪ, ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟ ಬಂದಾಗ ನಾನು 
ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ! ” 

ಮುದುಕ ಹೆದರಿ ಕೊಡಲಿಯನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಿಸಿದ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಹಾಗೇ ನಿಂತ, ಯೋಚನೆ 
ಮಾಡಿದ. ಆಮೇಲೆ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. 

ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದವನೇ ತನಗಾದುದನ್ನೆಲ್ಲ ಮುದುಕಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದ . ಮುದುಕಿ ಹೇಳಿದಳು : 

“ನೀನು ಎಂಥ ಮೂರ್ಖ! ಈಗಿಂದೀಗಲೇ ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಮಗೆ ಒಂದು 
ಕುದುರೆ, ಒಂದು ಗಾಡಿಕೊಡು ಅಂತ ಕೇಳು. ನಾವು ಇಷ್ಟು ದಿನದವರೆಗೂ ನಡೆದದ್ದು ಸಾಲದೆ ? ” 

“ ಆಗಲಿ , ನಿನಗೆ ಅದು ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಹಾಗೇ ಮಾಡ್ತೀನಿ” ಎಂದು ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ , ಟೋಪಿ 
ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕಾಡಿಗೆ ಹೊರಟ. 

* ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿ ಬಂದು ಹೇಳಿದ : 

“ ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಲಿಂಡನ್ ಮರ ! ನನ್ನ ಮುದುಕಿ ಹೇಳ್ತಾಳೆ ನೀನು ನಮಗೆ ಒಂದು ಕುದುರೆ, 
ಒಂದು ಗಾಡಿ ಕೊಡು ಅಂತ. ” 

“ ಆಗಲಿ ” ಎಂದಿತು ಲಿಂಡನ್ ಮರ, “ ಮನೆಗೆ ಹೋಗು. ” 

ಮುದುಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ನೋಡ್ತಾನೆ - ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಕುದುರೆ, ಒಂದು 
ಗಾಡಿ ನಿಂತಿವೆ. 

“ನೋಡು, ಮುದುಕ ” ಎಂದಳು ಮುದುಕಿ. “ ಇದೀಗ ನಾವೂ ಜನ ಅಂತ ಆದಿವಿ . ಆದರೆ 
ನಮ್ಮ ಮನೆ ಎಲ್ಲಿ ಮುರುಕಲು , ಹೋಗುಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಲಿಂಡನ್ ಮರವನ್ನು ಕೇಳು, ನಮಗೆ 
ಒಂದು ಹೊಸ ಮನೆ ಕೊಡು, ಅಂತ, ಅದು ಕೊಟ್ಟರೂ ಕೊಡಬಹುದು. ” 

ಮುದುಕ ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿಹೊಸ ಮನೆ ಬೇಕು ಅಂತ ಕೇಳಿದ . 
“ ಆಗಲಿ , ಮನೆಗೆ ಹೋಗು” ಅಂದಿತು ಲಿಂಡನ್ ಮರ. 

ಮುದುಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಅವನಿಗೆ ಗುರುತೇ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಹಳೆಯ ಮನೆಯ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ 
ಒಂದು ಹೊಸತಾದ ಸುಂದರವಾದ ಮನೆ ನಿಂತಿದೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಮಕ್ಕಳಷ್ಟು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು. 

“ ಏನು, ಮುದುಕ , ನೀನು ಮತ್ತೆ ಆ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ದನಕರು,ಕೋಳಿ 
ಕೊಡು ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ ಹೇಗೆ? ಅದು ಕೊಟ್ಟರೆ ಸಾಕು . ಆಮೇಲೆ ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಏನೂ ಬೇಕಾ 
ಗೊಲ್ಲ” ಎಂದಳು ಮುದುಕಿ. 

ಮುದುಕ ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, ದನಕರು ಬೇಕು ಅಂತ ಕೇಳಿದ. 
“ ಆಗಲಿ, ಮನೆಗೆ ಹೋಗು” ಎಂದಿತು ಲಿಂಡನ್ ಮರ. 

ಮುದುಕ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಅವನಿಗೆ ಅಮಿತಾನಂದವಾಯಿತು - ಅಂಗಳದಲ್ಲೆಲ್ಲ ದನಕರು 
ಗಳು , ಕೋಳಿಗಳು ನಿಂತಿವೆ. 

“ ಸರಿ. ಇನ್ನು ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಏನೂ ಬೇಡ” ಎಂದ ಮುದುಕ . 
“ ಇಲ್ಲ, ಮುದುಕ. ಮತ್ತೆ ಹೋಗಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಬೇಕು ಅಂತ ಕೇಳು.” 
ಮುದುಕ ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಹಣ ಬೇಕು ಅಂತ ಕೇಳಿದ. 
“ ಆಗಲಿ , ಮನೆಗೆ ಹೋಗು” ಎಂದಿತು ಅದು. 

ಮುದುಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ನೋಡ್ತಾನೆ - ಮುದುಕಿ ಹಣ ಎಣಿಸ್ತಿದಾಳೆ, ಚೀಲಗಳಲ್ಲಿ 
ತುಂಬಿ ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಪೇರಿಸ್ತಿದಾಳೆ ! 

“ ಈಗನೋಡಿದೆಯಾ, ಮುದುಕ, ನಾವೆಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತರು ! ” ಎಂದಳು ಮುದುಕಿ, “ ಆದರೆ 

ಇದೂ ಸ್ವಲ್ಪವೇ . ನಮಗೆ ಇನ್ನೂ ಬೇಕು. ಎಲ್ಲ ಜನರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಂಡರೆ ಭಯಪಡೋ ಹಾಗೆ 
ಆಗಬೇಕು. ಆಗಷ್ಟೆ ನಾವು ನಿಜಕ್ಕೂ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗೀವಿ! ಹೋಗು, ಮುದುಕ, 
ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, ನಮ್ಮನ್ನು ಕಂಡರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಭಯಪಡೋ ಹಾಗೆ ಏನಾ 
ದರೂ ಮಾಡು, ಅಂತ ಕೇಳು. ” 

ಮುದುಕ ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋದ. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಲಿಂಡನ್ ಮರವನ್ನು 
ಕೇಳಿಕೊಂಡ. 

“ ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ, ಮನೆಗೆ ಹೋಗು” ಎಂದಿತು ಲಿಂಡನ್ ಮರ. 

ಮುದುಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ.ನೋಡ್ತಾನೆ - ಮನೆಯ ಸುತ್ತ ತುಂಬ ಮಂದಿ ಭಟರಿದ್ದಾರೆ , 
ಎಲ್ಲರೂ ಮನೆಯನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಮುದುಕಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಸಾಲದು. 

“ ಏನು , ಮುದುಕ ” ಎಂದವಳು ಹೇಳಿದಳು . “ ಈಗ ಏನು ಆಗಬೇಕೂಂದರೆ, ಹಳ್ಳಿಯ ಸಮ 
ಸ್ವರೂ ನಮಗಾಗಿ ದುಡಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಅದು ಬಿಟ್ಟರೆ ನಮಗೆ ಬೇಕಾದುದು ಬೇರೇನೂ 
ಇಲ್ಲ . ಈಗ ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಎಲ್ಲ ಇದೆ.” 

ಮುದುಕ ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಳಿದಂತೆ ಮಾಡುವ ಹಾಗೆ ಕೇಳಿ 
ಕೊಂಡ, ಲಿಂಡನ್ ಮರ ತುಂಬ ಹೊತ್ತು ಮೌನದಿಂದಿತ್ತು . ಆಮೇಲೆ ಹೇಳಿತು : “ ಸರಿ, ಮನೆಗೆ 
ಹೋಗು. ಇದೇ ಕೊನೆಯ ಬಾರಿಗೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಅಪೇಕ್ಷೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸುವುದು . ” 

ಮುದುಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಾನೆ. ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಅಲ್ಲಿ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಅದೇ ಹಳೆಯ 
ಮನೆಯಷ್ಟೆ ಇದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಅವನ ಮುದುಕಿ ಹೆಂಡತಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಳೆ. ಎಲ್ಲ ಜನರೂ ತಮಗೆ 
ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕು ಅಂತ ಬಯಸಿದ ಆ ದುರಾಶೆಯ ಮುದುಕಿಗೆ ಲಿಂಡನ್ ಮರ ಹೀಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ 
ನೀಡಿತ್ತು . 

ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಒಮ್ಮೆ ಒಬ್ಬ ರಾಜ , ಒಬ್ಬಳು ರಾಣಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು . ಅವರಿಗೆ ತುಂಬ ಕಾಲ ಮಕ್ಕಳೇ 
ಆಗಲಿಲ್ಲ . ಆದರೆ ವಯಸ್ಸಾದಾಗ ಅವರಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಮಗ ಹುಟ್ಟಿದ. ಅದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ತುಂಬ 
ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಮಗ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾದ. ಅವನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು 
ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು . ಆದರೆ ಮಗ ಹೇಳಿದ: 

“ ನನಗೊಂದು ಕುದುರೆ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಕೊಡಿ. ಅದು ಬೆಂಕಿ ತಿನ್ನುವಂಥದಾಗಿರಬೇಕು, 
ಉರಿ ಕುಡಿಯುವಂಥದಾಗಿರಬೇಕು. ಅದು ಓಡಿದಾಗ ನೆಲ ನಡುಗಬೇಕು, ಗುಡುಗು ಮೊಳಗ 
ಬೇಕು, ಓಕ್ ಮರಗಳ ಎಲೆಗಳೆಲ್ಲ ಉದುರಬೇಕು. ಅಂಥ ಕುದುರೆ ಕೊಟ್ಟರಷ್ಟೆ ನಾನು ಮದು 
ವೆಗೆ ಒಪ್ಪೋದು.” 
- ರಾಜ ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಅತ್ಯುತ್ತಮರಾದ ಅತ್ಯಂತ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿಗಳಾದ ಯೋಧರ 
ನ್ನೆಲ್ಲ ಕರೆದು, ಅವರು ಎಂದಾದರೂ ಅಂತಹ ಕುದುರೆ ಕಂಡಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಅಂತಹ ಕುದುರೆಯ 
ವಿಷಯ ಕೇಳಿದ್ದರೆ , ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದ. ಅವರೆಲ್ಲ “ಇಲ್ಲ” ಎಂದೇ ಹೇಳಿದರು . ಆಮೇಲೆ ರಾಜ 
ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದ ಮೂಲೆಮೂಲೆಗಳಿಗೂ ಸಂದೇಶ ಕಳುಹಿಸಿದ. ಅಂತಹ ಕುದುರೆಯ ವಿಷಯವನ್ನು 
ಎಂದಾದರೂ ಕೇಳಿದಂಥ ಅಥವಾ ತಾನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಬಲ್ಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದಂಥ ಯಾರೇ ಆಗಲಿ 
ತಕ್ಷಣವೇ ಅರಮನೆಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದು ಡಂಗುರ ಹೊಡೆಸಿದ. 

ಸಂದೇಶ ದೂರದೂರ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೂ ತಲುಪಿತು . ರೈತರೂ ಈ ಸಂದೇಶ ಓದಿದರು . ಅವ 
ರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಅನಂತರ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಹೇಳಿದ. 

“ 

ನೋಡಿದೆಯಾ ! ಅಂಥ ಕುದುರೆ ಎಲ್ಲಿದೆ ಅನ್ನೋದು ಗೊತ್ತಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದರೆ ಸಾಕು , 
ಅರಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ರಾಜನನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಲ್ಲ ! ” ಎಂದವನು ಹೇಳಿದ. 

ಈ ರೈತನಿಗೆ ಇವಾನ್ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಒಬ್ಬ ಮಗನಿದ್ದ. ಅವನು ಹೇಳಿದ : 
“ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಅಂಥ ಕುದುರೆ ಎಲ್ಲಿದೆ ಅಂತ ! ” 

“ ಹುಚ್ಚು ಮಾತನಾಡಬೇಡ! ” ತಂದೆ ಹೇಳಿದ , “ಗೇಟಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋದರೆ ಸಾಕು 
ನೆರೆಯವರ ಮಕ್ಕಳೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಚಚ್ಚಿ ಹಾಕ್ತಾರೆ. ನೀನಿಲ್ಲಿ ಅಂಥ ಕುದುರೆಯ ಬಗ್ಗೆ 
ಹರಟುತ್ತೀಯಲ್ಲ ! ” 

ಆದರೆ ಇವಾನ್ ಸುಮ್ಮನಿರದಾದ. ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿದ: “ಹೊರಗೆ , ಅಂಗಳಕ್ಕೆ , ಬಾ , ಅಪ್ಪ . 
ನಾನು ನಿನಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯ ತೋರಿಸಬೇಕು ! ” 

ಅವರು ಹೊರಗೆ ಹೋದರು . ಮಗ ಓಕ್ ಮರವೊಂದನ್ನು ಹಿಡಿದು ಒಂದೇ ಕೈಯಿಂದ 
ಅದನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ ತಾಗುವಂತೆ ಬಾಗಿಸಿದ. ಅದನ್ನು ಕಂಡು ತಂದೆ ಅಂಜಿಕೆಯಿಂದ ಬಿಳಿಚಿಕೊಂಡು 
ನಿಂತ. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗುಡ್ಡೆಗಳು ಹೊರಕ್ಕೆ ಕಿತ್ತು ಬರುವಂತೆ ಕಂಡುಬಂದವು. 

“ ಈಗ ನಿನ್ನ ಮಾತನ್ನು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ, ಮಗು !” ಅವನೆಂದ. 

ಅವರು ಜಿಲ್ಲಾ ಮುಖ್ಯಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಬಳಿಗೆ ಹೋದರು . ತಂದೆ ಇವಾನ್‌ನನ್ನು ಹೊರಗೆ 
ಅಂಗಳದಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ತಾನೊಬ್ಬನೇ ಒಳ ಹೋದ. 
“ ನನ್ನ ಮಗ ರಾಜನಿಗೆ ಬೇಕಾದಂಥ ಕುದುರೆಯನ್ನು ತಂದು ಕೊಡಬಲ್ಲ” ಅವನೆಂದ . 

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅವರೆಲ್ಲ ಅವನನ್ನು ಬಯ್ಯ ತೊಡಗಿದರು . ಇಂಥ ಸುಳ್ಳು ವದಂತಿಗಳನ್ನು 
ಹರಡುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕಾಗಿ ರೈತನನ್ನೂ ಅವನ ಮಗನನ್ನೂ ಜೈಲಿಗೆ ದಬ್ಬಬೇಕಷ್ಟೆ , ಎಂದವರು 
ಹೇಳಿದರು . 

“ ನಿನ್ನ ಮಗ ಒಬ್ಬ ಮೂರ್ಖ ಬಡಾಯಿಕೋರ!” ಅವರು ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದರು . 
“ ಅವನು ಗೇಟಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದರೆ ಸಾಕು ನೆರೆಯ ಮಕ್ಕಳೇ ಅವನನ್ನು ಚಚ್ಚಿ ಹಾಕು 
ತಾರೆ ! ” 

ಅಪ್ಪನನ್ನೂ ಮಗನನ್ನೂ ಜೈಲಿಗೆ ದಬ್ಬಲಾಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಜಿಲ್ಲಾ ಮುಖ್ಯಾಧಿಕಾರಿಗಳು 
ಪುನರಾಲೋಚಿಸಿ, ಹೇಳಿದರು : “ ಅವನು ರಾಜನಿಗೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದರೆ ನಮಗೇನಂತೆ ? ಶಿಕ್ಷೆಗೆ 
ಗುರಿಯಾಗುವವನು ಅವನಷ್ಟೆ , ನಾವಲ್ಲ !” 

ಅವರು ಅಪ್ಪನನ್ನೂ ಮಗನನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟರು, ತಾವೇ ರಾಜನಿಗೆ ಸಂದೇಶ ಕಳುಹಿಸಿ 
ದರು . ರಾಜ ಸಂದೇಶ ಓದಿದ. ತನ್ನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಯೋಧರೂ ಮಾಡಲಾಗದುದನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯ 

ರೈತನೊಬ್ಬನ ಮಗ ಮಾಡಬಲ್ಲನೇ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗದಾದರೂ ಅವನು ಆ ರೈತನ ಮಗನನ್ನು 
ಕರೆದು ವಿಚಾರಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ. 

ರಾಜನ ಸೇವಕರು ಇವಾನ್‌ನನ್ನು ಅರಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಕೂಡಲೇ ಅವ 
ನನ್ನು ರಾಜನ ಮುಂದೆ ಹಾಜರು ಪಡಿಸಲಾಯಿತು. 

“ನೀನು ನಿಜಕ್ಕೂ ನನಗೆ ಬೇಕಾದ ಕುದುರೆಯನ್ನು ತಂದು ಕೊಡಬಲ್ಲೆಯಾ? ” ರಾಜ ಕೇಳಿದ. 
“ ತಂದು ಕೊಡಬಲ್ಲೆ ! ” ಇವಾನ್ ಉತ್ತರಿಸಿದ. 
“ನಿನ್ನ ಕೆಲಸ ಸುಲಭವಾಗುವಂತೆ ನಾವೇನಾದರೂ ಮಾಡುವುದಿದೆಯೆ ? ” 
“ ಏನಿಲ್ಲ. ನನಗೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಕುದುರೆ, ಒಂದು ಭಾರಿ ಬಡಿಗೆ ಕೊಡಿ, ಸಾಕು.” 

ರಾಜನು ತನ್ನ ಪ್ರಧಾನ ಅಶ್ವಪಾಲನಿಗೆ ಒಂದು ಚೀಟಿ ಬರೆದು ಅದನ್ನು ಇವಾನ್‌ನಿಗೆಕೊಟ್ಟು 
ಹೇಳಿದ: “ ಈ ಚೀಟಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಅಶ್ವಪಾಲನಿಗೆ ಕೊಡು. ಅವನು ನಿನಗೆ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ 
ಕುದುರೆಯನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ” 

ಇವಾನ್ ಅಶ್ವಪಾಲನನ್ನು ಕಂಡು ರಾಜನ ಚೀಟಿಯನ್ನು ಅವನ ಕೈಗಿತ್ತ . ಅವನು ಅದನ್ನು 
ಓದಿದನಂತರ ಹೇಳಿದ: 

“ ತಾಳು . ನಾನು ನನ್ನ ಕುದುರೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನೀರಿಗೆ ಒಯ್ಯುತ್ತೇನೆ. ಆಗ ನೀನೇ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ 
ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದುದನ್ನು ಆರಿಸಿಕೋ .” 

ಅಶ್ವಪಾಲ ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ನೀರಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ . ಇವಾನ್ ಅವುಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸ ತೊಡ 
ಗಿದ. ಅವನು ಕುದುರೆಯೊಂದರ ಬಾಲವನ್ನೊ ಕೇಸರವನ್ನೂ ಹಿಡಿದ ಕೂಡಲೇ ಅವು ಅವನ 
ಕೈಗೆ ಕಿತ್ತು ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೀಗೆ ಅವನು ಇಪ್ಪತ್ತು ಚರ್ಮಗಳನ್ನು ಸುಲಿದ, ಆದರೆ ಕುದುರೆಯನ್ನು 
ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. 

ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ. ಮಾರ್ಗ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವನು ಒಂದು ಬಡಕಲು ಗುಡಿ 
ಸಿಲನ್ನು ಕಂಡ. ಅದರ ಚಾವಣಿಯೆಲ್ಲ ತೂತುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು . ಆಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ 
ಕಪ್ಪು ಮೋಡಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡವು. ಮಳೆ ಹುಯ್ಯುವಂತೆ ಕಂಡುಬಂದಿತು. ಗುಡಿಸಿಲಿನ ಪಕ್ಕ 
ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮುದುಕಿ ಅವನನ್ನು ಕಂಡು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ: 

“ ಹುಡುಗ ! ಈ ಮುದುಕಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಹಾಯ ಮಾಡಪ್ಪ , ಯಾರೂ ನನ್ನ ವಿಷಯ 
ಯೋಚಿಸುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ. ಮಳೆ ಬಂದರೆ ನೀರೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮನೆಯೊಳಗೇ ಸುರಿಯುತ್ತೆ .” 

ಇವಾನ್ ತನ್ನ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಕುದುರೆಯ ಚರ್ಮಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಗುಡಿಸಿಲಿನ ಚಾವಣಿಯ ಮೇಲೆ 
ಹೊದಿಸಿ ಮಳೆಯ ನೀರು ಒಳಕ್ಕೆ ಸುರಿಯದಂತೆ ಮಾಡಿದ. ಮುದುಕಿ ಅವನಿಗೆ ತುಂಬ ಉಪಕಾರ 

ಹೇಳಿದಳು . ಇವಾನ್ ಅವಳಿಗೆ ಶುಭ ಕೋರಿ ಮುಂದುವರಿದ. 

ಅವನು ಅರಮನೆಗೆ ಬಂದ. ರಾಜನನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದ. ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾದಂಥ ಕುದುರೆ ಸಿಗದಿದ್ದ 
ವಿಷಯ ಕೇಳಿ ರಾಜ ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡ. 

“ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ! ನನ್ನ ಕುದುರೆಲಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿನೋಡು. ಬಹುಶಃ ಅಲ್ಲಿ ನೀನು 
ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಂಥ ಕುದುರೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ! ” ಅವನೆಂದ. 

ಇವಾನ್ ರಾಜನ ಕುದುರೆಲಾಯಕ್ಕೆ ಹೋದ. ಅವನು ಕುದುರೆಯೊಂದನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದರೆ 
ಸಾಕು ಅದು ನೆಲಕ್ಕೆ ಕುಸಿದು ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು . ಹಾಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಬೇಕಾದಂಥ ಕುದುರೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ . 

ರಾತ್ರಿಯಾಯಿತು. ಇವಾನ್ ಬೆಂಗಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಿದ. ಕೂಡಲೇ 
ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಒಂದು ಕುದುರೆ ಅವನತ್ತ ಓಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿತು. 

“ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದಿರಾ , ಒಡೆಯ ? ” ಅದು ಕೇಳಿತು . 
“ ಹೌದು. ನಾವು ನಮ್ಮ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಹೋಗುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ. ” 
“ನೀವು ಸಿದ್ದವಾಗಿದ್ದರೆ ನಾನೂ ಸಿದ್ದ ! ” 

ಇವಾನ್ ಆ ಕುದುರೆಯನ್ನು ರಾಜನ ಕುದುರೆಲಾಯಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದ . ಆ ಕುದುರೆ ಎಷ್ಟು 
ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದಿತೆಂದರೆ ಲಾಯದ ಎಲ್ಲ ಗೋಡೆಗಳೂ ಮುರಿದು ಬಿದ್ದವು. ಆದರೂ ಅವನು 
ಹೇಗೋ ಅಂತೂ ಅದನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಗೂಟಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ಬಿಳಿಯ ಅತ್ಯುತ್ತ 
ಮವಾದ ಗೋಧಿಯನ್ನು ತಿನ್ನಲು ಕೊಟ್ಟು, ತಾನೇ ಮಲಗಲು ಹೋದ. 

ರಾಜನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗನೆಯೇ ಎದ್ದು ಇವಾನ್‌ನು ಏನಾದರೂ ಕುದುರೆಯನ್ನು 
ಕಂಡನೇ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯುವಂತೆ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. 

ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ : “ ನನ್ನ ಬಳಿ ಆಗಲೇ ಒಂದು ಕುದುರೆ ಇದೆ. ಅದನ್ನು ಲಾಯದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ 
ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ... ” 

ಅವರು ಲಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿನೋಡಿದರು . ರಾಜನು ಆ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಕಂಡು ದಿಗಿಲು 
ಗೊಂಡ. ಅವನು ಹಿಂದೆಂದೂ ಅಂಥ ಭಾರಿ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. 

“ ಈಗ ನನಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಬಡಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿದೆ. ಅದು ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿರಬೇಕೆಂದರೆ 
ಅದನ್ನು ಕಾಡಿನಿಂದ ಎಳೆದು ತರಲು ಎರಡು ಜೊತೆ ಎತ್ತುಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದು ಇವಾನ್ 
ಹೇಳಿದ. 


ಬಡಿಗೆಯನ್ನು ತರಿಸಿ ಕೊಡಲಾಯಿತು. ಅವನು ಅದನ್ನು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಎಸೆದು, ತಾನೇ ಮಲ 
ಗಲು ಹೋದ. ಅವನು ಒಂದು ಹಗಲು ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದ. ಆಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಂದು ದಿನ 

ಮಲಗಿದ. ಅವನು ಎದ್ದಾಗ ಬಡಿಗೆ ಅವನವೇ ಹಾರಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡ. ಹಾರಿ ಬರುತ್ತ 
ಅದು ಸುಯೊಂದು ಶಬ್ದ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು . ಅವನು ತನ್ನ ಕಿರುಬೆರಳನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿದ. ಬಡಿಗೆ 
ಕಿರುಬೆರಳಿಗೆ ಬಡಿದು ಚೂರುಚೂರಾಗಿ ಬಿದ್ದಿತು . 

“ ಇದು ಅಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯ ಬಡಿಗೆಯಲ್ಲ !” ಇವಾನ್ ಎಂದ. “ ನನಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಮಾಡಿ 
ಕೊಡಿ. ಅದು ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿರಬೇಕೆಂದರೆ, ಅದನ್ನು ಕಾಡಿನಿಂದ ಎಳೆದು ತರಲು ನಾಲ್ಕು 
ಜೊತೆ ಎತ್ತುಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತವೆ. ” 

ಅಂತೆಯೇ ಅವರು ಒಂದು ನೂರು ವರ್ಷದ ದೊಡ್ಡ ಓಕ್ ಮರವನ್ನು ಕಡಿದು ಅದರಿಂದ 
ಬಡಿಗೆ ಮಾಡಿದರು . ಅದನ್ನು ಕಾಡಿನಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಜೊತೆ ಎತ್ತುಗಳು ಎಳೆದು ತಂದವು. ಇವಾನ್ 
ಅದನ್ನೂ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಎಸೆದು ತಾನೇ ಮಲಗಲು ಹೋದ. ಅವನು ಮೂರು ಹಗಲು ಮೂರು 
ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದ. ಎದ್ದಾಗ ಬಡಿಗೆ ತನ್ನತ್ಯವೇ ಹಾರಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡ. ಹಾರಿ 
ಬಂದಂತೆ ಅದು ಸುಯೊಂದು ಶಬ್ದ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು . ಅವನು ತನ್ನ ಒಂದು ಮಧ್ಯಬೆರಳನ್ನು 
ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದ. ಬಡಿಗೆ ಬೆರಳಿಗೆ ಬಡಿದು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಿತು . ಬಿದ ಭಾರಕ್ಕೆ ಅದು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಐದು ಅಡಿ 
ಆಳಕ್ಕೆ ಹೂತುಕೊಂಡಿತು. 

“ ಇದೀಗ ಸರಿಯಾದ ಬಡಿಗೆ ” ಎಂದ ಇವಾನ್ . 

ಅವನು ಪ್ರಯಾಣ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧನಾದ. ರಾಜ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ: “ ಅಂಥ ಕುದುರೆ 
ಯನ್ನು ತಂದು ಕೊಟ್ಟರೆ ನಾನು ನಿನಗೆ ಕೇಳಿದುದನ್ನು ಕೊಡುವೆ. ನಿನಗೆ ಮಾತು ಕೊಡುವೆ - 
ನಾನೆಂದೂ ನಿನಗೆ ಹಾನಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ” 

ಇವಾನ್ ಕುದುರೆ ಹತ್ತಿ ಹೊರಟ. ಆದರೂ ರಾಜನಿಗೆ ರೈತನ ಮಗನೊಬ್ಬ ಅಂಥ ಮಹ 
ತ್ಯಾರ್ಯ ಎಸಗಬಲ್ಲನೆ ಎಂಬ ಸಂದೇಹ ಇದ್ದೇ ಇದ್ದಿತು . ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಇಬ್ಬರು ಭೀಮ 
ಕಾಯದ ಯೋಧರನ್ನು ಇವಾನ್‌ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಹೋಗುವಂತೆ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ. ಅವರಿ 
ಬ್ಬರೂ ಕುಲೀನರಾಗಿದ್ದರು . 
- “ ಆ ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್‌ನ ಸಮಸಮಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿರಿ. ಅವನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೆ ನೀವೂ 
ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗಿ” ಎಂದವನು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. 

ತನ್ನ ಕೆಳಗೆ ಭೂಮಿ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಇವಾನ್ ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡ : 
“ ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಡೇಗನೆ ಅಥವಾ ಯಾರೋ ಭೀಮಕಾಯರು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬರು 
ತಿರಬೇಕು .” 

ರಾಜನ ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರೂ ಇವಾನ್‌ನ ಬಳಿ ಬಂದರು . ಅವನಿಗೆ ಶುಭಾಶಯ ಹೇಳಿದರು. 

“ ಯಾರು ನೀವು? ” ಎಂದು ಇವಾನ್ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದ. 

“ರಾಜ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದಾನೆ. ನೀನು ಹೋದೆಡೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲ ನಾವೂ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು 
ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ ” ಅವರೆಂದರು . 

“ ಸರಿ . ಆದರೆ ಒಂದು ವಿಷಯ . ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ ಶಿಸ್ತು ಇರಬೇಕಾದರೆ ನಮ್ಮಿ ಬ್ಬರು 
ನಾಯಕರಾಗಿರಬೇಕು, ಉಳಿದವರು ಅವನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಕೇಳಬೇಕು ” ಇವಾನ್ ಎಂದ. 

“ ಹಾಗಾದರೆ ನಾನು ನಾಯಕನಾಗುತ್ತೇನೆ! ” ಮೊದಲನೆಯ ಯೋಧ ಹೇಳಿದ. “ ಇಲ್ಲ. 
ನಾನು ಆಗುತ್ತೇನೆ! ” ಎರಡನೆಯವನೆಂದ. 

ಆದರೆ ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ : “ ಇಲ್ಲ, ಮಿತ್ರರೇ , ಜಗಳ ಮಾಡಿ ಪ್ರಯೋಜನ 
ವಿಲ್ಲ . ಇದನ್ನು ಹೀಗೆ ತೀರ್ಮಾನಿಸೋಣ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೂ ಸರದಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬಡಿಗೆ 
ಗಳನ್ನು ಎಸೆಯೋಣ. ಯಾರು ಹೆಚ್ಚು ದೂರ ಎಸೆಯುತ್ತಾರೋ ಅವರು ನಾಯಕರಾಗೋಣ. 
ಏನಂತೀರ ? ” 

ಇದಕ್ಕೆ ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು . ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಮುಂದೆ ಬಂದು ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯನ್ನು 
ಜೋರಾಗಿ ಎಸೆದ. ಅದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದಷ್ಟು ದೂರ ಹೋಗಿ ಬಿದ್ದಿತು . ಅವರು ಒಂದು ದಿನ, 
ಎರಡು ದಿನ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ - ಬಡಿಗೆ ಇಲ್ಲ... ಮೂರನೆಯ ದಿನ 
ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಅದು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದೆ. 

ಆಮೇಲೆ ಎರಡನೆಯವ ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯನ್ನು ಬೀಸಿ ಎಸೆದ . ಅವರು ಒಂದು ದಿನ, ಎರಡು 
ದಿನ, ಮೂರು ದಿನ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋದರು . ಆದರೂ ಅದು ಕಾಣಬರಲಿಲ್ಲ. 
ಒಂದು ಇಡೀ ವಾರ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದನಂತರವಷ್ಟೆ ಅದು ಕಾಣಬಂದಿತು . 

ಈಗ ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್‌ನ ಸರದಿ . ಅವನು ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯನ್ನು ಎಸೆದ . ಅನಂತರ 
ಮೂವರೂ ಅದನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಪ್ರಯಾಣ ಹೊರಟರು . ಒಂದು ವಾರ ಹೋದರು , 
ಎರಡು ವಾರ ಹೋದರು, ಮೂರು ವಾರ ಹೋದರು . ಆದರೂ ಅದು ಕಾಣಬರಲೇ ಇಲ್ಲ . 

“ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪು ಹೋಗಿರಬೇಕು. ಎಲ್ಲೋ ದಾಟಿ ಬಿಟ್ಟೆವೋ ಏನೋ ” ಎಂದು ಆ 
ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರೂ ಹೇಳಿದರು . “ ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲ !” ಇವಾನ್ ಎಂದ. “ ಯಾರೋ ಅದನ್ನು ಕಂಡು 
ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿರಬೇಕು.” 

ಅವರು ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋದರು . ಮತ್ತೊಂದು ವಾರ ಹೋಗಿರಬೇಕು, 
ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮನೆ ಕಾಣಬಂದಿತು . ಅದರ ಸುತ್ತ ತಾವದ ಬೇಲಿ ಇತ್ತು . 
ಆ ಮನೆಯ ಬಳಿಗೆ ಒಂದು ತಾಮ್ರದಸೇತುವೆ ದಾಟಿ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು . ಇವರು ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ 

ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಅಕೋ , ಅಲ್ಲಿದೆ ಇವಾನ್‌ನ ಬಡಿಗೆ ! ಅದು ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನೆಲದ ಮೇಲೆ 
ಬಿದ್ದಿದೆ. ಅದು ಸುತ್ತ ಇದ್ದ ತಾಮ್ರದ ಬೇಲಿಯ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ ಬಂದು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುವಾಗ ಮನೆಯ 
ಒಂದು ಮೂಲೆಯನ್ನು ಮುರಿದಿದ್ದಿತು . 

ಈ ಮನೆ ಡೇಗನ್‌ಗಳ ಒಂದು ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದಿತು . ಅವು ಭಯಂಕರ ಡೇಗನ್‌ಗಳಾ 
ಗಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಅವು ಆಗ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವೆಲ್ಲ ಎಲ್ಲಿಯೋ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿದ್ದವು. 

ಮನೆಯೊಳಗೆ ಯಾರೂ ಇರದಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಇವಾನ್ ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು 
ನಿರ್ಧರಿಸಿದ. ಅವನು ಒಬ್ಬ ಯೋಧನಿಗೆ ಹೊರಗೆ ತಾಮ್ರದ ಸೇತುವೆಯ ಬಳಿ ಕಾವಲು ನಿಲ್ಲಲು 
ಹೇಳಿದ. ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಕಾಯುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ತಾನೇ ಒಳಗೆ ಮಲಗಲು ಹೋದ. 

ಸೇತುವೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದವ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಪಹರೆ ನಡೆಸಿದ. ಆದರೆ ದೀರ್ಘ ಪ್ರಯಾಣದಿಂದ 
ಬಳಲಿದ್ದ ಅವನು ನಂತರ ಮಲಗಿ ಬಿಟ್ಟ . ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇವಾನ್‌ಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಬಂದು 
ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಸೇತುವೆ ಕಾಯುವವ ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾನೆ. 

ಆಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಭೂಮಿ ಅದುರಿತು ... ಆರು ತಲೆಗಳ ಒಂದು ಡೇಗನ್ ಕುದುರೆಯ ಮೇಲೆ 
ಸವಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಿತು . ಅದು ತನ್ನ ಕುದುರೆಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿತು : 

“ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ನಿಲ್ಲು , ಕೆನೆಯಬೇಡ ! ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಎದುರು ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲಂಥವರು ಯಾರೂ 
ಇಲ್ಲ. ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್‌ನಷ್ಟೆ ನಮ್ಮ ಎದುರು ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವನಿನ್ನೂ ಬಾಲಕ . ಅಲ್ಲದೆ 
ಇಲ್ಲಿಂದ ತುಂಬ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ, ರಣಹದ್ರೂ ಅಷ್ಟು ದೂರ ಹಾರಿ ಹೋಗಿ ಅವನ ಮಳೆ 
ಗಳನ್ನು ತರಲಾರದು. ” 

“ ಹಾಗೇನು ? ರಣಹದ್ದು ಮಾಡಲಾಗದುದನ್ನು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಮನುಷ್ಯ ಮಾಡಬಲ್ಲ ! ” ಎಂದ 
ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ . 
- “ ಯಾತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀಯ ? ನನ್ನ ಜೊತೆ ಹೋರಾಡಲೋ ಅಥವಾ ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿ 
ಕೊಳ್ಳಲೋ ? ” ಡೇಗನ್ ಕೇಳಿತು. 

“ಹೋರಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ನಿನ್ನಂಥವರ ಜೊತೆ ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಅಂದು 
ಕೊಂಡೆಯಾ ? ” 

“ಸರಿ ಹಾಗಾದರೆ, ನೀನೇ ಮೊದಲ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡು.” 
“ ಇಲ್ಲ, ನೀನೇ ನೀಡು. ನೀನಷ್ಟೆ ನಿನ್ನ ಇಡೀ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹಿರಿಯವ! ” 

ಆರು ತಲೆಗಳ ಡೇಗನ್ ಇವಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ಎರಗಿ ಬಂದು ಅವನಿಗೆ ಭಾರಿ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿತು. 
ಆದರೆ ಇವಾನ್ ನಿಂತ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಿಸುಕಿದ, ಅಷ್ಟೆ . ಈಗ ಇವಾನ್‌ನ ಸರದಿ. ಅವನು

ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯಿಂದ ಡೇಗನ್‌ನ ಮೇಲೆ ಭಾರಿ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿದ – ಓಹ್ , ಒಂದೇ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ 
ಡೇಗನ್‌ನ ಆರು ತಲೆಗಳೂ ನೆಲಕ್ಕೆ ಉರುಳಿದವು! 

ಬೆಳಗಾಯಿತು. ಇವಾನ್ ಸೇತುವೆ ಕಾಯುತ್ತಿದವನನ್ನು ಕರೆದು ಅವನು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸೇತುವೆ 
ಯನ್ನು ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾದ, ಎಂದು ಕೇಳಿದ. 

“ ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಕಾದೆ. ಒಂದು ಹಕ್ಕಿಯ ಹಾದು ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ” ಅವ 
ನೆಂದ. 

ಹಗಲು ಕಳೆಯಿತು. ರಾತ್ರಿ ಬಂದಿತು . ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ಮೊದಲ ಯೋಧನನ್ನು ಕುದುರೆ 
ಗಳನ್ನು ಕಾಯಲು ಕಳುಹಿಸಿ ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿದವನನ್ನು ಸೇತುವೆ ಕಾಯಲು ಕಳು 
ಹಿಸಿಕೊಟ್ಟ . 

ಆ ಎರಡನೆಯವನೂ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟ . ಆದರೆ ಇವಾನ್ ಸಕಾಲದಲ್ಲೇ ಎಚ್ಚೆತ್ತು ತಾನೇ 
ಸೇತುವೆ ಬಳಿ ಕಾಯಲು ಹೋದ. ಆಗ ಇದಕ್ಕಿದಂತೆ ಭೂಮಿ ಅದುರಿತು , ನಡುಗ ತೊಡಗಿತು . 
ಗುಡುಗಿನಂಥ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿ ಬಂದಿತು. ಒಂಬತ್ತು ತಲೆಗಳ ಒಂದು ಡೇಗನ್ ಸವಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು 
ಬಂದಿತು. 

“ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ನಿಲ್ಲು , ಕೆನೆಯಬೇಡ ” ಎಂದು ತನ್ನ ಕುದುರೆಗೆ ಹೇಳಿತು . “ನಮ್ಮ ಎದುರು 
ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲಂಥವರು ಇಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್‌ನಷ್ಟೆ ನಮ್ಮ ಎದುರು ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲ. 
ಆದರೆ ಅವನಿನ್ನೂ ಬಾಲಕ . ಅಲ್ಲದೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ತುಂಬ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ರಣಹದ್ರೂ ಅಷ್ಟು 
ದೂರ ಹಾರಿ ಹೋಗಿ ಅವನ ಮೂಳೆಗಳನ್ನು ತರಲಾರದು.” 

“ ಹಾಗೇನು ? ರಣಹದ್ದು ಮಾಡಲಾಗದುದನ್ನು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಮನುಷ್ಯ ಮಾಡಬಲ್ಲ ! ” 
ಎಂದ ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ , 

- “ ಯಾತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀಯ ? ನನ್ನ ಜೊತೆ ಹೋರಾಡಿ ಅಥವಾ ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿ 
ಕೊಳ್ಳಲೋ ? ” ಡೇಗನ್ ಕೇಳಿತು. 

“ಹೋರಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ನಿನ್ನಂಥವರ ಜೊತೆ ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಅಂದು 
ಕೊಂಡೆಯಾ ? ” 

“ ಸರಿ , ಹಾಗಾದರೆ, ನೀನೇ ಮೊದಲ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡು ! ” 
“ ಇಲ್ಲ. ನೀನೇ ನೀಡು. ನೀನಷ್ಟೆ ಜಗತ್ತಿನ ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹಿರಿಯವ! ” 

ಒಂಬತ್ತು ತಲೆಗಳ ಡೇಗನ್ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಕಾಯಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಇವಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ಎರಗಿ ಬಂದು 
ಎಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿತೆಂದರೆ ಇವಾನ್ ಕಾಲಿನ ಹರಡಿನವರೆಗೆ ನೆಲದೊಳಕ್ಕೆ ಕುಸಿದ. 

ಆದರೂ ಹೋರಾಡಿದ, ಡೇಗನ್‌ಗೆ ಎಂಥ ಪ್ರಹಾರ ಕೊಟ್ಟನೆಂದರೆ , ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಅದರ 
ಏಳು ತಲೆಗಳು ಉರುಳಿ ಬಿದ್ದವು. ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಹಾರಕೊಟ್ಟು ಅವನು ಅದರ ಉಳಿದ ಎರಡು 
ತಲೆಗಳನ್ನೂ ಕೊಚ್ಚಿ ಹಾಕಿದ... ಇವಾನ್ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಮಲಗಿದ. 
- ಬೆಳಗಾಯಿತು. ಇವಾನ್ ಸೇತುವೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದವನನ್ನು ಕರೆದು ಅವನು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ 
ಸೇತುವೆಯನ್ನು ಕಾದ ಎಂದು ಕೇಳಿದ. 

“ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾದೆ. ಒಂದು ಇಲಿಯನ್ನೂ ಹೋಗಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ” ಅವನೆಂದ. 

ಮೂರನೆಯ ರಾತ್ರಿ ಇವಾನ್ ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರನ್ನೂ ಮನೆಗೆ ಕರೆದು , ತನ್ನ ಕೈಗವಸನ್ನು 
ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ನೇತು ಹಾಕಿ, ಹೇಳಿದ : 

“ ಇವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ನಾನೇ ಸೇತುವೆ ಕಾಯಲು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ನನ್ನ ಈ ಕೈಗವಸನ್ನು 
ನೋಡುತ್ತಿರಿ. ಅದರಿಂದ ಬೆವರು ಹೊರಸೂಸಿದರೆ ಆಗ ನೀವು ಪ್ರಶಾಂತವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ! 
ಅದರಿಂದ ರಕ್ತ ಹೊರ ಸೂಸಿದರೆ ನನ್ನ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ಅದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟವಾದಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲು 
ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಿ.” 
- ಅವನು ಸೇತುವೆಯ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತು ಕಾದ. ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುನ್ನ ಭೂಮಿ ನಡುಗ 
ತೊಡಗಿತು , ಗುಡುಗುಟ್ಟಿತು. ಓಕ್ ಮರಗಳಿಂದ ಎಲೆಗಳು ಉದುರಿದವು. ಅಲ್ಲಿನ ಡೇಗನ್ 
ಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಅತ್ಯಂತ ಹಿರಿಯ ಡೇಗನ್ ಬಂದಿತು . ಅದು ಬೆಂಕಿ ತಿನ್ನುವ, ಉರಿಯನ್ನು ಕುಡಿಯುವ, 
ಇವಾನ್‌ನಿಗೆ ಬೇಕಿದ್ದ ಅದೇ ಕುದುರೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿತ್ತು . ಸೇತುವೆ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ ಅದು 
ಕುದುರೆಗೆ ಹೇಳಿತು : 

“ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ನಿಲ್ಲು , ಮುಗ್ಗರಿಸಬೇಡ. ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್‌ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರಾರೂ 
ನಮ್ಮ ಎದುರು ನಿಲ್ಲಲಾರರು . ಇವಾನ್ ಇನ್ನೂ ಬಾಲಕ . ಒಲೆಯ ಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು 
ಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಿಟ್ಟು ಅವನಿಗೆ ಬೇರೇನೂ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲ. ಅವನೂ ಎಷ್ಟು ದೂರ ಇದ್ದಾನೆಂದರೆ ರಣ 
ಹರೂ ಅಷ್ಟು ದೂರ ಹಾರಿ ಹೋಗಿ ಅವನ ಮೂಳೆಗಳನ್ನು ತರಲಾರದು. ” 

ಅದರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ : “ ರಣಹದ್ದು ಮಾಡಲಾಗ 
ದುದನ್ನು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಮನುಷ್ಯ ಮಾಡಬಲ್ಲ! ” 

“ ಯಾತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀಯ ? ನನ್ನ ಜೊತೆ ಹೋರಾಡಿ ಅಥವಾ ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿ 
ಕೊಳ್ಳಲೋ ? ” ಡೇಗನ್ ಕೇಳಿತು . 

“ಹೋರಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ನಿನ್ನಂಥವರ ಜೊತೆ ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಅಂದು 
ಕೊಂಡೆಯಾ ? ” 

“ ಸರಿ , ಹಾಗಾದರೆ, ನೀನೇ ಮೊದಲ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡು ! ” ಡೇಗನ್ ಹೇಳಿತು . 

“ ಇಲ್ಲ. ನೀನೇ ನೀಡು! ನೀನೇ ಅಲ್ಲವೇ ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಶಕ್ತಿ 
ವಂತ ! ” 

ಡೇಗನ್ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಕಾಯಲಿಲ್ಲ. ಇವಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ಎರಗಿ ಬಿದ್ದಿತು . ಎಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ 
ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿತೆಂದರೆ ಇವಾನ್‌ನ ಮುಖ ಬಿಳಚಿಕೊಂಡಿತು. ಆದರೆ ಅವನು ತತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ . ಹೋರಾ 
ಡುತ್ತಲೇ ಹೋದ. ಕೊನೆಗೆ ಡೇಗನ್‌ನ ಹನ್ನೆರಡು ತಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರಷ್ಟೆ ಉಳಿದವು. ಆದರೆ 
ಡೇಗನ್ ಇವಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ಒಂದೇ ಸಮನಾಗಿ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿ ಅವನು ಸೊಂಟದವರೆಗೂ 
ನೆಲದಡಿ ಕುಸಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿತು . ಯುವಕನ ಶಕ್ತಿ ಕುಗ್ಗುತ್ತ ಹೋಯಿತು. ಇನ್ನೇನು ಪೂರ್ತಿ 
ಹೋಗುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು . 

“ ಇಲ್ಲಿ ಕೇಳು. ನಿನಗೆ ಅಪ್ಪ ಇದ್ದನೆ ? ” ಡೇಗನ್ ಕೇಳಿತು . 


“ ಅವನ ಬಳಿ ಎತ್ತುಗಳಿದ್ದವೆ ? ” 
“ಇದವು.” 
“ ಅವುಗಳಿಂದ ಅವನು ಭೂಮಿ ಉಳುತ್ತಿದ್ದನೆ ? ” 
“ ಉಳುತ್ತಿದ.” 
“ ಅವುಗಳಿಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದನೆ ? ” 
“ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ” 
“ ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ” 

ಇವಾನ್ ಅದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ. ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿದ. ಎಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ 
ಹಾಕಿದನೆಂದರೆ ಅದು ಅವನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿದ್ದುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ದೂರ ಹಾರಿ ಹೋಗಿ ಬಿದ್ದಿತು . 
ಅದು ಲಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಡಿದು ಅದರ ಗೋಡೆಗಳಲ್ಲೊಂದನ್ನು ಮುರಿದು ಬೀಳಿಸಿತು . ಅಲ್ಲಿದ್ದ 
ಅವನ ಕುದುರೆ ಹಗ್ಗ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಇವಾನ್ ಇದ್ದ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಿತು . ಅದು ತನ್ನ ಗೊರಸುಗಳಿಂದ 
ಇವಾನ್‌ನ ಸುತ್ತ ಇದ್ದ ಮಣ್ಣನ್ನು ಅಗೆದು ಹಾಕ ತೊಡಗಿತು. 

ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರೂ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡರು. ನೋಡುತ್ತಾರೆ – ಇವಾನ್‌ನ 
ಕೈಗವಸಿನಿಂದ ರಕ್ತ ಒಸರುತ್ತಿದೆ. ಅವರಿಗೆ ತುಂಬ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು. ಅವರು ಇವಾನ್‌ನ 
ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗ ಬಯಸಲಿಲ್ಲ. 

ಈಮಧ್ಯೆ ಇವಾನ್‌ನ ಕುದುರೆ ಅವನ ಸುತ್ತ ಇದ್ದ ಮಣ್ಣನ್ನೆಲ್ಲ ಅಗೆದು ಹಾಕಿ ಅವನನ್ನು

ಬಿಡಿಸಿತು . ಇವಾನ್ ಡೇಗನ್‌ಗೆ ಹೇಳಿದ : “ ಇದೇ ನಿನ್ನ ಕೊನೆ, ಡೇಗನ್ , ನಿನ್ನನ್ನೀಗ ಕೊಂದು 
ಹಾಕುತ್ತೇನೆ. ” 

“ ಆಗಲಿ , ಕೊಂದು ಹಾಕು , ಸಾಯುವ ಮುನ್ನ ನಿನಗೆ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳೀನಿ, ಕೇಳು. 
ನಿನಗೆ ಬೇಕಾದ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕುದುರೆಯನ್ನು ನೀನು ಪಡೆದುಕೊಂಡರೂ ದೊರೆಯ ಬಳಿಗೆ ಕೊಂಡೊ 
ಯ್ಯಲಾರೆ , ತಿಳಿ, ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಮೂವರು ತಂಗಿಯರಿದ್ದಾರೆ, ಅಮ್ಮ , ಅಪ್ಪ ಇದ್ದಾರೆ. ನನ್ನ ಅಪ್ಪ 
ದೊರೆ ಹೆರೋದ್. ಅವರು ನಿನ್ನನ್ನೂ ನಿನ್ನ ಯೋಧರನ್ನೂ ಮುಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ” 

ಇವಾನ್ ಡೇಗನ್‌ನ ಉಳಿದ ಮೂರು ತಲೆಗಳನ್ನೂ ಕಡಿದು ಹಾಕಿದ. ಆಮೇಲೆ ಡೇಗನ್ 
ಹೇಳಿದ್ದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತ ನಿಂತ. ಅವನಿಗೆ ಏನು 
ಮಾಡಬೇಕೋ ತಿಳಿಯದಾಯಿತು. ಆಗ ಅವನು ಹಿಂದೆ ಮಳೆ ಬಂದಾಗ ತನ್ನ ಕುದುರೆ ಚರ್ಮ 
ಗಳನ್ನೇ ಗುಡಿಸಿಲಿನ ಮೇಲೆ ಹೊದಿಸಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದನಲ್ಲ ಆ ಮುದುಕಿ ಅವನಿಗೆ ಸಹಾಯ 
ಮಾಡಿದಳು . ಅವಳಿಗೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಾಗುತ್ತಿದ್ದುದೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು . ಇವಾನ್ ಅಪಾಯ 
ದಲ್ಲಿದ್ದನೆಂದು ತಿಳಿದು ಅವನ ಬಳಿಗೆ ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ನಾಯಿಯನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಟ್ಟಳು. 

ನಾಯಿ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿತು : “ನೀವು ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ ನಿಮಗೆ ತುಂಬ ಬಾಯಾರಿಕೆ 
ಯಾಗುತ್ತೆ . ದಾರಿಯ ಬಲಗಡೆ ಒಂದು ಕೊಳ ಇರುತ್ತೆ . ಅದರ ನೀರು ಗಾಜಿನಷ್ಟು ಶುಭ್ರವಾಗಿ 
ತಿಳಿಯಾಗಿ ಇರುತ್ತೆ . ನಿಮಗೆ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದ ನಾಲಿಗೆ ಅಂಗುಳಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾದರೂ 
ಆ ಕೊಳದ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯಬೇಡಿ. ನೀನು ನಿನ್ನ ಬಡಿಗೆಯಿಂದ ಅದರ ಮೇಲೆ ಅಡ್ಡವಾಗಿ ಪ್ರಹಾರ 
ನೀಡು. ಆಗ ಏನಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು ನಿನಗೇ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ . ಆಮೇಲೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ, 
ಒಂದು ಚೌಬೀನೆ ಮರ ಕಾಣುತ್ತೆ . ಅದರ ಕೆಳಗೆ ಒಂದು ಮೇಜು ಇರುತ್ತೆ . ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ 
ತುಂಬ ತಿಂಡಿ ತೀರ್ಥ ಇರಿಸಿರಲಾಗುತ್ತೆ . ಎಷ್ಟೇ ಹಸಿವಾದರೂ ಅದನ್ನು ತಿನ್ನೋಕೆ ಮಾತ್ರ 
ಹೋಗಬೇಡಿ. ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಬಡಿಗೆಯಿಂದ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡು. ಏನಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು 
ನಿನಗೇ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ . ಆಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಚೌಬೀನೆ ಮರ ಕಾಣುತ್ತೆ . ಅದರ ಕೆಳಗೆ 
ಹಾಸಿಗೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ನಿಮಗೆ ತುಂಬ ಬಳಲಿಕೆಯಾಗಿ ಕಣ್ಣು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೂ 
ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಮಲಗಬೇಡಿ. ಬದಲು ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಬಡಿಗೆಯಿಂದ ಬಡಿ, ಏನಾ 
ಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು ನಿನಗೇ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ ! ” 

ಇವಾನ್ ಮುದುಕಿಯ ನಾಯಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ವಂದನೆ ತಿಳಿ 
ಸಿದ. ಆಮೇಲೆ ಡೇಗನ್‌ನ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕುದುರೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅವನು ರಾಜನ ಅರ 
ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟ . ರಾಜನ ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರೂ ಅವನ ಜೊತೆ ಹೊರಟರು . ಅವರು

ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುತ್ತ ಮಾಡುತ್ತ ಹೋದರು . ಅವರಿಗೆ ತುಂಬ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಾಯಿತು. ರಸ್ತೆಯ 
ಬಲ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೊಳ ಕಂಡುಬಂದಿತು. ಆ ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರೂ ಅದರ ನೀರು ಕುಡಿಯ 
ಹೋದರು . ಆದರೆ ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ : 

“ ತಾಳಿ , ತಾಳಿ, ಮೊದಲು ಅದು ಏನು ಎಂದು ನೋಡಿ. ” 

ಹಾಗೆಂದು ಅವನು ಆ ಕೊಳದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯಿಂದ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿದ. ಆಗ ಏನಾ 
ಯಿತು ಅಂತೀರಿ -ಕೊಳದ ನೀರೆಲ್ಲ ರಕ್ತವಾಯಿತು. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಆ ಕೊಳಕೊಳವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. 
ಡೇಗನ್‌ನ ತಂಗಿ ಆ ಕೊಳದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿದಳು . 

ಅವರು ಮುಂದೆ ಹೋದರು . ಇವಾನ್‌ನು ಡೇಗನ್‌ನ ಉಳಿದ ಇಬ್ಬರು ಸೋದರಿಯರನ್ನೂ 
ಕೊಂದ : ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬಳು ತಿಂಡಿತೀರ್ಥಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಮೇಜಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದಳು , ಇನ್ನೊ 
ಬ್ಬಳು ಹಾಸಿಗೆಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದಳು . ಆಮೇಲೆ ಅವರು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆಕಾಶ ಇದಕ್ಕೆ 
ದ್ದಂತೆ ಕಪ್ಪಾಯಿತು. ಕಾರ್ಮುಗಿಲೊಂದು ಅದನ್ನು ಆವರಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಅವರು ಕಂಡರು . 
ಮತ್ತೆ ನೋಡಿದಾಗ ಅದು ಕಪ್ಪು ಮೋಡವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಡೇಗನ್‌ನ ಮುದುಕಿ ತಾಯಿ 
ಎಂಬುದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದು ಬಂದಿತು . ಅವಳ ಮೇಲು ತುಟಿ ಆಕಾಶವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಕೆಳ ತುಟಿ 
ಭೂಮಿಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದ್ದಿತು . 

ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ : “ ಬನ್ನಿ ,ಸೋದರರೇ , ನಾವು ಈ ತಾಯಿ -ಡೇಗನ್ ವಿರುದ್ದ 
ಜೊತೆಗೂಡಿಹೋರಾಡೋಣ. ನಾನು ಒಬ್ಬನೇ ಹೋರಾಡೋದು ಕಷ್ಟ .” 

ಆದರೆ ಅವರು ತುಂಬ ಹೆದರಿ ಓಡಿ ಹೋದರು. ಇನ್ನು ನನ್ನ ಕತೆ ಮುಗಿಯಿತು ” ಇವಾನ್ 
ಅಂದುಕೊಂಡ. ಆದರೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಒಂದು ಕಮಾರಶಾಲೆ ಇದ್ದಿತೆಂಬುದು ಅವನಿಗೆ ಜ್ಞಾಪ 
ಕಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು. ಅವನು ಕುದುರೆಯನ್ನು ನಾಗಾಲೋಟ ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದ. ಆ 
ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರೂ ಅಡಗಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಸ್ಥಳ ಕಾಣದೆ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಬಂದರು . 

ಅವರು ಕಮ್ಮಾರಶಾಲೆ ತಲುಪಿ ಒಳಗಿದ್ದ ಕಮ್ಮಾರರಿಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಒಳ ಬಿಡುವಂತೆ ಕೇಳಿ 
ಕೊಂಡರು . ಆ ಕಮ್ಮಾರಶಾಲೆಗೆ ಹನ್ನೆರಡು ಕಬ್ಬಿಣದ ಬಾಗಿಲುಗಳಿದ್ದವು. ಕಮ್ಮಾರರು ಅವುಗಳನ್ನು 
ತೆರೆದರು. ಇವಾನ್‌ನೂ ಆ ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರೂ ಒಳ ಹೊಕ್ಕಕೂಡಲೇ ಬಾಗಿಲುಗಳು ಮುಚ್ಚಿ 
ಕೊಂಡವು. ಆದರೆ ಆ ತಾಯಿ -ಡೇಗನ್‌ಗೆ ಸುಳಿವು ತಿಳಿದು ಹೋಯಿತು. ಅದು ಕಮ್ಮಾರಶಾಲೆಯ 
ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಅದರ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಉರಿಯ ನಾಲಿಗೆಗಳಿಂದ ನೆಕ್ಕ ತೊಡಗಿತು. 

ಅದೇನೂ ತಮಾಷಿಯ ಸಂಗತಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ಕಂಡುಕೊಂಡ . 
- ಅವನು ಕಮ್ಮಾರರಿಗೆ ಹೇಳಿದ: “ ಬೇಗ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ನೇಗಿಲನ್ನೂ ಈ ಕಮ್ಮಾರಶಾಲೆಯಷ್ಟು 

ಗಾತ್ರದ ಒಂದು ಇಕ್ಕಳವನ್ನೂ ತಯಾರಿಸಿ ಕೊಡಿ! ” 

ಕಮ್ಮಾರರು ತಕ್ಷಣವೇ ತಯಾರಿಸ ತೊಡಗಿದರು. ಅವರಿಗೆ ಅತ್ಯಲ್ಪ ಸಮಯವಷ್ಟೆ ಇದ್ದಿತು. 
ಏಕೆಂದರೆ ತಾಯಿ -ಡೇಗನ್ ಆಗಲೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದಿತು. ಆದರೆ ಅವರು 
ಬೇಗಬೇಗ ಮಾಡಿದರು . ತಾಯಿ -ಡೇಗನ್ ಹತ್ತನೆಯ ಬಾಗಿಲು ನೆಕ್ಕಿ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ಹೊತ್ತಿ 
ಗಾಗಲೇ ಅವರು ನೇಗಿಲನ್ನೂ ಇಕ್ಕಳವನ್ನೂ ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿದ್ದರು . 

ತಾಯಿ -ಡೇಗನ್ ಕೊನೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನೂ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿ ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಒಳಕ್ಕೆ ತೂರಿ 
ಸಿತು . ಇವಾನ್‌ನು ಅದರ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಕೆಂಪಗೆ ಕಾದ ಇಕ್ಕಳದಿಂದ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ತನ್ನೆಲ್ಲ 
ಶಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಅವುಕಿದ. ಆಮೇಲೆ ಅವನು ಆ ತಾಯಿ -ಡೇಗನ್ನನ್ನು ನೇಗಿಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿ , 
ಬಲವಂತದಿಂದ ಹೊಲಕ್ಕೆ ಎಳೆದೊಯ್ದು ಉಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದ. ಅದು ಉಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮನೆ 
ಗಾತ್ರದ ಮಣ್ಣಿನ ಹೆಂಟೆಗಳು ತಳಮೇಲಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೀಗೆ ಅವನು ಅನೇಕ ಗಂಟೆಗಳವರೆಗೆ ಉತ್ತ . 
ಕೊನೆಗೆ ತಾಯಿ -ಡೇಗನ್ ಶಕ್ತಿಯನ್ನೆಲ್ಲ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಮೈ ಒಡೆದುಕೊಂಡು ಸತ್ತು ಬಿದ್ದಿತು. 
ಆಗ ಅವನು ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದ, ತನ್ನ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಹುಲ್ಲು 
ಗಾವಲೊಂದರಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಹೋಗುವಂತೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟ , ತನ್ನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ 
ಆ ಯೋಧರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಅಟ್ಟಿದ. 

“ಹೋಗಿ ಆಚೆಗೆ, ಹೇಡಿಗಳೇ ! ” ಅವನೆಂದ. “ನೀವು ಕುಲೀನ ರಕ್ತ ಹೊಂದಿರಬಹುದು. 
ಆದರೆ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ಸತಾಯಿಸಿದ್ದೀರ. ನಿಮ್ಮಿಂದ ನನಗೆ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬದಲು 
ತೊಂದರೆಯೇ ಬೇಕಾದಷ್ಟಾಗಿದೆ ! ” 

ಹಾಗೆ ಹೇಳಿ ಅವನು ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕುದುರೆ ಹತ್ತಿ ಹೊರಟ . 

ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಅವನಿಗೆ ಒಬ್ಬ ವೃದ್ಧ ಎದುರಾದ. ಇವಾನ್ ಅವನಿಗೆ ನಮಸ್ಕ 
ರಿಸದೆ ಮುಂದೆ ಹೋದ. ಆದರೆ ಆಮೇಲೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ: “ ಅಯ್ಯೋ ಏನು ಮಾಡಿ 
ಬಿಟ್ಟೆ ! ನಾನು ಚಿಕ್ಕವ. ಆ ವಯಸ್ಸಾದವರಿಗೆ ಗೌರವ ತೋರುವುದು ನನ್ನ ಧರ್ಮ.” 

ಮುದುಕನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಹೇಳಿದ : 

“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಅಜ್ಜ , ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನಾನು ನಿಮಗೆ ವಂದಿಸಬೇಕಿತ್ತು .ನೋಡದೆ ಹಾಗೆಯೇ 
ಹೊರಟು ಹೋದೆ. ” 

“ನಿಜ, ಯುವಕನೊಬ್ಬ ಯಾವಾಗಲೂ ತನಗಿಂತ ಹಿರಿಯರಾದವರಿಗೆ ಮೊದಲು ನಮಸ್ಕ 
ರಿಸಬೇಕು . ಇದನ್ನು ನೀನು ಎಂದೂ ಮರೆಯಬೇಡ” ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ. “ ಈಗ ನನ್ನ ಮಾತು 
ಕೇಳು. ನೀನು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಂತೆ ನಿನಗೆ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ ಇದಿರಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅವನಿ 

ಗೊಂದು ಮರದ ಕಾಲಿರುತ್ತೆ . ಅವನು ನಿನ್ನನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹೇಳುವನು : ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಸೊಗಸಾದ 
ಕುದುರೆ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಹುಡುಗ. ಆದರೂ ನೀನೇನೂ ನನ್ನನ್ನು ಮಾರಿಸಿ ಹೋಗಲಾರೆ ! ಇವನ 
ಜೊತೆಗೆ ನೀನು ಎಷ್ಟು ಮಾತ್ರವೂ ಓಟದ ಪೈಪೋಟಿಗೆ ಇಳಿಯಬಾರದು , ತಿಳಿಯಿತಾ? ಇದು 
ಮೊದಲನೆಯ ಸಂಗತಿ . ಎರಡನೆಯದು, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಕೇಳಿದರೂ ಅವರನ್ನು 
ನೀನು ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಕುದುರೆಯ ಮೇಲೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಬೇಕು. ಇವೆರಡು ಸಂಗತಿಗಳನ್ನೂ 
ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಟ್ಟಿರು.” 

ಇವಾನ್ ಮುಂದೆ ಹೊರಟ . ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಮರದ ಕಾಲಿನ ಮುದುಕ 
ಕುಂಟುತ್ತ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. 

“ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಸೊಗಸಾದ ಕುದುರೆ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಹುಡುಗ ! ” ಅವನೆಂದ. “ನಾನೊಬ್ಬ ರೋಗಿ 
ಮುದುಕ. ಆದರೂ ನೀನೇನೂ ಓಟದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಮಿಾರಿಸಲಾರೆ, ತಿಳಿ ! ” 

“ ಇರಬಹುದು. ನಾನೇನೂ ಅಲ್ಲಗಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಓಟವನ್ನೂ ಓಡುವು 
ದಿಲ್ಲ ! ” ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ. 

ಈ ಮಾತುಗಳು ಅವನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದವೋ ಇಲ್ಲವೋ , ಆ ಕುಳ್ಳ ಮುದುಕ 
ತನ್ನ ಮರದ ಕಾಲನ್ನು ಇವಾನ್‌ನ ರಿಕಾಪಿನೊಳಕ್ಕೆ ತೂರಿಸಿ, ಇವಾನ್‌ನ ತೋಳಿಗೆ ಒಂದು ಬಾಣ 
ಚುಚ್ಚಿ ಅವನನ್ನು ಜೀನಿನಿಂದ ಬೀಳಿಸಿದ. ಆಮೇಲೆ ತಾನೇ ಕುದುರೆಯ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ 
ಕುಳಿತು ಮಿಂಚಿನ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಹೊರಟು ಹೋದ. ಇದೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಜರುಗಿತು ಅನ್ನುವುದು ಇವಾನ್ 
ನಿಗೆ ತಿಳಿಯುವ ಮುನ್ನವೇ ಎಲ್ಲ ಆಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು . ಆ ಮುದುಕ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ - 
ಡೇಗನ್‌ನ ತಂದೆ ರಾಜ ಹೆರೋದ್ನೇ ಆ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದ ! 

ಇವಾನ್‌ನಿಗೆಕೋಪದಿಂದ ಮೈ ಮರೆಯುವಂತಾಯಿತು. 

“ ಆಗಲಿ , ಹಾಳಾದ ರಾಜ ಹೆರೊದ್ನೇ ! ನಾನಿದಕ್ಕಾಗಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಎಂದೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿಡು 
ವುದಿಲ್ಲ ! ” ಎಂದ ಅವನು , “ ತಾಳು, ನೀನು ಎಲ್ಲೇ ಇರು ನಿನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತೇನೆ. 
ಕಾಲು ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಾದರೂ ಸರಿಯೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತೇನೆ! ” 

ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಇವಾನ್ ಆ ಮುದುಕನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು 
ಹೊರಟ. ತೋಳಿನಲ್ಲಾದ ಗಾಯ ಬೆಂಕಿಯಂತೆ ಸುಡುತ್ತಿತ್ತು . ಶಕ್ತಿಯ ಉಡುಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ 
ಕಂಡುಬಂದಿತು . 


“ ಈ ಹೆರೊದ್‌ನ ಬಾಣದ ತುದಿ ವಿಷ ಹಚ್ಚಿದುದಾಗಿರಬೇಕು ! ” ಎಂದವನು ತನ್ನಲ್ಲೇ 
ಹೇಳಿಕೊಂಡ. 

ಅವನು ಇನ್ನಷ್ಟು ದೂರ ನಡೆದು ಹೋದ, ಬಲವೆಲ್ಲ ಕುಗ್ಗುತ್ತಿರುವಂತೆ ಅವನಿಗೆ ಭಾಸ 
ವಾಯಿತು. 

“ ಈಗ ನಾನೆಂದೂ ಹೆರೊದ್‌ನನ್ನು ಸೋಲಿಸಲಾರೆ ” ಎಂದವನು ಹೇಳಿಕೊಂಡ. ಅವನು 
ಕಿರುಬೆರಳಿನಿಂದ ನನ್ನ ಜೀವವನ್ನು ಹೊಸಕಿ ಹಾಕಬಲ್ಲ. ” 

ಹೀಗೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತ ಇವಾನ್ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಡೆಯುತ್ತ ಹೋದ. ಮಾರ್ಗ ಮಧ್ಯ 
ದಲ್ಲಿ ಅವನು ಒಬ್ಬ ಮುದುಕನನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದ . ಅವನ ಗಡ್ಡ ಎಷ್ಟು ಉದ್ದವಾಗಿದ್ದಿತೆಂದರೆ ಅದು 
ನೆಲಕ್ಕೆ ತಾಕುತ್ತಿತ್ತು . ಅವರು ಪರಸ್ಪರ ಕುಶಲ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದರು. ಇವಾನ್ ಎತ್ತ ಹೊರಟಿದ್ದು 
ಎಂದು ತಿಳಿದ ಮುದುಕ ತಾನೂ ಅವನೊಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ. 

“ನೀವು ಯಾರು ? ” ಇವಾನ್ ಕೇಳಿದ . 
“ ನಾನೊಬ್ಬ ನಾಯಿ ಬೇಟೆಗಾರ, ಎಲ್ಲ ನಾಯಿಗಳೂ ನನಗೆ ಹೆದರುತ್ತವೆ” ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ. 

ಇವಾನ್ ಅವನು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡಿದ . ಮೊದಲ ಮುದುಕ ನೀಡಿದ ಬುದ್ದಿವಾದ 
ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು ಅವನು ಈ ಮುದುಕನನ್ನೂ ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ . 

ಇಬ್ಬರೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋದರು . ಆಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮುದುಕ ಇವರನ್ನು ಸೇರಿ 
ಕೊಂಡ . ಅವನ ಹೆಸರು “ ಹಿಮಶೈತ್ಯ ” ಅಂತ . 
- ಮೂವರೂ ಮುಂದೆ ಹೋದರು . ಅವರಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಮುದುಕ ಸಿಕ್ಕಿದ. ಇವರು ಎತ್ತ 
ಹೊರಟಿದ್ದರೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದ ಅವನೂ ಇವರೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದ. 

“ ನಾನು ಸಮುದ್ರವನ್ನು ತರಿದು ಹಾಕಬಲ್ಲೆ. ಅಲೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಂದುಗೂಡಿಸಿ ತೆನೆ ಕಟ್ಟಬಲ್ಲೆ.” 

ಅವರು ನಾಲ್ವರೂ ಮುಂದೆ ಹೋದರು. ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಇನ್ನೂ ಐದು ಮಂದಿ ಮುದು 
ಕರು ಸೇರಿಕೊಂಡರು . ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಹೊಟ್ಟೆಬಾಕನಿದ್ದ . ಅವನಿಗೆ ಎಷ್ಟು ತಿಂದರೂ ಇನ್ನಷ್ಟು 
ಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು . ಇನ್ನೊಬ್ಬ ತುಂಬ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಎಷ್ಟು ಕುಡಿದರೂ ಅವನ ಹೊಟ್ಟೆ 
ತುಂಬುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಓಟಗಾರ. ಒಮ್ಮೆ ಓಡಲು ಹೊರಟರೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ . 
ಏಳನೆಯವನ ಬಳಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ವೆರ್ಸ್ಟ್ ಉದ್ದದ ಚಾಟಿ ಇದ್ದಿತು. ಎಂಟನೆಯವ ಇಪ್ಪತ್ತು ವೆರ್ಸ್ಟ್ 
ದೂರ ನೋಡಬಲ್ಲವನಿದ್ದ. 

ಹೀಗೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಹೋಗುತ್ತ ಹೆರೋದ್‌ನ ರಾಜ್ಯ ತಲುಪಿದರು. ಬೇಗನೆಯೇ 
ಅದರ ಗಡಿ ದಾಟಿ ಒಳ ಹೋದರು . 

ಅವರನ್ನು ಕಂಡು ಡೇಗನ್ ರಾಜ ಹೆರೋದ್‌ಗೆ ತುಂಬ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಏಕೆಂದರೆ 
ಅದುವರೆವಿಗೂ ಹೊರಗಿನವರು ಯಾರೂ ಅವನ ರಾಜ್ಯದ ನೆಲ ತುಳಿಯುವುದು ಹಾಗಿರಲಿ 

ಅದರ ಬಳಿ ಸುಳಿಯುವ ಸಾಹಸವನ್ನೂ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ತನ್ನ ಸೇವಕರನ್ನು ಕರೆದು ಇವಾನ್ 
ಹಾಗೂ ಅವನ ಮಿತ್ರರ ವಿರುದ್ದ ತನ್ನ ಏಳು ಸಾವಿರ ಇತ್ತಲೆ ನಾಯಿಗಳನ್ನು ಭೂಬಿಡುವಂತೆ 
ಹೇಳಿದ . ಈ ನಾಯಿಗಳು ತಮ್ಮ ರೌದ್ರತೆಗೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದ್ದವು. ಅವು ಕಾರ್ಮುಗಿಲಿನಂತೆ 
ಇವರ ಮೇಲೆ ಎರಗಿ ಬಂದವು. ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ: 

“ ಏನು ಮಾಡುವುದು ? ಈ ನಾಯಿಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಸಿಗಿದು ಹಾಕುವುದು ಖಂಡಿತ . ನಾನಂತೂ 
ತುಂಬ ನಿಶ್ಯಕ್ತನಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನಗೆ ಚಲಿಸುವುದೂ ಕಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ” 

“ ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟು ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತೀಯ ? ನನಗೆ ಎಲ್ಲ ನಾಯಿಗಳೂ ಹೆದರುತ್ತವೆ ಅನ್ನು 
ವುದನ್ನು ನೀನು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆಯಾ? ” ಎಂದ ನಾಯಿ ಬೇಟೆಗಾರ ಮುದುಕ. 

ಅವನು ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಎಲ್ಲ ನಾಯಿಗಳನ್ನೂ ಕೊಂದು ಹಾಕಿದ. 

ಈಗ ಇವಾನ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಮಿತ್ರರು ಮುಂದೆ ಹೋಗಲು ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿದ್ದರು . ಅವರು 
ನೇರವಾಗಿ ಹೆರೋದ್ನ ಅರಮನೆಗೇ ಹೋದರು . ಅವರು ಕಬ್ಬಿಣದಿಂದ ಮಾಡಿದ್ದ, ಅತ್ಯಂತ 
ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದ ಗೇಟುಗಳನ್ನು ತೆರೆದು ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದರು . ಅವರ ಹಿಂದೆ ಗೇಟುಗಳು ಮುಚ್ಚಿ 
ಕೊಂಡವು. ಹೀಗೆ ಅವರು ಕಬ್ಬಿಣದ ಗೋಡೆಗಳ ಬೋನಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಂತಾದರು. ಬೋನಿಗೆ 
ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಅವರನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕುವಂತೆ ಹೆರೋದ್ ತನ್ನ ಸೇವಕರಿಗೆ ಆಜ್ಞಾ 
ಪಿಸಿದ. 

ಆದರೆ ಹಿಮಶೈತ್ಯ ” ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಮುದುಕ ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ತಣ್ಣ 
ಗಿನ ಗಾಳಿ ಊದಿದ. ಸೇವಕರು ಹೊರಗಡೆ ಗೋಡೆಗಳ ಸುತ್ತ ಕಟ್ಟಿಗೆಗಳನ್ನು ರಾಶಿರಾಶಿ ಹಾಕಿ 
ಭಾರಿ ಬೆಂಕಿ ಹೊತ್ತಿಸಿದ್ದರೂ ಒಳಗಡೆ ಇವರು ಬಿಳಿಯ ಮಂಜುಮಬ್ಬಿನಿಂದ ಆವೃತರಾಗಿದ್ದರು . 

- ಇದು ಹೀಗೆಂದು ಹೆರೊದ್ ಕನಸುಮನಸಿನಲ್ಲೂ ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಟ್ಟಿಗೆಯೆಲ್ಲ 
ಉರಿದು ಬೂದಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಅವನು ತನ್ನ ಸೇವಕರಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ಈಗ ಗೇಟುಗಳನ್ನು ತೆರೆದು ನನ್ನ ಶತ್ರು ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್‌ನ ಬೂದಿಯನ್ನು ಹೊರಕ್ಕೆ 
ಗುಡಿಸಿ ಹಾಕಿ.” 
ಗೇಟುಗಳನ್ನು ತೆರೆದು ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಒಳಗೆ ಎಲ್ಲ ಜೀವಂತವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಾರೆ ! 

“ ಏನು , ರಾಜ , ನಿನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕರುಣೆಯೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ. ಎಷ್ಟು ತಣ್ಣಗಿನ ಗುಡಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ 
ನಮ್ಮನ್ನು ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದ್ದೀಯ . ನಾವು ಸೆಡೆತುಕೊಂಡು ಸಾಯಲಿದ್ದೆವು! ” 

“ ಎಲ್ಲ ಒಂದೇ . ನೀನಂತೂ ಈಗ ಸಾಯಲಿದ್ದೀಯ ” ಎಂದ ಹೆರೋದ್. “ಈಗ ನಾನೇ 
- ನೇರವಾಗಿ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ತಲೆಗಳನ್ನೂ ತುಂಡರಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಿನಗೆ ಚುಚ್ಚಿದ ಬಾಣದ ತುದಿಗೆ ನಾನು 

ವಿಷ ಲೇಪಿಸಿದ್ದೆ . ಅದು ನಿನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನೆಲ್ಲ ನಾಶಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಈಗ ನೀನೇನೂ ಮಾಡಲಾರೆ.” 
ಆಮೇಲೆ ಅವನು ತನ್ನೊಳಗೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡ : “ ಇವನನ್ನು ನಾನು ಯಾವಾಗಲೇ ಆಗಲಿ ಕೊಲ್ಲ 
ಬಹುದು. ಅದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿನೋದವನ್ನೇಕೆ ಮಾಡಬಾರದು ? ” 

ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡು ಅವನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದ : “ ನಾನು ಈಗ ನಿನಗೂ ನಿನ್ನ ಜನರಿಗೂ 
ಒಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ಅದನ್ನು ಮಾಡಿದರೆ ಸ್ವತಂತ್ರನಾಗುವೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು 
ನಿನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಕಡಿದು ಹಾಕುತ್ತೇನೆ. ಇದು ಆ ಕೆಲಸ: ನೀನು ಸಮುದ್ರವನ್ನೆಲ್ಲ ತರಿದು ಹಾಕಿ 
ಅದರ ಅಲೆಗಳನ್ನು ತೆನೆಗಳಾಗಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸಬೇಕು. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಂದೇ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿ 
ಮುಗಿಸಬೇಕು ! ” 

ಹೀಗೆ ಹೇಳಿ ಹೆರೋದ್ ಮಲಗಲು ಹೋದ. ಕೂಡಲೇ ಸಮುದ್ರವನ್ನು ತರಿದು ಹಾಕಬಲ್ಲ 
ಮುದುಕ ಕಾರ್ಯವಾಸಿಯಾದ. ಬೆಳಗಿನ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಮುದ್ರವನ್ನೆಲ್ಲ ತರಿದು ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು , 
ಅಲೆಗಳನ್ನು ತೆನೆಗಳನ್ನಾಗಿ ಕಟ್ಟಲಾಗಿತ್ತು . ಹೆರೋದ್ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಸಮುದ್ರ 
ಇದ್ದ ಕಡೆ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರಿಲ್ಲ ! ಅವನಿಗೆ ಭಾರಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಅವನು ಹೇಳಿದ: 

“ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮುಗಿಯಿತು ಅಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ. ಇನ್ನೊಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನ ಬಳಿ 
ಭಾರಿ ದನದ ಮುಂದೆ ಇದೆ. ಅವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕೊಂದು ಅವುಗಳ ಮಾಂಸವನ್ನು ಬೇಯಿಸುವಂತೆ 
ನನ್ನ ಸೇವಕರಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ಆ ಮಾಂಸವನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದು ಮುಗಿಸಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ 
ದರೆ ನೀವು ಸ್ವತಂತ್ರ . ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿಮ್ಮ ತಲೆಗಳು ಉರುಳುತ್ತವೆ !” 

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತ ನಿಂತ. 

“ ನಾನು ಇಷ್ಟು ನಿಶ್ಯಕ್ತನಾಗಿರದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಗೆಗೀಡು ಮಾಡಿದರೆ ಏನಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನು 
ವುದನ್ನು ಅವನಿಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ! ” 

ಡೇಗನ್ ರಾಜ ಹೆರೋದ್ನ ಬಳಿ ಅನೇಕ ಮಂದಿ ಸ್ತ್ರೀಯರೂ ಪುರುಷರೂ ಬಂದಿ 
ಗಳಾಗಿದ್ದರು . ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಚೆಲುವಾದ ಯುವತಿ ಇದ್ದಳು . ಅವಳಿಗೆ ಗಿಡಗಳ ಹಾಗೂ ಮೂಲಿಕೆ 
ಗಳ ಗುಣಕಾರಕ ವಿಷಯಗಳೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದವು. ಅವಳು ಇವಾನ್‌ನನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸುವ 
ಕಾರ್ಯ ಕೈಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ಅವಳು ಈ ಕಾರ್ಯ ಪೂರೈಸುವ ಮುನ್ನವೇ ರಾಜ ಹೆರೋದ್ 
ಸಾವಿರಾರು ಪೀಪಾಯಿಗಳಲ್ಲಿ ಮದ್ಯವನ್ನೂ ಭಾರಿ ಪಾತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿದ ಮಾಂಸವನ್ನೂ ಅಂಗಳ 
ದಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ತಂದು ಇರಿಸಿದ . 

ಇವಾನ್‌ನೂ ಅವನ ಮಿತ್ರರೂ ಮೇಜಿನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ತಿನ್ನ ತೊಡಗಿದರು. ಆದರೆ 
ಒಂದು ದನದ ಬೇಯಿಸಿದ ಮಾಂಸವೇ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಸಾಕು ಬೇಕಾದಷ್ಟಾಯಿತು. ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ತಿನ್ನಲು 

ಅವರಿಗೆ ಆಗದಾಯಿತು. ಅವರು ದುಃಖಭರಿತರಾಗಿ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಕುಳಿತರು . 

“ನಾವು ಮೂರು ವರ್ಷ ಕೂತು ತಿಂದರೂ ಈ ಎಲ್ಲ ಮಾಂಸವನ್ನೂ ತಿಂದು ಮುಗಿಸ 
ಲಾರೆವು! ” ಎಂದ ಇವಾನ್ , 

ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯ ಜ್ಞಾಪಕಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು . ಅವರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಇನ್ನೂ ಅವರ 
ಜೊತೆಊಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತಿರಲಿಲ್ಲ.ಹೊಟ್ಟೆಬಾಕ ಹಾಗೂ ಎಷ್ಟು ಕುಡಿದರೂ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಹಿಂಗದವ – 
ಇವರೇ ಆ ಇಬ್ಬರಾಗಿದ್ದರು . ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಬಂದು ಕುಳಿತುದೇ ತಡ ಮಾಂಸದ ಪಾತ್ರೆಗಳೆಲ್ಲ 
ಖಾಲಿಯಾದವು, ಮದ್ಯದ ಪೀಪಾಯಿಗಳೆಲ್ಲ ಖಾಲಿಯಾದವು. ಆದರೂ ಅವರಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ. 
ಅವರು ಇನ್ನಷ್ಟು ತಿನ್ನಲು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುಡಿಯಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದರು. 

ಇವಾನ್‌ನೂ ಅವನ ಮಿತ್ರರೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಕಾರ್ಯ ಯಾವುದೂ ಇರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು 
ಹೆರೋದ್ ಕಂಡುಕೊಂಡ . ನೇರವಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವುದೇ ಯುಕ್ತವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ. 
ಆದರೂ ಇನ್ನಷ್ಟು ತಮಾಷೆ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಮನಸ್ಸಾಯಿತು. 

“ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕೆಲಸಕೊಡುತ್ತೇನೆ” ಅವನೆಂದ. “ ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನೀವುಸಮುದ್ರ 
ತೀರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ತಂದು ಕೊಡಬೇಕು. ನನ್ನ ಶೀಘ್ರಗಾಮಿ ಮಗಳಿಗಿಂತ ಬೇಗ 
ತಂದು ಕೊಟ್ಟರೆ ನೀವು ಬದುಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸಾಯುತ್ತೀರ! ” 

ಇಡೀ ಕಾಲ ರೈತನ ಮಗ ಇಮಾನ್ ತನ್ನ ಗಾಯ ಬೇಗ ವಾಸಿಯಾಗಬಾರದೆ , ತಾನು ಆಗ 
ಈ ನೀಚ ಹೆರೋದ್‌ನನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದು ಎಂದೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ. 
ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದುದನ್ನು ತಿಳಿದು ಹೆರೊದ್‌ನ ಬಂದಿಯಾಗಿದ್ದ ಆ ಸುಂದರ ಯುವತಿ ಅವನಿಗೆ 
ಹೇಳಿದಳು : 
“ ಖಿನ್ನನಾಗಬೇಡ, ಇವಾನ್ , ನೀನು ಬೇಗನೆಯೇ ಗುಣವಾಗುವೆ.” 

ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯಿತು, ಹಗಲಾಯಿತು. ಡೇಗನ್ ರಾಜ ಹೆರೋದ್ನ ಮಗಳು ಶೀಘ್ರಗಾಮಿ 
ತನ್ನ ಏಳು ಗಾವುದ ಉದ್ದದ ಬೂಟುಗಳನ್ನು ತೊಟ್ಟಳು , ಅಂತರ್ಧಾನ ಟೋಪಿ ತೊಟ್ಟಳು, 
ಒಂದೇ ಓಟದಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರ ತೀರಕ್ಕೆ ಹೋದಳು . ಇವಾನ್ ಮತ್ತವನ ಗೆಳೆಯರು ನೀರನ್ನು 
ತರಲು ಯಾರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತರು . ಆಗ ತಮ್ಮಿ ಬ್ಬ 
ಓಟಗಾರನಿದ್ದನೆಂಬುದನ್ನು ಒಬ್ಬ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡ. ಅವರು ಅವನನ್ನು ಕರೆದರು . ಅವನು ಒಮ್ಮೆಗೇ 
ಹಾರಿ ಕುಳಿತು ಸಮುದ್ರ ತೀರಕ್ಕೆ ಓಡಿದ . ಅವನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದು ಬಕೆಟ್ ನೀರು ತುಂಬಿ 
ಕೊಂಡು ಹೆರೋದ್ನ ಮಗಳು ಶೀಘ್ರಗಾಮಿ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ತುಂಬ ಮುನ್ನವೇ ಹಿಂದಿರುಗಿ 
ಮನೆಗೆ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಅದನ್ನು ಕಂಡ ಶೀಘ್ರಗಾಮಿ ಒಂದು ಹಂಚಿಕೆ ಹೂಡಿದಳು . ಅವಳು ಅವನ 

ಪಾದಗಳ ಕೆಳಗೆ ಒಂದು ಹಿಡಿ ನಿದ್ರೆ ಬರಿಸುವ ಪುಡಿ ಚೆಲ್ಲಿದಳು, ಆ ಓಟಗಾರಕೂಡಲೇ ನೆಲದ 
ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ. 

ಇವಾನ್‌ನೂ ಅವನ ಮಿತ್ರರೂ ಶೀಘ್ರಗಾಮಿಯೇ ಮೊದಲು ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು 
ಕಂಡು ಸ್ತಂಭೀಭೂತರಾದರು . ತಮ್ಮ ಓಟಗಾರ ಮುದುಕ ಎಲ್ಲೂ ಕಾಣಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ 
ದೂರದೃಷ್ಟಿಯ ಮುದುಕ ದೂರಕ್ಕೆ ದೃಷ್ಟಿ ಹರಿಸಿ ಓಟಗಾರ ಮಾರ್ಗ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಮಲಗಿದ್ದು 
ದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡು ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದ. ಆಗ ಉದ್ದ ಚಾಟಿಯವ ತನ್ನ ಚಾಟಿಯಿಂದ ಓಟಗಾರ 
ಮುದುಕನಿಗೆ ಪೆಟ್ಟುಕೊಟ್ಟ. ಅವನು ತಕ್ಷಣ ಎದ್ದವನೇ ನೀರು ತುಂಬಿದ ಬಕೆಟ್ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು 
ಶೀಘ್ರಗಾಮಿ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ತುಂಬ ಮುನ್ನವೇ ಮನೆ ತಲುಪಿದ್ದ . 

ಇವಾನ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಮಿತ್ರರು ಮಾಡಲಾಗದೆ ಇರುವ ಕೆಲಸ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲವೆಂಬು 
ದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡ ಹೆರೋದ್ ತನ್ನ ಖಡ್ಗವನ್ನು ಒರೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಇವಾನ್‌ನನ್ನೂ ಅವನ 
ಮಿತ್ರರನ್ನೂ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಣಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವಂತೆ ತನ್ನ ಸೇವಕರಿಗೆ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. ಆದರೆ ಅವರನ್ನು 
ಕರೆದೊಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇವಾನ್‌ನಿಗೆ ರೋಗೋಪಚಾರ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಸುಂದರ ಯುವತಿ 
ಇವಾನ್‌ನ ಗಾಯ ಮಾಯಿತೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಪಿಸುಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಳು . ಡೇಗನ್ ರಾಜ ಹೆರೋದ್ 
ಅವನ ತಲೆ ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕಲು ಬಂದಾಗ ಇವಾನ್ ಅವನನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಎತ್ತಿ ಅರಮ 
ನೆಯ ಗೋಪುರದ ಚೂಪಾದ ತುದಿಯ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎಸೆದ. ಚೂಪು ತುದಿ ಹೆರೋದ್ನ ಹೃದ 
ಯಕ್ಕೆ ನಾಟಿತು . ಅವನು ತಕ್ಷಣವೇ ಸತ್ಯ 

ಅನಂತರ ಇವಾನ್ ತನ್ನಿಂದ ಹೆರೋದ್ಕಸಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕುದುರೆಯನ್ನು ತೆಗೆದು 
ಕೊಂಡು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ರಾಜ್ಯದ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟ. ಅವನ ಗಾಯವನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸಿ ಅವನ ಪ್ರಾಣ 
ರಕ್ಷಿಸಿದ್ದ ಸುಂದರ ಯುವತಿಯ ಅವನ ಜೊತೆ ಹೊರಟಳು . ತನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದ ಆ 
ವೃದ್ದರೂ ತನ್ನ ಜೊತೆ ಬರಬೇಕೆಂದು ಇವಾನ್ ಬಯಸಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅವರು ಹೇಳಿದರು : 

“ನಿನಗೆ ಅವಶ್ಯವಿದ್ದಾಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲೆಂದು ಬಂದೆವು, ಇವಾನ್ , ಈಗ ನಿನಗೆ ನಮ್ಮ 
ಸಹಾಯದ ಅವಶ್ಯವಿಲ್ಲ . ನಾವೀಗ ಇತರ ಸಜ್ಜನರಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗಲು ಹೋಗುತ್ತೇವೆ. ” 

ಅವರು ಇವಾನ್‌ನನ್ನು ಆಲಂಗಿಸಿಕೊಂಡು ಅವನಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲೆಂದು ಹರಸಿ ತಮ್ಮ ದಾರಿ 
ಹಿಡಿದು ಹೊರಟರು . 

ಇವಾನ್‌ನು ಯುವತಿಯೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಕೂಡಲೇ ರಾಜನ ಬಳಿಗೆ 
ಆ ಬೆಂಕಿ ತಿನ್ನುವ, ಉರಿ ಕುಡಿಯುವ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಕೊಂಡೊಯ್ದ . ಆದರೆ 
ಇವಾನ್‌ನ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಗಿರೆಂದು ರಾಜ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ ಆ ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರು ಇವಾನ್ 

ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕರೆತಂದಿದ್ದ ಸುಂದರ ಯುವತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಇವಾನ್‌ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಅರಮನೆಗೆ 
ಧಾವಿಸಿದರು . ಅಲ್ಲಿ ರಾಜನ ಮುಂದೆ ಬಿನ್ನವಿಸಿಕೊಂಡರು : 
- “ನೋಡಿ, ಮಹಾಪ್ರಭು ! ಇವಾನ್ ಕೇವಲ ಒಬ್ಬ ರೈತನ ಮಗ, ಅವನು ಒಬ್ಬ ಸುಂದರ 
ಯುವತಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುವುದು ತರವೇ ? ಕುಲೀನ ರಕ್ತದವರಷ್ಟೆ ಅಂಥ ಸುಂದರಿಯನ್ನು 
ಮದುವೆಯಾಗಲು ತಕ್ಕವರು . ” 

ಈ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ಇವಾನ್ ವಿವರ್ಣನಾದ . 

“ ನಾನು ಆ ಯುವತಿಯನ್ನು ಬಂಧನದಿಂದ ಬಿಡಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನಾವು ಪರಸ್ಪರ ಪ್ರೇಮಿಸುತ್ತೇವೆ. 
ನಾನೆಂದಿಗೂ ಯಾರಿಗೂ ಅವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ ! ” ಅವನೆಂದ. 

“ ನಾನು ಹೇಳಿದರೆ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡಲೇ ಬೇಕು !” ರಾಜ ಹೇಳಿದ . 
ಇವಾನ್‌ಗೆ ತುಂಬ ಕೋಪ ಬಂದಿತು . ಅವನು ಹೇಳಿದ: 

“ ಏನು , ರಾಜ , ನಾನು ಏನು ಕೇಳಿದರೂ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಕೊಡುವೆ ಅಂತ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟಿ 
ದ್ದೆಯಲ್ಲ, ಅದು ಮರೆತು ಹೋಯಿತೆ? ಅಲ್ಲದೆ ನನಗೆ ಮಾತಿನಲ್ಲಾಗಲೀ ಕೃತಿಯಲ್ಲಾಗಲೀ 
ಹಾನಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತಲೂ ಆಶ್ವಾಸನೆ ನೀಡಿದ್ದೆ. ನಾನು ಮೂರು ಡೇಗನ್‌ಗಳನ್ನೂ ಅವು 
ಗಳ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವನ್ನೂ ಸಂಹರಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ನೀನು ಈಗ ಕೊಟ್ಟ ಮಾತನ್ನು ಪಾಲಿಸದೆ 
ಹೋದರೆ ನಿನ್ನನ್ನೂ ನಿನಗೆ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರಾದವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಈ ಬಡಿಗೆಯ ಒಂದೇ ಏಟಿನಿಂದ 
ಕೊಲ್ಲಬಲ್ಲೆ ! ” 

ಅವನು ತನ್ನ ಬಡಿಗೆಯನ್ನು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಸಿದ. ಅದರ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಇದ್ದ 
ಗಿಡಮರಗಳೆಲ್ಲ ನೆಲದ ವರೆಗೂ ಬಾಗಿದವು. ರಾಜನ ಅರಮನೆಯ ತೂರಾಡಿತು , ಕಂಪಿಸಿತು . 

ರಾಜ ತುಂಬ ಹೆದರಿದ, ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಒಂದು ಮಾತನ್ನೂ ಆಡಲಿಲ್ಲ. ರೈತನ ಮಗ ಇವಾನ್ 
ತಾನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಯುವತಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸುಖ ಸಂತೋಷಗಳಿಂದ ಬಾಳ ತೊಡಗಿದ. 
ಅವನು ಅನಂತರ ರಾಜನ ಅಥವಾ ಕುಲೀನರ ಮಾತನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ನಂಬಲಿಲ್ಲ. 

ಹಾರುವ ಹಡಗು

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ 
ಮರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು. ಇಬ್ಬರು ಬುದ್ದಿವಂತರು, ಮೂರನೆಯವ ದಡ್ಡ , ಮುದುಕ ಮುದುಕಿ 
ಬುದ್ದಿವಂತ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು . ಮುದುಕಿ ಪ್ರತಿವಾರವೂ ಅವರಿಗೆ ತೊಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು 
ಹೊಸ ಹೊಸ ಅಂಗಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು . ಮೂರನೆಯವನನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಪೆದ್ದ, ದಡ್ಡ ಎಂದು ಗೇಲಿ 
ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲರೂ ಅವನ ಮೇಲೆ ರೇಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವನು ಸದಾ ಬೆಂಕಿಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ 
ತೇಪೆ ಹಾಕಿದ ಹರಕು ಅಂಗಿ ತೊಟ್ಟು ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಮುದುಕಿ ತಿನ್ನಲು ಕೊಟ್ಟರೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ, 
ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹಸಿದೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದ. 

ಒಂದು ಸಾರಿ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲ ಒಂದು ಸುದ್ದಿ ಹರಡಿತು : ರಾಜ ತನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಮದುವೆ 
ಮಾಡಿ ಕೊಡಲಿದ್ದಾನೆ, ಔತಣ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಬರಬೇಕು ಅಂತ. ಯಾರು 
ಹಾರುವ ಹಡಗು ನಿರ್ಮಿಸಿ ಅದರಲ್ಲೇ ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಯಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾರೋ 
ಅವರಿಗೆ ರಾಜ ತನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಕೊಡಲಿದ್ದ. 

ಬುದ್ದಿವಂತ ಸೋದರರು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದರು . 

ಒಂದು ಮರವನ್ನು ಕಡಿದು, ಅದರಿಂದ ಹಾರುವ ಹಡಗು ಹೇಗೆ ಮಾಡುವುದು ಅಂತ 
ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತರು . 

ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಹಣ್ಣು ಹಣ್ಣು ಮುದುಕ ಬಂದ. 

“ದೇವರು ನಿಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲಿ, ಮಕ್ಕಳೇ ! ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆಂಕಿಕೊಡ್ತೀರ? ಹೊಗೆ 
ಬತ್ತಿ ಸೇದಬೇಕಾಗಿದೆ .” 

“ ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಸಮಯವಿಲ್ಲ, ಹೋಗು, ಹೋಗು, ಮುದುಕಪ್ಪ ! ” 
ಹಾಗೆಂದು ಅವರು ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲೇ ತೊಡಗಿದರು . 

ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ : “ ಹಡಗನ್ನು ಮಾಡಲು ನಿಮ್ಮ ಕೈಲಿ ಎಲ್ಲಾಗುತ್ತೆ . ಹಂದಿ ಬಾನೆಯನ್ನಷ್ಟೆ 
ನೀವು ಮಾಡಬಲ್ಲಿರಿ. ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ನೀವೆಂದೂ ಕಾಣಲಾರಿರಿ - ನಿಮ್ಮ ಕಿವಿಯನ್ನು 
ಹೇಗೆ ಕಾಣಲಾರಿರೋ ಹಾಗೆ. ” 

ಹಾಗೆ ಹೇಳಿ ಮುದುಕ ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಟು ಹೋದ. ಸೋದರರು ಹಡಗು ಮಾಡಲು 
ತುಂಬ ಯತ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ. 

“ಹೋಗಲಿ , ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಕುದುರೆ ಮೇಲೇ ಹೋಗೋಣ” ಎಂದ ಹಿರಿಯವ. " ರಾಜ 
ಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗದೆ ಹೋದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೋಯಿತು. ಚೆನ್ನಾಗಿ ಊಟವನ್ನಾ 
ದರೂ ಉಂಡು ಬರೋಣ.” 

ಮುದುಕ ಮುದುಕಿ ಅವರಿಗೆ ಹರಸಿ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟರು. ದಾರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ತಿನ್ನಲೆಂದು 
ಬುತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಅವರಿಗಾಗಿ ಮುದುಕಿ ಘಮಘಮಿಸುವ ಬ್ರೆಡ್ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಳು, 
ರುಚಿಯಾದ ಹಂದಿಮಾಂಸ ಬೇಯಿಸಿ ಕೊಟ್ಟಳು, ಒಂದು ಫ್ಲಾಸ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಉಕ್ರೇನಿನ ವೋದ್ಯ 
ತುಂಬಿ ಕೊಟ್ಟಳು . 

ಇಬ್ಬರು ಸೋದರರೂ ಕುದುರೆ ಹತ್ತಿ ಹೊರಟರು . 
ಅಣ್ಣಂದಿರು ಹೋದ ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ದಡ್ಡ ಹುಡುಗ ತಾನೂ ಹೇಳಿದ: 
“ ಅಣ್ಣಂದಿರು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಾನೂ ಹೋಗ್ತಿನಿ! ” 

“ನೀನೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತಿಯೋ , ಪೆದ್ದ ! ” ಎಂದಳು ತಾಯಿ . “ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತೋಳಗಳು 
ತಿಂದು ಹಾಕುತ್ತವೆ. ” 

“ ಇಲ್ಲ , ತಿನ್ನಲ್ಲ ! ” 
“ಹೋಗ್ರೀನಿ, ಹೋಗ್ತಿನಿ! ” ಅಂತ ಹಟ ಹಿಡಿದ . 

ಮುದುಕಿ ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ತುಂಡು ಹಳಸಲು ಕಪ್ಪು ಬ್ರೆಡ್, ಒಂದು ಡಬ್ಬಿ ನೀರು ಚೀಲದ 
ಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು. 
- ಪೆದ್ದ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದ. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹಣ್ಣು ಹಣ್ಣು ಮುದುಕನನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದ. ಎಂಥ 

ಮುದುಕನೆಂದರೆ ಅವನ ಗಡ್ಡವೆಲ್ಲ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನರೆತಿತ್ತು . ಅದು ಸೊಂಟದ ವರೆಗೂ ಇಳಿ 
ಬಿದ್ದಿತ್ತು . 

“ ಆರೋಗ್ಯವೇ , ಅಜ್ಜ ! ” 
“ ಆರೋಗ್ಯ, ಮಗು ! ” 
“ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟಿರಿ , ಅಜ್ಜ ? ” 
ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿರೋರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತ ಪ್ರಪಂಚ ಸುತ್ತುತ್ತಿದೀನಿ. ನೀನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟೆ ? ” 
“ ನಾನು ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಔತಣಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದೀನಿ.” 
“ ನಿನಗೆ ಹಾರುವ ಹಡಗು ಮಾಡೋದಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತೆಯೆ ? ” 
“ ಇಲ್ಲ , ಬರೋಲ್ಲ. ” 
“ ಹಾಗಾದರೆ ಯಾಕೆ ಹೊಗೀಯ ? ” 

“ ನನ್ನ ಅಣ್ಣಂದಿರು ಹೋದರು . ನಾನೂ ಹೋಗ್ತಿದೀನಿ. ಬಹುಶಃ ಅಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಭಾಗ್ಯ 
ಲಭಿಸಬಹುದು . ” 

“ಸರಿ. ಕೂತುಕೋ . ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ನಿನ್ನ ಚೀಲದಲ್ಲೇನಿದೆ, ತೆಗಿ 
ನೋಡೋಣ. ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಅಜ್ಜ , ನೀವು ಅದನ್ನು ತಿನ್ನಲಾರಿರಿ . ಅಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಹಳಸಲು ಕಪ್ಪು ಬ್ರೆಡ್ 
ಅಷ್ಟೆ ಇರೋದು. ” 
“ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಏನಿದೆಯೋ ಅದನ್ನೇ ಕೊಡು.” 

ಪೆದ್ದ ಚೀಲದೊಳಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಬ್ರೆಡ್ಡನ್ನು ಹೊರ ತೆಗೆದ. ಅದು ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಮಾತ್ರವೂ ಅಮ್ಮ 
ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಹಳಸಲು ಕಪ್ಪು ಬ್ರೆಡ್ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹಸನಾದ ಘಮಘಮಿಸುವ 
ಬಿಳಿ ಬ್ರೆಡ್ ಆಗಿತ್ತು . ಶ್ರೀಮಂತರು ಔತಣ ಕೂಟಗಳಲ್ಲಷ್ಟೆ ತಿನ್ನುವಂಥ ಬ್ರೆಡ್ ಆಗಿತ್ತು . ಪೆದ್ದ 
ದಿಗ್ಗಾಂತನಾದ. ಮುದುಕ ಮುಗುಳಕ್ಕ . 

ಅವರು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು , ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬ ತಿಂದರು . ಮುದುಕ ಪೆದ್ದನಿಗೆ ವಂದನೆ 
ತಿಳಿಸಿ, ಹೇಳಿದ: 

“ಇಲ್ಲಿ ಕೇಳು, ಮಗು. ನಾನು ಹೇಳುವುದನ್ನು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳು. ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗು. 
ಅಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಓಕ್ ಮರವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿ. ಅದರ ಕೊಂಬೆಗಳು ಮೂಲೆಮೂಲೆಯಾಗಿ 
ಹರಡಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ಆ ಮರಕ್ಕೆ ಮೂರು ಬಾರಿ ಕೊಡಲಿಯಿಂದ ಪೆಟ್ಟು ಕೊಡು. ಆಮೇಲೆ 
ನೀನೇ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಯಾರಾದರೂ ಬಂದು ನಿನ್ನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುವವರೆಗೂ ಹಾಗೆಯೇ 

ಮಲಗಿರು . ಆಗ ನಿನ್ನ ಹಡಗು ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿರುತ್ತೆ . ನೀನು ಅದರಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬೇಕೊ 
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಒಂದು ವಿಷಯ - ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ಯಾರು ಯಾರು 
ಸಿಕ್ತಾರೋ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು! ” 
- ಪೆದ್ದ ಅಜ್ಜನಿಗೆ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ. ಅವರು ತಮ್ಮತಮ್ಮ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಹೋದರು. ಪೆದ್ದ 
ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದ, ಕೊಂಬೆಗಳು ಮೂಲೆಮೂಲೆಯಾಗಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಓಕ್ ಮರವನ್ನು 
ಕಂಡುಹಿಡಿದ , ಅದಕ್ಕೆ ಕೊಡಲಿಯಿಂದ ಮೂರು ಬಾರಿ ಪೆಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟ, ತಾನೇ ನೆಲದ ಮೇಲೆ 
ಬಿದ್ದು ನಿದ್ರೆ ಮಾಡ ತೊಡಗಿದ. ಮಲಗಿದ , ಮಲಗಿದ, ಆಗ ಇದಕ್ಕಿದಂತೆ ಯಾರೋ ಅವನನ್ನು 
ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕೇಳಿಸಿತು . 

“ ಏಳು , ಮಿತ್ರ , ಏಳು , ನಿನ್ನ ಭಾಗ್ಯ ನೌಕೆ ಸಿದ್ದವಾಗಿದೆ ! ” 

ಅವನು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಹಡಗು ನಿಂತಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಚಿನ್ನದ್ದು . ಅದರ ಕೂವೆ 
ಕಂಬಗಳು ಬೆಳ್ಳಿಯವು. ಹಾಯಿಗಳು ರೇಷ್ಮೆಯವು.ಕೂತುಕೊ , ಹಾರಿ ಹೋಗು, ಎಂದು ಹೇಳು 
ತಿವೆಯೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ಪಟಗುಟ್ಟುತ್ತಿವೆ ! 

ಅವನು ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತ ಕೂರಲಿಲ್ಲ. ತಕ್ಷಣವೇ ಹಡಗು ಹತ್ತಿ 
ಕುಳಿತ . ಹಾಯಿಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿದ, ಹಾರಿಕೊಂಡು ಹೊರಟ . 

ಅಬ್ಬಾ , ಎಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಹಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು ಆ ಹಡಗು ! ಹಾರಿತು , ಹಾರಿತು . 
ಅದರ ಮೇಲಿನಿಂದ ಇಡೀ ಭೂಮಂಡಲವೇ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು . ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ 
ಭೂಮಿಗೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ಏನನ್ನೂ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಪೆದ್ದ ಕೂಗಿಕೇಳಿದ : 

“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಪೂಜ್ಯರೇ ! ನೀವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರ ? ” 

“ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ – ಜನ ರಾಜನ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಔತಣಕ್ಕೆ ನೆರೆದರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅನ್ನುವು 
ದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ” 

“ನೀವೂ ಅರಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದೀರ ? ” 
“ ಹೌದು. ” 
“ ಹಾಗಾದರೆ ಬನ್ನಿ ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ , ನಾನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ” 
ಅವನು ಕುಳಿತುಕೊಂಡ. ಅವರು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದರು . 

ಹಾರಿದರು , ಹಾರಿದರು . ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. 
ಅವನು ತನ್ನ ಒಂದು ಕಾಲನ್ನು ತನ್ನ ಕಿವಿಯವರೆಗೂ ಎತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ಇನ್ನೊಂದು 
ಕಾಲಿನಿಂದ ಕುಪ್ಪಳಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಪೆದ್ದ ಮತ್ತೆ ಕೂಗಿ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ: 

“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಪೂಜ್ಯರೇ ! ಯಾಕೆ ನೀವು ಒಂದೇ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಪ್ಪಳಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗು 
ತಿದ್ದೀರ?” 

“ ಯಾಕೆಂದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲನ್ನೂ ಉಪಯೋಗಿಸಿದರೆ ಒಂದೇ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ಇಡೀ ಭೂಮಂಡ 
ಲವನ್ನೇ ದಾಟಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಅದು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ.” 

“ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟಿರಿ ? ” 
“ ರಾಜನ ಅರಮನೆಗೆ, ಔತಣಕ್ಕೆ .” 
“ ಹಾಗಾದರೆ ಬನ್ನಿ , ನಮ್ಮ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ !” 
“ ಸರಿ, ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು ! ” 
ಅವನು ಕುಳಿತುಕೊಂಡ. ಅವರು ಮತ್ತೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದರು . 
ಹೋದರು , ಹೋದರು . ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಬಿಲ್ಲುಗಾರ ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. 
ಅವನು ಬಿಲ್ಲನ್ನು ಎಳೆದು ಬಾಣ ಹೊಡೆಯಲು ಸಿದ್ದನಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತ 
ಏನೂ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ - ಹಕ್ಕಿಯಾಗಲೀ ಮೃಗವಾಗಲೀ ಏನೂ ಇಲ್ಲ . ಖಾಲಿ ಹೊಲವಷ್ಟೆ ಕಾಣು 
ತಿದೆ. 

“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಪೂಜ್ಯರೇ ! ನೀವು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಗುರಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೀರ ? ಯಾವ ಪಕ್ಷಿಯಾಗಲೀ ಮೃಗ 
ವಾಗಲೀ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ ! ” 

“ನಿಮಗೆ ಏನೂ ಕಾಣಿಸದೆ ಇರಬಹುದು. ನನಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತೆ . ” 
“ ಎಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ ? ” 

“ ಹಾ ! ಅದು ಆ ಕಾಡಿನ ಹಿಂದೆ, ನೂರು ವೆರ್ಸ್ಟ್ * ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಓಕ್ ಮರದ 
ಮೇಲೆ ಒಂದು ಹದ್ದು ಕೂತಿದೆ.” 

“ ಬನ್ನಿ , ನಮ್ಮ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ ! ” 

ಅವನು ಕುಳಿತುಕೊಂಡ. ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹಾರಿ ಹೊರಟರು . ಹೋದರು, ಹೋದರು. 
ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅವನು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ 
ಚೀಲದ ತುಂಬ ಬ್ರೆಡ್ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. 

“ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟಿರಿ, ಅಜ್ಜ ? ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೀರ.” 
“ ನನ್ನ ಊಟಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬ್ರೆಡ್ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ, ಅಂತ ಹೋಗ್ತಿದೀನಿ ! ” 


* ಒಂದು ರಷ್ಯನ್ ಉದಳತೆ, ಸುಮಾರು 1ಕಿ. ಮೀ . ಗೆ ಸಮ . - ಸಂ . 

 ಹೌದೆ? ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ಆಗಲೇ ಒಂದು ಚೀಲ ಬ್ರೆಡ್ ಇದೆಯಲ್ಲ! ” 
“ ಇದು ಸಾಲದು ! ನನಗೆ ಇದು ಒಂದು ತುತ್ತಿಗೂ ಸಾಲದು. ” 
“ ಬನ್ನಿ , ನಮ್ಮ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ ! ” 
ಆ ಮುದುಕನೂ ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತ . ಅವರು ಮತ್ತೆ ಹಾರಿ ಹೋರಟರು . 
ನೋಡುತ್ತಾರೆ - ಒಂದು ಸರೋವರದ ಬಳಿ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ . 
ಅವನು ಏನನ್ನೋ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. 

“ ಏನು ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೀರ, ಅಜ್ಜ ? ” ಪೆದ್ದ ಕೂಗಿ ಕೇಳಿದ. 
“ ನನಗೆ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ನೀರಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.” 

“ ಇದೇನು, ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಇಡೀ ಸರೋವರವೇ ಇದೆ ! ಅದನ್ನೇಕೆ ನೀವು ಕುಡಿ 
ಯುತ್ತಿಲ್ಲ ? ” 

“ ಅಯೋ , ಇದು ಯಾವ ಮೂಲೆಗೆ ? ಇದು ನನಗೆ ಒಂದು ಗುಟುಕಿಗೂ ಸಾಲದು . ” 
“ ಬನ್ನಿ , ನಮ್ಮ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ ! ” 

ಮುದುಕ ಕುಳಿತುಕೊಂಡ . ಮುಂದೆ ಹಾರಿಕೊಂಡು ಹೋದರು . ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಮುದುಕ 
ನನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದರು . ಅವನು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಹೆಗಲಿನ ಮೇಲೆ ಹುಲ್ಲಿನ ಹೊರೆ ಹೊತ್ತಿದ್ದ. 

“ನಮಸ್ಕಾರ, ಅಜ್ಜ ! ಹುಲ್ಲಿನ ಹೊರೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಒಯುತ್ತಿದ್ದೀರ? ” 


“ ಅಯ್ಯೋ , ಏನು ನೀವು! ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೇನು ಹುಲ್ಲಿಗೆ ಬರವೇ ? ” 
“ ಹಾ . ಇದು ಆ ತರಹ ಹುಲ್ಲಲ್ಲ !” 
“ ಮತ್ತೆ , ಯಾವ ತರಹ ಹುಲ್ಲು ? ” 

“ ಯಾವ ತರಹ ಅಂದರೆ , ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಬೇಸಿಗೆ ದಿನದಲ್ಲೂ ಈ ಹುಲ್ಲನ್ನು ಹರಡಿದರೆ ಕೂಡಲೇ 
ಹಿಮಶೈತ್ಯ ಉಂಟಾಗಿ ಮಂಜು ಬೀಳ ತೊಡಗುತ್ತೆ .” 

“ ಬನ್ನಿ , ನಮ್ಮ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ. ರಾಜನ ಅರಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ!” 
“ ಅದಕ್ಕೇನಂತೆ ! ನಡೆಯಿರಿ ಹೋಗೋಣ.” 
ಕುಳಿತುಕೊಂಡ. ಅವರು ಮುಂದೆ ಹಾರಿ ಹೊರಟರು . 

ತುಂಬ ಕಾಲ ಹಾರಿ ಹೋದರೋ , ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲವೋ , ಯಾರು ಬಲ್ಲರು . ಅಂತೂ ಔತಣದ 
ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ರಾಜನ ಅರಮನೆಯನ್ನು ಬಂದು ಸೇರಿದರು . ಅಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ 
ಊಟದ ಮೇಜುಗಳನ್ನು ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು . ಮೇಜುಗಳ ಮೇಲೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಭಕ್ಷ್ಯಭೋಜ್ಯ 

ಗಳನ್ನು - ಹಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಮಾಡಿದವು, ಮಾಂಸದಿಂದ ಮಾಡಿದವು, ಕೋಳಿ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷಿಗಳಿಂದ 
ಮಾಡಿದವು ಹೀಗೇ ತರಹೇವಾರಿ ಭಕ್ಷ್ಯಭೋಜ್ಯಗಳನ್ನು - ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು . ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ದೊಡ್ಡ 
ದೊಡ್ಡ ಪೀಪಾಯಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಪೇಯಗಳು - ಮದ್ಯ , ಸಾರಾಯಿ , ವೋಡ್ಕ, ಇತ್ಯಾದಿ, 
ಇತ್ಯಾದಿ. ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುವಷ್ಟು , ಬೇಕಾದಷ್ಟು ತಿನ್ನಬಹುದಿತ್ತು , ಕುಡಿಯಬಹುದಿತ್ತು . 
ಹಾಗಿದ್ದ ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದ ಜನರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಮ್ಮಿಯೇ ? - ಇಡೀ ರಾಜ್ಯದ ಜನರೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದರು ! 
ಮುದುಕರು , ಮಕ್ಕಳು, ಯುವಕರು , ಬಡವರು , ಬಲ್ಲಿದರು, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರದೇ ಇದ್ದವರೇ 
ಇಲ್ಲ ! ಪೆದ್ದನ ಅಣ್ಣಂದಿರೂ ಆಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರು . 

ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಪೆದ್ದ ಬಂದ ತನ್ನ ಸಂಗಾತಿಗಳೊಂದಿಗೆ , ಚಿನ್ನದ ಹಾರುವ ಹಡಗಿ 
ನಲ್ಲಿ. ಅವನ ಹಡಗು ರಾಜನ ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿಯ ಮುಂದೇ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಂದಿಳಿಯಿತು. 
ಪೆದ್ದ ಮತ್ತು ಅವನ ಸಂಗಾತಿಗಳು ಹಡಗಿನಿಂದ ಇಳಿದು ಭೋಜನಕ್ಕೆ ಹೊರಟರು. 

ಅದನ್ನು ಕಂಡು ರಾಜ ಬೆಕ್ಕಸಬೆರಗಾದ. ಚಿನ್ನದ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ರೈತ. ಅವನ 
ಅಂಗಿಯೊ ರಂಧ್ಯಮಯ , ತೇಪೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು . ಷರಾಯಿ ಹಳೆಯದು, ಸಾಮಾನ್ಯದ್ದು . 
ಹೋಗಲಿ ಪಾದರಕ್ಷೆ - ಏನೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಬರಿಗಾಲು ! 

ರಾಜ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸುತ್ತ ಹೇಳಿದ: 

“ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಇಂಥ ಹರಕು ಚಿಂದಿ ತೊಟ್ಟ ಹೊಲಸು ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ನೀಡುವುದೆ ? 
ಎಂದಿಗೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ! ” 

ಈ ರೈತನಿಂದ ಹೇಗೆ ಪಾರಾಗುವುದು ಎಂದು ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತ. ಅವನಿಗೆ 
ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಸಾಧ್ಯವಾದ ಕಾರ್ಯಭಾರಗಳನ್ನು ನೀಡುವುದೆಂದು ಯೋಚಿಸಿದ . ತನ್ನ ಸೇವಕ 
ನನ್ನು ಕರೆದು ಹೇಳಿದ : 

“ಹೋಗು, ಹೇಳು ಆ ಜೀತದಾಳಿಗೆ, ಅವನು ಚಿನ್ನದ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದರೇನಂತೆ, ನನ್ನ 
ಅತಿಥಿಗಳು ಊಟ ಮುಗಿಸುವುದರೊಳಗೆ ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರನ್ನು ತರದೆ ಹೋದರೆ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು 
ಅವನಿಗೆ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅಂತ, ಆ ನೀರು ತರದೆ ಹೋದರೆ ನನ್ನ ಕತ್ತಿ ಅವನ ತಲೆಯನ್ನು ತುಂಡ 
ರಿಸುತ್ತೆ ! ” 

ಸೇವಕ ಹೋದ. 

ರಾಜ ಹೇಳಿದುದನ್ನು ಪೆದ್ದನ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದ ಚುರುಕುಕಿವಿಯ ಮುದುಕ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು 
ಬಿಟ್ಟ . ಅವನು ಪೆದ್ದನಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ . ಪೆದ್ದ ಗರಬಡಿದವನಂತೆ ಕುಳಿತ. ತಿನ್ನಲಿಲ್ಲ, ಕುಡಿ 
ಯಲಿಲ್ಲ, ಸುಮ್ಮನೆ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ. 

ಭೀಮಹೆಜ್ಜೆಯ ಮುದುಕ ಕೇಳಿದ : 
“ ಯಾಕೆ, ಮಿತ್ರ , ದುಃಖಿತನಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೀಯ ? ” 

“ ರಾಜ ನನಗೆ ಅಸಾಧ್ಯದ ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಈ ಅತಿಥಿಗಳೆಲ್ಲ ಊಟ ಮುಗಿಸುವುದರ 
ಒಳಗೆ ಅವನಿಗೆ ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರು ತಂದು ಕೊಡಬೇಕಂತೆ. ಹೇಗೆ ತಂದು ಕೊಡಲಿ ? ” 

“ ದುಃಖಿಸಬೇಡ, ನಾನು ನಿನಗೆ ತಂದು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ” 
“ ಸರಿ, ನೋಡು, ಆಗುತ್ತದೆ ಅಂತ. ” 
ಸೇವಕ ರಾಜನ ಆಜ್ಞೆ ತಿಳಿಸಲು ಬಂದ. ಆದರೆ ಪೆದ್ದ ಅದನ್ನು ಆಗಲೇ ತಿಳಿದಿದ್ದ . 
“ತಂದು ಕೊಡುವೆನೆಂದು ರಾಜನಿಗೆ ಹೇಳು ! ” ಅವನೆಂದ. 

ಭೀಮಹೆಜ್ಜೆಯ ಮುದುಕ ಕಿವಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ತನ್ನ ಕಾಲನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ 
ಮುಂದಿಟ್ಟ - ಆಗಲೇ ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರಿದ್ದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿದ್ದ ! ನೀರನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿಕೊಂಡ, ಬಳಲಿದ. 

“ ಇನ್ನೂ ಅವರೆಲ್ಲ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದಾರೆ . ಸಮಯ ಇದೆ. ಈ ಪೊದೆಯ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತು 
ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ” ಅಂದುಕೊಂಡ . 

ಕೂತ, ಹಾಗೆಯೇ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿ ಬಿಟ್ಟ . ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಔತಣ ಇನ್ನೇನು ಮುಗಿಯುತ್ತಲಿದೆ, 
ಅವನು ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಪೆದ್ದ ಜೀವಂತನಾಗಿ ಅಲ್ಲ ಆದರೆ ನಿರ್ಜಿವಿಯಾದವನಂತೆ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟ . 
“ ನನ್ನ ಕಥೆ ಮುಗಿಯಿತು ” ಅವನೆಂದುಕೊಂಡ. ಚುರುಕುಕಿವಿ ಮುದುಕ ಭೂಮಿಗೆ ಕಿವಿ ಇಟ್ಟು 
ಕೇಳಿದ. ಕೇಳಿದ, ಕೇಳಿದ... 

ಕೊನೆಗೆ ಹೇಳಿದ: " ದುಃಖಪಡಬೇಡ. ಅವನು ಯಾವುದೋ ಪೊದೆಯ ಕೆಳಗೆ ಮಲಗಿ 
ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ” 

“ಈಗ ನಾವೇನು ಮಾಡುವುದು ? ” ಪೆದ್ದ ಕೇಳಿದ. “ ಅವನನ್ನು ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸುವುದು 
ಹೇಗೆ ? ” 

ಬಿಲ್ಲುಗಾರ ಹೇಳಿದ: 
“ ಹೆದರಬೇಡ. ನಾನು ಅವನನ್ನು ಈಗಲೇ ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸುತ್ತೇನೆ.” 

ಹಾಗೆಂದು ಅವನು ಬಿಲ್ಲನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಪೊದೆಗೆ ಗುರಿ ಇಟ್ಟು ಬಾಣ ಬಿಟ್ಟ . ಅದು 
ಪೊದೆಯ ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನು ಥರಥರನೆ ನಡುಗಿಸಿತು . ಕೊಂಬೆಗಳು ಕೆಳಗೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಭೀಮಹೆಜ್ಜೆಯ 
ಮುದುಕನಿಗೆ ತರಚಿದವು. ಅವನು ಎಚ್ಚರಗೊಂಡ . ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟ . ಆಗಲೇ ಅರಮನೆಯ 
ಲ್ಲಿದ್ದ. ಅತಿಥಿಗಳು ಇನ್ನೂ ಊಟ ಮುಗಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಆಗಲೇ ಅವನು ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರನ್ನು ತಂದಿದ್ದ. 

ರಾಜ ಅತ್ಯಾಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡ. ಆದರೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಏನೂ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. 

ಆಮೇಲೆ ತನ್ನ ಸೇವಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದ : “ಹೋಗು, ಹೇಳು ಆ ಜೀತದಾಳಿಗೆ, ಅವನು ತನ್ನ 
ಸಂಗಾತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ಹನ್ನೆರಡು ಜೊತೆ ಕರಿದ ಎತ್ತುಗಳನ್ನೂ ಹನ್ನೆರಡು ಒಲೆ 
ಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿದ ಬ್ರೆಡ್ಡನ್ನೂ ತಿಂದು ಮುಗಿಸಿದರಷ್ಟೆ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಡು 
ವುದು , ಅಂತ. ಅವನು ತಿನ್ನದೆ ಹೋದರೆ , ನನ್ನ ಕತ್ತಿ ಅವನ ತಲೆಯನ್ನು ತುಂಡರಿಸುತ್ತೆ ! ” 

ಚುರುಕುಕಿವಿ ಮುದುಕ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಪೆದ್ದನಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ. 

“ ಈಗ ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ ? ನಾನೋ ಒಂದು ಬಾರಿಗೆ ಒಂದು ತುಂಡು ಬ್ರೆಡ್ಡನ್ನೂ ಪೂರ್ತಿ 
ತಿಂದು ಮುಗಿಸಲಾರೆ ! ” ಪೆದ್ದ ಹೇಳಿದ. 

ಮತ್ತೆ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿಕೊಂಡು ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತನಾಗಿ ಕುಳಿತ. 
ಹೊಟ್ಟೆಬಾಕ ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ : 

“ ದುಃಖಪಡಬೇಡ, ಗೆಳೆಯ , ನಿಮಗಾಗಿ ನಾನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಂದು ಮುಗಿಸುತ್ತೇನೆ. 
ಅವರು ಕೊಡುವುದು ಇನ್ನೂ ಕಮ್ಮಿಯೇ ಆಗುತ್ತೆ .” 

ರಾಜನ ಸೇವಕ ಬಂದ. ಪೆದ್ದ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ಗೊತ್ತಾಯಿತು, ಗೊತ್ತಾಯಿತು ರಾಜನ ಆಜ್ಞೆ ! ಹೋಗಿ ಹೇಳು ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆ 
ಮಾಡಲಿ. ” 

ತಕ್ಷಣವೇ ಹನ್ನೆರಡು ಜೊತೆ ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಕರಿಯಲಾಯಿತು, ಹನ್ನೆರಡು 
ಒಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿದ ಬ್ರೆಡ್ಡನ್ನು ತಂದಿರಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು ತಂದಿಟ್ಟರೋ ಇಲ್ಲವೋ 
ಹೊಟ್ಟೆಬಾಕ ಮುದುಕ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ತಿಂದು ಮುಗಿಸಿ ಚೊಕ್ಕಟ ಮಾಡಿದ, 
ಇನ್ನೂ ಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿದ. 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಇದೇನು ಮಹಾ ! ಇನ್ನೂ ಇಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟರೂ ತಿನ್ನುತ್ತೀನಿ!” ಅವನೆಂದ. 

ರಾಜನಿಗೆಕೋಪ ಬಂದಿತು . ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟ . ಹನ್ನೆರಡು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ 
ಸಾರಾಯಿಯನ್ನೂ , ಹನ್ನೆರಡು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವನ್ನೂ ತರಿಸಿದ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ 
ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ಕುಡಿಯಬೇಕೆಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. 

“ಕುಡಿಯದೆ ಹೋದರೆ, ನನ್ನ ಕತ್ತಿ ಅವನ ತಲೆಯನ್ನು ತುಂಡರಿಸುತ್ತೆ ! ” 

ಚುರುಕುಕಿವಿ ಮುದುಕ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟ . ವಿಷಯವನ್ನು ಪೆದ್ದನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದ. ಅತಿ 
ಬಾಯಾರಿಕೆಯ ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ: 

“ ಆಗಲಿ , ಗೆಳೆಯ , ದುಃಖಪಡಬೇಡ. ನಾನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕುಡಿಯುತ್ತೇನೆ. ಅವರು 
ಕೊಡೋದು ಇನ್ನೂ ಕಮ್ಮಿಯೇ ಆಗುತ್ತೆ . ” 

ಹನ್ನೆರಡು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ ಸಾರಾಯಿ , ಹನ್ನೆರಡು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸ 
ತಂದಿರಿಸಲಾಯಿತು. ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದೇ ತಡ ಅತಿಬಾಯಾರಿಕೆಯ ಮುದುಕ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊನೆಯ 
ಹನಿಯವರೆಗೂ ಕುಡಿದು ಮುಗಿಸಿ ಹೇಳಿದ: 

“ ರಾಜರ ಆತಿಥ್ಯ ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ಅಲ್ಪ ! ನಾನು ಇನ್ನೂ ಇಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟರೂ ಕುಡೀತೀನಿ.” 

ರಾಜ ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ವಿಫಲ . ಮತ್ತೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ: 
“ ಈ ಪದನನ್ನು ಈ ಜಗತ್ತಿನಿಂದಲೇ ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಬೇಕು ! ” 
ಸೇವಕನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: 

“ಹೋಗಿ ಹೇಳು, ಮದುವೆಗೆ ಮುನ್ನ ಅವನು ಶುಭ್ರವಾಗಿ ಆವಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಬೇಕು , 
ಅಂತ .” 

ಆಮೇಲೆ ಎರಕ ಹೊಯ್ದ ಕಬ್ಬಿಣದ ಸ್ನಾನಗೃಹವನ್ನು ಕೆಂಪಗಾಗುವವರೆಗೂ ಕಾಯಿಸು 
ವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಲೇ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ ? 

ಪೆದ್ದನಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವಂತೆ ತಿಳಿಸಲಾಯಿತು . ಅವನು ಸ್ನಾನಗೃಹಕ್ಕೆ ಹೋದ. ಅವನಿಗೂ 
ಮುಂದೆ ಹಿಮಶೈತ್ಯದ ಮುದುಕ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಂತೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಡೆದ. ಅವರು ಸ್ನಾನಗೃಹದ 
ಒಳ ಹೋದರು. ಅದು ಬೆಂಕಿಯಂತೆ ಕೆಂಪಗೆ ಕಾದಿದೆ. ಧಗೆಯಿಂದ ಉಸಿರಾಡಲೇ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. 
ಹಿಮಶೈತ್ಯದ ಮುದುಕ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಂತೆಗಳನ್ನು ಹರಡಿದ. ತಕ್ಷಣವೇ ಎಷ್ಟು ತಂಪಾಯಿತೆಂದರೆ 
ಪೆದ್ದ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಅವನು ಒಲೆಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ಹೋಗಿ ಮೈ 
ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಕುಳಿತ. 

ರಾಜನು ಸೇವಕನಿಗೆ ಸ್ನಾನಗೃಹದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುವಂತೆ ಹೇಳಿದ . ಅವನು ಅಂದು 
ಕೊಂಡಿದ್ದ, ಅದರೊಳಗೆ ಪೆದ್ದನ ಶರೀರದ ಬೂದಿಯಷ್ಟೆ ಉಳಿದಿರುತ್ತದೆ, ಅಂತ. ಆದರೆ ಪೆದ್ದ 
ಒಲೆಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಮೈ ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ! 

“ ರಾಜನ ಸ್ನಾನಗೃಹ ಎಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟುದಾಗಿದೆ ! ಎಷ್ಟು ತಣ್ಣಗಿದೆ, ಇಡೀ ಚಳಿಗಾಲ ಇದನ್ನು 
ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿಸಲೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ! ” 

ರಾಜ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾದ. ಈ ಜೀತದಾಳನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಲು ಇನ್ನೇನು ಮಾಡ 
ಬಹುದು ? 
ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ , ಮಾಡಿದ. ಕೊನೆಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ನಮ್ಮ ನೆರೆಯ ರಾಜ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಯುದ್ದದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ 
ಹೆಚ್ಚಿನ ಶೌರ್ಯ ತೋರಿದ ವೀರನಿಗೆ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ” 

ಅನೇಕ ವೀರರು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಅಣಿಯಾದರು. ಪೆದ್ದನ ಅಣ್ಣಂದಿರೂ ಕುದುರೆ 
ಹತ್ತಿ ಹೊರಟರು. ಆದರೆ ಪೆದ್ದನ ಬಳಿ ಕುದುರೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ರಾಜನ ಅಶ್ವಪಾಲನನ್ನು ಒಂದು 
ಕುದುರೆ ಕೊಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದ. ಅವನು ಪದನಿಗೆ ಒಂದು ಮುದಿ ಗೊಡ್ಡು ಕುದುರೆ ಕೊಟ್ಟ. ಅದು 
ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಕುಂಟಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು . ಎಲ್ಲ ವೀರರೂ ಆಗಲೇ ಇವನನ್ನು ದಾಟಿ 
ಹೋದರು . ಇವನಿನ್ನೂ ದೇಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಆ ಸ್ಥಳ ತಲುಪೇ ಇಲ್ಲ . 

ಆಗ ಕಾಡಿನಿಂದ ಒಬ್ಬ ಹಣ್ಣು ಹಣ್ಣು ಮುದುಕ ಬಂದ - ಪೆದ್ದನಿಗೆ ಹಡಗು ಪಡೆಯಲು 
ನೆರವಾಗಿದ್ದ ಮುದುಕ. 

“ ದುಃಖಿಸಬೇಡ, ಮಗು. ನಾನು ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ” ಎಂದ ಮುದುಕ . “ನೀನು 
ಅಕೋ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಲ್ಲ ಆ ದೊಡ್ಡ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗು, ಬಲಗಡೆ ನಿನಗೆ ಕೊಂಬೆಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ 
ಹರಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಒಂದು ಲಿಂಡನ್ ಮರ ಕಂಡುಬರುತ್ತೆ . ನೀನು ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿಹೇಳು : 
ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಇಬ್ಬಾಗವಾಗು !? ಲಿಂಡನ್ ಮರ ಇಬ್ಬಾಗವಾಗಿ ಒಡೆಯುತ್ತೆ . 
ಅದರೊಳಗಿಂದ ಸಜ್ಜು ಹಾಕಿದ ಒಂದು ಕುದುರೆ ಹೊರ ಬರುತ್ತೆ . ಆ ಕುದುರೆಯ ಸಜ್ಜಿಗೆ ಒಂದು 
ಚೀಲವನ್ನು ಲಗತ್ತಿಸಿರಲಾಗುತ್ತೆ . ನೀನು ಚೀಲದಿಂದ ಹೊರ ಬಾ ಅಂದರೆ ಸಾಕು ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ 
ಸಿಗುತ್ತೆ . ಆಗ ಏನಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ನೀನೇ ನೋಡುವಿಯಂತೆ. ಸರಿ, ಹೋಗಿ ಬಾ ! ” 

ಪೆದ್ದನಿಗೆ ಅಪಾರ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಆ ಚಿಕ್ಕ ಕುದುರೆಯ ಮೇಲಿನಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ನೆಗೆದ – 
ಆ ಕುದುರೆ ಅವನಿಗೆ ತೊಂದರೆಯಷ್ಟೆ ಆಗಿದ್ದಿತು . ತಾನೇ ಕಾಡಿಗೆ ಓಡಿ ಹೋದ. ಲಿಂಡನ್ 
ಮರವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದ. 

“ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಇಬ್ಬಾಗವಾಗು ! ” 

ಲಿಂಡನ್ ಮರ ಇಬ್ಬಾಗವಾಯಿತು . ಅದರೊಳಗಿಂದ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಕುದುರೆ ಹೊರ 
ಬಂದಿತು . ಅದರ ಕತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಬಂಗಾರದ ಕೂದಲಿತ್ತು . ಅದರ ಸಜ್ಜು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ 
ಬೆಳಗುತ್ತಿತ್ತು . ಜೀನಿನ ಮೇಲೆ ಯುದ್ದ ಕವಚವಿದ್ದಿತು. ಜೀನಿಗೆ ಒಂದು ಚೀಲವನ್ನೂ ತಗುಲಿ 
ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು . 

ಪೆದ್ದ ಆ ಯುದ್ದ ಕವಚವನ್ನು ತೊಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಅನಂತರ ಹೇಳಿದ : 
“ಹೇಯ್, ಚೀಲದಿಂದ ಹೊರ ಬಾ ! ” 
ತಕ್ಷಣವೇ ಒಂದು ಭಾರಿ ಸೈನ್ಯದಳ ಹೊರಬಂದಿತು... 

ಪೆದ್ದ ತನ್ನ ಸೈನ್ಯದಳದ ಮುಂದೆ ಕುದುರೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಸಂಧಿಸಲು 
ಹೊರಟ. 

ಬೇಗನೆಯೇ ಅವನು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದ. ತನ್ನ ಸೈನ್ಯದಳವನ್ನು ಅವರ ಮೇಲೆ ಹರಿ 
ಬಿಟ್ಟ . ಅವನ ಸೈನಿಕರು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಖಂಡ ತುಂಡರಿಸಿದರು. ಯುದ್ಧ ಇನ್ನೇನು ಕೊನೆ 
ಗಾಣುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವಾಗ ಅವನಿಗೆ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಗಾಯವಾಯಿತು. 

ಈ ಹೊತ್ತಿಗೆ ರಾಜನ ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಯುದ್ಧ ಹೇಗೆ ಜರುಗುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವುದನ್ನು 
ನೋಡಲು ಬಂದರು . ಈ ವೀರನಿಗೆ ಗಾಯವಾದುದನ್ನು ಕಂಡು ರಾಜಕುಮಾರಿ ತನ್ನ ಕರವಸ್ತ್ರ 
ವನ್ನೇ ಎರಡು ಭಾಗ ಮಾಡಿ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ತಾನು ಇರಿಸಿಕೊಂಡು , ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ವೀರನ 
ಕಾಲಿನ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿದಳು . 

ಯುದ್ಧ ಮುಗಿಯಿತು . ಪೆದ್ದ ಕಾಡಿಗೆ ಲಿಂಡನ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದ: 
“ ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಇಬ್ಬಾಗವಾಗು ! ” 

ಲಿಂಡನ್ ಮರ ಇಬ್ಬಾಗವಾಯಿತು. ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ - ಆ ಕುದುರೆ, ಆ ಚೀಲ, ಆ 
ಯುದ್ದ ಕವಚ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ – ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟ . ತಾನೇ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಚಿಂದಿ ಅಂಗಿಯನ್ನೂ 
ಹಳೆಯ ಷರಾಯಿಯನ್ನೂ ತೊಟ್ಟ . 

ರಾಜ ಆಗಲೇ ವಿಜಯಗೊಂಡ ವೀರನನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬರುವಂತೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಿದ್ದ . ರಾಜ 
ಕುಮಾರಿಯ ಕರವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಗಾಯಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಲಾಗಿದ್ದ ವೀರನನ್ನು ಹುಡುಕುವಂತೆ ದೂತರನ್ನು 
ಮಲೆಮಲೆಗೆ ಅಟ್ಟಿದ. ಅವರಿಗೆ ಎಲ್ಲೂ ಅಂಥವನು ಕಂಡುಬರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ರಾಜ ಅಂಥವನಿ 
ಗಾಗಿ ಶ್ರೀಮಂತರ ಮಧ್ಯೆಯಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರಜೆಗಳ ಮಧ್ಯೆಯ ಹುಡುಕಬೇಕೆಂದು 
ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. ಅವನ ಸೇವಕರು ಬಡ ಜನರ ಮನೆಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹುಡುಕ ತೊಡಗಿದರು. ತುಂಬ ಕಾಲ 
ಅವರು ಅಂಥ ಯಾರನ್ನೂ ಕಂಡುಹಿಡಿಯದಾದರು . ಕೊನೆಗೆ ರಾಜನ ಇಬ್ಬರು ಸೇವಕರು ಊರಿನ 
ತುದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮನೆಗೆ ಬಂದರು . ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪೆದ್ದನ ಅಣ್ಣಂದಿರು ಊಟಕ್ಕೆ 
ಅಣಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಪೆದ್ದನೇ ಅವರಿಗೆ ರೊಟ್ಟಿ ಬೇಯಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಒಂದು ಕಾಲಿಗೆ 
ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಕರವಸ್ತ್ರದ ಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿದಿತು . ರಾಜನ ಸೇವಕರು ತಕ್ಷಣವೇ ಅವನನ್ನು ರಾಜನ 
ಅರಮನೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ಬಯಸಿದರು . 

ಆದರೆ ಅವನು ಕೇಳಿಕೊಂಡ: 

“ಸೋದರರೇ , ನಾನು ಹೇಗೆ ಈ ಅಂದಗೆಟ್ಟ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಲಿ ? ಸ್ನಾನ 
ವನ್ನಾದರೂ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಸ್ನಾನಗೃಹಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಬಿಡಿ. ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ನನಗಾಗಿ ಊಟಕ್ಕೆ 
ಕಾಯುತ್ತಿರಿ. ” 

“ ಆಗಲಿ , ಬೇಗ ಮೈ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬಾ . ” 

ಹಾಗೆಂದು ಅವರು ಮೇಜಿನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ಗಬಗಬನೆ ತಿನ್ನ ತೊಡಗಿದರು . ಹಾಗೆ ತಿನ್ನು 
ವಾಗ ಅವರ ಎರಡು ಕೆನ್ನೆಗಳೂ ಉಬ್ಬಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಈ ಮಧ್ಯೆ ಪೆದ್ದ ಕಾಡಿಗೆ ಓಡಿದ. ಲಿಂಡನ್ 
ಮರದ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದ: 

“ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಲಿಂಡನ್ ಮರ, ಇಬ್ಬಾಗವಾಗು !” 

ಲಿಂಡನ್ ಮರ ಇಬ್ಬಾಗವಾಯಿತು. ಕುದುರೆ ಹೊರ ಬಂದಿತು. ಪೆದ್ದ ತನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿ 
ಸಿದ. ಎಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಕನಾಗಿ , ಎಷ್ಟು ಸುಂದರನಾಗಿ ಆದನೆಂದರೆ ಅವನನ್ನು ನೋಡುವುದು ಕಣ್ಣು 
ಗಳಿಗೆ ಹಬ್ಬವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು . ಕುದುರೆಯ ಮೇಲೆಕುಳಿತು ರಾಜನ ಅರಮನೆಗೆ ಬಂದ. 

ರಾಜನೂ ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಪರಮಾನಂದಗೊಂಡರು . ಆ ವೀರನನ್ನು ರಾಜಮರ್ಯಾದೆ 
ಗೌರವಗಳೊಂದಿಗೆ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡರು . ತಕ್ಷಣವೇ ಮದುವೆಯ ಸಮಾರಂಭವೂ ಪ್ರಾರಂಭ 
ವಾಯಿತು. 

ವಿಜಯಿಾ ಇವಾನ್

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ತುಂಬ ತುಂಬ ಕಾಲದ ಹಿಂದೆ, ಪುರಾತನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಭಯಂಕರ ಡೇಗನ್ ವಾಸಿ 
ಸುತ್ತಿತ್ತು . ಅದು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಒಂದಾನೊಂದು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಜನರನ್ನು ತಿಂದು ಹಾಕು 
ತಿತ್ತು . ಕೊನೆಗೆ ಆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಒಬ್ಬ ಉಳಿದ. ಅವನೂ ಮುದುಕ, ಗನ್ ತನ್ನಲ್ಲೇ 
ಹೇಳಿಕೊಂಡಿತು : 

“ ಇವನನ್ನು ನಾಳೆಯವರೆಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ. ನಾಳೆ ಬೆಳಗಿನ ಉಪಾಹಾರಕ್ಕೆ ಸರಿಹೋಗುತ್ತೆ ! ” 

ಅದೇ ದಿನ ಒಬ್ಬ ಬಡ ಯುವಕ ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದ. ಅವನು ಮುದುಕನ 
ಗುಡಿಸಿಲಿನ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿ ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡ. 

“ ಇಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕೂಂತ ಯಾಕಪ್ಪ ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟ ? ನಿನಗೇನು ಜೀವನ ಸಾಕಾಗಿಹೋಗಿದೆಯಾ ? ” 
ಮುದುಕ ಕೇಳಿದ. 

“ ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಕೇಳೀಯ, ಅಜ್ಜ ? ” ಯುವಕ ಮರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕಿದ. 

ಮುದುಕ ಅವನಿಗೆ ಡೇಗನ್‌ನ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದ. ಅದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಮಸ್ತರನ್ನೂ 
ತಿಂದು ಹಾಕಿದ್ದಿತೆಂದೂ ತನ್ನನ್ನೂ ತಿನ್ನಲು ಮಾರನೆಯ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬರಲಿದ್ದಿತೆಂದೂ ತಿಳಿಸಿದ. 

ಯುವಕ ಹೇಳಿದ: “ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ! ಅದು ನಿನ್ನನ್ನೇನೂ ತಿನ್ನೋಲ್ಲ. ಅದೇ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟಿ 
ಸಾಯುತ್ತೆ ! ” 

- ಮಾರನೆಯ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಡೇಗನ್ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹಾರಿಕೊಂಡು ಬಂದಿತು. ಹುಡುಗನನ್ನು ಕಂಡು 
ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಿತು : 

“ಓಹೋ , ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು. ನಿನ್ನೆ ಒಬ್ಬನೇ ಒಬ್ಬ ಇದ್ದ. ಇವತ್ತು ಇಬ್ಬರು 
ಇದ್ದಾರೆ.” 

“ ಹುಷಾರಾಗಿರು ! ” ಯುವಕ ಹೇಳಿದ. “ ನಮ್ಮನ್ನು ತಿನ್ನೋಕೆ ಮುಂಚೆ ನೀನೇ ಉಸಿರು 
ಕಟ್ಟಿ ಸಾಯಬಹುದು. ” 

ಡೇಗನ್ ಅವನು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡಿತು . 
“ ನನಗಿಂತ ನೀನು ಹೆಚ್ಚು ಬಲಶಾಲಿ ಅಂದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟೆಯಾ? ” ಅದು ಕೇಳಿತು. 
“ ಅಂದುಕೊಳ್ಳೋದು ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನಿಜಕ್ಕೂ ಹಾಗೇ ಇದೀನಿ ! ” 

“ನೀನು - ಬಲಶಾಲಿ ? ನಾನು ನಂಬೋಲ್ಲ. ನೋಡು ನಾನು ಏನು ಮಾಡಬಲ್ಲೆ 
ಅಂತ ! ” 

ಹಾಗೆಂದು ಅದು ಒಂದು ಕಲ್ಲುಗುಂಡನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಸುಕಿತು . ಕಲ್ಲು 
ಗುಂಡು ಪುಡಿಪುಡಿಯಾಯಿತು. 

“ ಇದೇನು ಮಹಾ !?” ಅಂದ ಯುವಕ. “ಕಲ್ಲುಗುಂಡನ್ನು ಹಿಸುಕಿ ನೀರು ತರಿಸಬೇಕು. 
ಅದೀಗ ನಿಜವಾದ ಶೌರ್ಯ, ನೋಡು ನನ್ನನ್ನು .” 

ಹಾಗೆಂದು ಯುವಕ ಆಗಷ್ಟೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಹಸನಾದ ಒಂದು ತುಂಡು ಕಾಟೇಜ್ ಚೀಸ್ ತೆಗೆದು 
ಕೊಂಡ . ಅದನ್ನು ಒಣಗಲೆಂದು ಒಂದು ತುಂಡು ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು . ಅದು 
ಕಲ್ಲುಗುಂಡನ್ನು ಹೋಲುವಂತಿತ್ತು . ಯುವಕ ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅವುಕಿದ. 
ಅದರಿಂದ ನೀರು ಹೊರ ಸುರಿಯ ತೊಡಗಿತು . 
“ ಬಲ ಅಂದರೆ ನೋಡು ಇದು !” ಅವನೆಂದ. 

“ ಹೌದು. ನೋಡಿದೆಯಾ ನೀನೀಗ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬಲಶಾಲಿ ! ” ಡೇಗನ್ ಹೇಳಿತು . “ಹೋಗಲಿ 
ಬಿಡು. ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿರೋಣ.” 

“ ಆಗಲಿ, ಆದರೆ ನಾನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ನೀನು ಮಾಡೋದಾದರೆ ! ” 

ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಡೇಗನ್‌ನ ಮನೆಗೆ ಹೋದರು . ಡೇಗನ್ ಯುವಕನನ್ನು “ನಿನ್ನ 
ಹೆಸರೇನು ? ” ಎಂದು ಕೇಳಿತು . 

“ ನನ್ನನ್ನು ವಿಜಯಾ ಇವಾನ್ ಅಂತ ಕರೀತಾರೆ. ” 

ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಡೇಗನ್‌ಗೆ ಆಗಲೇ ಪುಕ್ಕಲು. “ ಅಯ್ಯೋ , ಇವನು ನನ್ನನ್ನೂ ಕೊಂದು 
ಬಿಡುತ್ತಾನೋ ಏನೋ ! ” ಎಂದು ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿತು. 

ಊಟದ ಸಮಯ ಬಂದಿತು . ಡೇಗನ್ ಹೇಳಿತು : 

“ಹೋಗು, ಇವಾನ್ ! ಒಂದು ಎತ್ತನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಾ , ಇವತ್ತಿನ ಅಡಿಗೆಗೆ ! ” 

ಯುವಕ ಡೇಗನ್‌ನ ಪಶುಗಳ ಮುಂದೆ ಮೇಯುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋದ. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಪಶುಗಳ 
ಬಾಲಗಳನ್ನೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕಟ್ಟ ತೊಡಗಿದ. ಡೇಗನ್ ತುಂಬ ಹೊತ್ತು ಕಾಯಿತು. ಆಮೇಲೆ ಯಾಕೆ 
ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಬರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ನೋಡಲು ಓಡಿ ಬಂದಿತು . 

“ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯ , ಇವಾನ್ ? ” ಅದು ಕೇಳಿತು . 

“ಒಂದೇ ಒಂದು ಎತ್ತನ್ನು ತರುವುದು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಟ್ಟಿಗೇ ತರಬೇಕೆಂಬ 
ಆಸೆ ” ಅವನೆಂದ . 

“ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗ! ನೀನು ಹಾಗೇನಾದರೂ ಮಾಡಿದರೆ ನನ್ನ ಬಳಿ ಒಂದು ಎತ್ತೂ 
ಉಳಿಯೊಲ್ಲ! ” ಡೇಗನ್ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿತು. 

ಅದು ಒಂದು ಎತ್ತನ್ನು ಕೊಂದು , ಚರ್ಮ ಸುಲಿದು , ಮಾಂಸವನ್ನೂ ಚರ್ಮವನ್ನೂ 
ಮನೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು . ಮನೆ ತಲುಪಿದ ಮೇಲೆ ಚರ್ಮವನ್ನು ಇವಾನ್‌ಗೆ ಕೊಟ್ಟು 
ಹೇಳಿತು : 

“ ತಗೋ , ಈ ಚರ್ಮದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ನೀರು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಾ .” 

ಇವಾನ್ ಚರ್ಮವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ . ಬಾವಿಯ ಬಳಿಗೆ ಅದನ್ನು ಕಷ್ಟದಿಂದ ಎಳೆದುಕೊಂಡು 
ಹೋದ. ಆಮೇಲೆ ಬಾವಿಯೊಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಬಿಟ್ಟ . ಅಷ್ಟೆ ಅವನು ಮಾಡಿದ್ದು , ನೀರು ತುಂಬಿದ ಆ 
ಚರ್ಮವನ್ನು ಹೊರಕ್ಕೆ ಎಳೆಯುವುದು ಅವನ ಕೈಲಿ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಅವನು ಮರದಿಂದ ಒಂದು 
ಗುದ್ದಲಿಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಾವಿಯ ಸುತ್ತ ಅಗೆಯ ತೊಡಗಿದ. 

ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಬರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ಇವನು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನೋಡಲು 
ಡೇಗನ್ ಓಡಿ ಬಂದಿತು . 

“ ಇದೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯ , ಇವಾನ್ ? ” ಅದು ಕೇಳಿತು . 

“ ಅಯೋ , ಆ ಪುಟ್ಟ ಚರ್ಮದಲ್ಲಿ ಯಾರು ನೀರು ಹೊರುತ್ತಾರೆ ! ಇಡೀ ಬಾವಿಯನ್ನೇ 
ತೆಗೆದು ತರುತ್ತೇನೆ. ” 

“ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗ! ” ಡೇಗನ್ ಎಂದಿತು . ಇವಾನ್‌ನ ಭಾರಿ ಬಲವನ್ನು ಕಂಡು ದಿಗಿಲು 
ಬಿದ್ದಿತು . ತಾನೇ ಚರ್ಮದಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಒಯ್ದಿತು. 

“ಹೋಗಲಿ , ಹೋಗಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಸೌದೆಯನ್ನಾದರೂ ಕಡಿದು ತಾ ! ” ಎಂದದು ಇವಾನ್‌ಗೆ 
ಹೇಳಿತು . “ ಒಂದೇ ಒಂದು ಒಣಗಿದ ಓಕ್ ಮರವನ್ನು ಕಿತ್ತು ತಾ , ಸಾಕು ! ” 

“ ನನಗದೆಲ್ಲ ಆಗೊಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದು ಓಕ್ ಮರವನ್ನು ಯಾರು ಕಿತ್ತು ತರುತ್ತಾರೆ ? 

ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ಮರಗಳನ್ನಾದರೂ ಕಿತ್ತು ತಾ ಅಂದರೆ ಅದು ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ” ಇವಾನ್ ಕೋಪಗೊಂಡ 
ವನಂತೆ ನಟಿಸಿ ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ. 

ಡೇಗನ್ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿತು . ಆಮೇಲೆಊಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತು ತಿನ್ನ ತೊಡಗಿತು. ಆದರೆ ಇವಾನ್ 
ಅದರ ಜೊತೆಊಟಕ್ಕೆ ಕೂರಲಿಲ್ಲ . ತಾನು ತಿನ್ನುವುದು ಎಷ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ಎಂದು ಅದಕ್ಕೆ ತಿಳಿದರೆ 
ತಾನು ಅಷ್ಟು ಬಲಶಾಲಿಯಲ್ಲ ಎಂದು ಅದು ಊಹಿಸಿ ತಿಳಿದು ಬಿಡುವುದು ಎಂದು ಅವನು 
ಹೆದರಿದ್ದ. ಡೇಗನ್ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಂಸವನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದು ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ತೀರ ಸ್ವಲ್ಪವಷ್ಟೆ ಉಳಿದಾಗ 
ಯುವಕ ಮೇಜಿನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ಎಳ್ಳಷ್ಟು ತಿಂದು ಹೇಳಿದ : 

“ ಏನು ಇಷ್ಟೇ ಇದೆ. ಇದು ಯಾರಿಗೆ ಸಾಕು ? ” 

“ಹೋಗಲಿ , ಬಾ , ನಮ್ಮ ಅಮ್ಮನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ. ಅವಳು ಸೀಕಡುಬು ಮಾಡಿ 
ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ ! ” ಡೇಗನ್ ಹೇಳಿತು . 

“ ಹುಂ . ನಡಿ, ಹೋಗೋಣ! ” ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ. ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡ : “ ಅಯೋ , 
ಇನ್ನು ನನ್ನ ಕತೆ ಮುಗೀತು ಅಂತಲೇ ! ” 

ಅವರು ಡೇಗನ್‌ನ ತಾಯಿಯ ಮನೆಗೆ ಬಂದರು . ಅಲ್ಲಿ ಇವರಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ಪೀಪಾಯಿಗಳ 
ತುಂಬ ಸೀಕಡುಬು ತಿನ್ನಲು ಕೊಡಲಾಯಿತು. 

ಇವಾನ್‌ನೂ ಡ್ರಗನ್ನೂ ಮೇಜಿನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತರು. ಟ್ರೇಗನ್ ಒಂದಾದ ಮೇಲೊಂದ 
ರಂತೆ ಸೀಕಡುಬನ್ನು ನುಂಗ ತೊಡಗಿತು . ಇವಾನ್ ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವಂತೆ ಸೋಗುಹಾಕಿದ , ಅಷ್ಟೆ . 
ಸೀಕಡುಬುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಅಂಗಿಯ ತೋಳುಗಳೊಳಕ್ಕೂ ಎದೆಯ ಬಳಿಯೂ 
ತುರುಕಿಕೊಂಡ. ಇಪ್ಪತ್ತು ಪೀಪಾಯಿಗಳು ಬೇಗನೆಯೇ ಬರಿದಾದವು. ಡೇಗನೆ ಎದ್ದು ನಿಂತು 
ಹೇಳಿತು : 
- “ ಬಾ , ಕಲ್ಲಿನ ಬಂಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಯಾರು ಹೆಚ್ಚು ಬಲಶಾಲಿ ಅನ್ನೋ 
ದನ್ನು ನೋಡೋಣ. ” 

“ ಹುಂ . ನಡಿ , ಹೋಗೋಣ! ” ಇವಾನ್ ಒಪ್ಪಿದ. 

ಅವರು ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲಿನ ಬಂಡೆಯನ್ನು ಕಂಡರು. ಡೇಗನ್ ಅದರ ಸುತ್ತ 
ಎಷ್ಟು ಬಲವಾಗಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿತೆಂದರೆ ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಬಂಡೆಯಿಂದ ಕಿಡಿಗಳು ಹಾರಿದವು! 

“ ಅದು ಏನು ಮಹಾ! ” ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ. “ನೀನು ಕಲ್ಲು ಬಂಡೆಯಿಂದ ನೀರು ಹೊರ 
ಬರುವ ಹಾಗೆ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಪರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.” 

ಅವನು ತಾನೇ ಕಲ್ಲು ಬಂಡೆಯ ಸುತ್ತ ಕೈಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ತಂದು ತನ್ನ ಶರೀರವನ್ನು ಅದಕ್ಕೆ 

ಬಲವಾಗಿ ಒತ್ತಿದ. ಅವನ ಅಂಗಿಯ ತೋಳುಗಳಲ್ಲೂ ಎದೆಯ ಬಳಿಯ ಇದ ಸೀಕಡುಬುಗಳು 
ಜಜ್ಜಿ ಹೋದಂತಾಗಿ ನೀರು ಹೊರ ಸುರಿಯ ತೊಡಗಿತು . 

“ನೋಡಿದೆಯಾ, ಹೀಗೆ ಮಾಡಬೇಕು ! ” ಅವನೆಂದ. 
ಡೇಗನ್ ಹೆದರಿ ನಡುಗ ತೊಡಗಿತು . 

“ಹೋಗಲಿ , ಬಾ , ಇವಾನ್ , ನಾವು ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಿನೋಡೋಣ. ಯಾರು ಹೆಚ್ಚು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ 
ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಬಲ್ಲರು, ನೋಡೋಣ” ಡೇಗನ್ ಹೇಳಿತು . ಅದು ಎಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಿ 
ತೆಂದರೆ ಸುತ್ತ ಇದ್ದ ಗಿಡಮರಗಳೆಲ್ಲ ಬುಡದವರೆಗೂ ಬಾಗಿದವು. 

“ಈಗ ನಾನೇನು ಮಾಡುವುದು ? ” ಎಂದು ಇವಾನ್ ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡ. ಸುತ್ತ 
ನೋಡಿದ. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಬ್ಬಿಣದ ತುಂಡು ಬಿದ್ದಿದ್ದಿತು . ಅವನೆಂದ : 

“ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊ , ಡೇಗನ್ ! ನಾನೀಗ ಎಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕು 
ತೇನೆಂದರೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗುಡ್ಡೆಗಳು ಕಿತ್ತು ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತವೆ !” 

ಡೇಗನ್ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತು. ಇವಾನ್ ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕುತ್ತ ಕಬ್ಬಿಣದ ತುಂಡನ್ನು ಎತ್ತಿ 
ಕೊಂಡು ಅದರಿಂದ ಡೇಗನ್‌ನ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಬಲವಾಗಿ ಬಾರಿಸಿದ. ಡೇಗನ್ ನೋವಿನಿಂದ 
ನುಲಿಯಿತು. 

“ಹೌದು, ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ ” ಎಂದಿತು ಅದು. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ನನ್ನ 
ಕಣ್ಣುಗುಡ್ಡೆಗಳು ಇನ್ನೇನು ಕಿತ್ತು ಬಂದು ಬಿಡಲಿದವು! ” 

ಅದು ಇವಾನ್‌ಗೆ ಎಷ್ಟು ಹೆದರಿದ್ದಿತೆಂದರೆ ಇವಾನ್‌ನ ಜೊತೆ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿ 
ಸಲೂ ಬಯಸಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಇವಾನ್‌ನಿಗೆ ಒಂದು ಮನೆಯನ್ನು ಹಳ್ಳಿಯ ಸರಹದ್ದಿನಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ 
ಕೊಟ್ಟಿತು. ಅನಂತರ ಅದೂ ಅದರ ತಾಯಿಯ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಇವಾನ್‌ನನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಾಯಿ 
ಸುವುದು ಅಂತ ಹಂಚಿಕೆ ಮಾಡ ತೊಡಗಿದವು. 

“ ಅವನು ಒಳಗೆ ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಅವನ ಜೊತೆಗೇ ಅವನ ಮನೆಯನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿ 
ಬಿಡೋಣ” ಎಂದವು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದವು. 

ಆದರೆ ಇವಾನ್ ಅವುಗಳ ಈ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟ . ತನ್ನ ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ 
ಅವಿತು ಕುಳಿತ . 


ಅವು ಅವನ ಮನೆಯನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿದವು. ಅವನು ಕೂಡಲೇ ಅಡಗಿದ್ದ ಸ್ಥಳದಿಂದ 
ಅವುಗಳಿಗೆ ಕಾಣದಂತೆ ಹೊರಬಂದು ಬೂದಿಯಾಗಿದ್ದ ಮನೆಯ ಮಧ್ಯೆ ನಿಂತ. ತನ್ನ ಬಟ್ಟೆಗೆ 
ಮೆತ್ತಿದ್ದ ಬೂದಿಯನ್ನು ಕೊಡವಿಕೊಳ್ಳುವವನಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತ ನಿಂತ . 

ಅವನನ್ನು ಕಂಡು ಡೇಗನ್ ಬೆಕ್ಕಸಬೆರಗಾಗಿ ನಿಂತಿತು. 

“ ಏನು , ನೀನು ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದೀಯ , ಇವಾನ್ ? ” ಎಂದದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಭಯ 
ಗಳಿಂದ ಕೇಳಿತು . 

“ ಯಾಕಿರಬಾರದು ! ” ಇವಾನ್ ಹೇಳಿದ, “ ಆದರೆ ರಾತ್ರಿ ನನಗೇಕೋ ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ 
ನಿದ್ದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಸೊಳ್ಳೆ ಕಚ್ಚಿತು ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತೆ .” 

“ಇವನು ಎಂಥ ಮನುಷ್ಯನಪ್ಪ ! ಬೆಂಕಿ ಉರಿಯ ಇವನಿಗೆ ಏನೂ ಮಾಡಲಾರದಲ್ಲ ! ” 
ಎಂದು ಡೇಗನ್ ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿತು. ಅವನಿಗೆ ಹೆದರಿ ಅದು ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟು 
ಹೋಯಿತು. ಅದು ಆ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆಂದೂ ಕಂಡುಬರಲಿಲ್ಲ. 

ಉರುಳುಕಾಳು

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇದ್ದ . ಅವನಿಗೆ ಆರು ಮಂದಿ ಗಂಡುಮಕ್ಕಳು, 
ಒಬ್ಬಳು ಮಗಳು . ಗಂಡುಮಕ್ಕಳು ಹೊಲಕ್ಕೆ ಉಳಲು ಹೋದರು . ತಮಗೆ ಊಟ ತಂದು 
ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ತಂಗಿಗೆ ಹೇಳಿದರು . 

ಅವಳು ಕೇಳಿದಳು : 
“ನೀವು ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿರುತ್ತೀರೋ , ನನಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದು ? ” 
ಅವರು ಹೇಳಿದರು : 

“ ನಾವು ಮನೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಎಲ್ಲಿ ಉಳುತ್ತೇವೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಚಾಚಿರುವಂತೆ ಒಂದು 
ನೇಗಿಲ ಸಾಲು ಮಾಡಿರುತ್ತೇವೆ. ನೀನು ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬಾ .” 

ಹಾಗೆಂದು ಅವರು ಹೊಲಕ್ಕೆ ಉಳಲು ಹೋದರು. 

ಈ ಹೊಲದ ಹತ್ತಿರ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಡೇಗನ್ ವಾಸವಾಗಿತ್ತು . ಅದು ಈ ಹುಡುಗರು 
ಮಾಡಿದ್ದ ನೇಗಿಲ ಸಾಲನ್ನು ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಮುಚ್ಚಿ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಸ ಸಾಲನ್ನು ಮಾಡಿತು . 
ಆ ಸಾಲು ನೇರವಾಗಿ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಕರೆದೊಯುತ್ತಿತ್ತು . ಹುಡುಗಿ ಅಣ್ಣಂದಿರಿಗೆ ಊಟ ತೆಗೆದು 
ಕೊಂಡು ಈ ಸಾಲು ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದಳು . ಅದು ಅವಳನ್ನು ಡೇಗನ್‌ನ ಮನೆಯ 
ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿತು. ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದಕೂಡಲೇ ಅವಳನ್ನು ಡೇಗನ್ ಹಿಡಿದು 
ತನ್ನ ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಎಳೆದೊಯ್ದಿತು. 

ಹೊಲ ಉತ್ತನಂತರ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ತಾಯಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದರು : 


143 


“ ನಾವು ಇಡೀ ದಿನ ಉತ್ತೆವು. ನೀನು ನಮಗೆ ತಿನ್ನಲು ಏನನ್ನೂ ಕಳಿಸಿಕೊಡಲೇ ಇಲ್ಲ ! ” 
ಅವರ ತಾಯಿ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾಳೆ: 

“ ಏನೋ ಹೀಗಂತೀರಾ ? ಅಲ್ಲೊಂಕ ತಂದು ಕೊಡಲಿಲ್ಲವೇ ? ಅವಳೂ ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಯೇ 
ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಾಳೆ ಅಂತ ನಾನು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಬಿಟ್ಟಳೊ 
ಏನೋ ? ” 
ಸೋದರರು ಹೇಳಿದರು : 
“ ಹಾಗಾದರೆ ಹೋಗಿ ಅವಳನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕು. ” 

ಆರು ಮಂದಿಯ ಆ ನೇಗಿಲ ಸಾಲನ್ನೇ ಅನುಸರಿಸಿ ಹೋಗಿ ಅದೇ ಡೇಗನ್‌ನ ಮನೆಯ 
ಅಂಗಳ ತಲುಪಿದರು . ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿನೋಡ್ತಾರೆ - ಅವಳು ಅಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ. 

ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ಅವಳು ಹೇಳಿದಳು : 

“ಓಹ್ , ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಣ್ಣಂದಿರೇ ! ನಿಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಸಿ ಇಡಲಿ ಈಗ ? ಡೇಗನ್ 
ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿದೆ. ಬಂದು ಕಂಡರೆ ನಿಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದು ಹಾಕುತ್ತದೆ ! ” 

ಅವಳು ಇನ್ನೂ ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸಿಲ್ಲ, ಆಗಲೇ ಡೇಗನ್ ಬಂದೇ ಬಂದಿತು . 

“ಓಹೋ , ಮನುಷ್ಯರ ವಾಸನೆ ಬರುತ್ತಿದೆ! ” ಎಂದದು ಫೂತ್ಕರಿಸುತ್ತದೆ. “ ಏನು , ಹುಡು 
ಗರೇ , ನನ್ನ ಜೊತೆಹೋರಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರೋ , ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಂದಿದ್ದೀರೋ ? ” 

ಅವರು ಕೂಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: 
“ಹೋರಾಡಲು ! ” 
ಆಗ ಡೇಗನ್ ಹೇಳಿತು : 
“ ಹಾಗಾದರೆ ನಡೆಯಿರಿ ಹೋಗೋಣ, ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಣಕ್ಕೆ ! ” 

ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಣಕ್ಕೆ ಹೋರಾಡಲು ಹೋದರು . ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲವೇನೂ ಹೋರಾಡಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. 
ಡೇಗನ್ ಅವರಿಗೆ ಎಂಥ ಹೊಡೆತ ನೀಡಿತೆಂದರೆ ಅವರು ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಣದೊಳಗೆ 
ಹೂತು ಹೋದರು . ಅನಂತರ ಅದು ಅವರನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹೊರಗೆಳೆಯಿತು. ಅವರು ಜೀವಂತ 
ವಾಗಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸತ್ತಂತಿದ್ದರು . ಅವರನ್ನು ಡೇಗನ್ ಒಂದು ಆಳವಾದ ಕತ್ತಲ ಕೂಪ 
ದೊಳಕ್ಕೆ ಎಸೆಯಿತು. 

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಕಾದರು . ಆದರೆ ಅವರು ಹಿಂದಿರುಗಲೇ ಇಲ್ಲ. 

ಒಂದು ದಿನ ತಾಯಿ ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆಯಲು ನದಿಗೆ ಹೋದಳು . ನೋಡುತ್ತಾಳೆ - ದಾರಿಯಲ್ಲಿ 
ಒಂದು ಕಾಳು ಉರುಳಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದೆ ! ಅವಳು ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ತಿಂದಳು . 


145 


ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲವಾದ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಮಗ ಹುಟ್ಟಿದ. ಅವರು ಅವನಿಗೆ “ಉರುಳು 
ಕಾಳು ” ಎಂದೇ ಹೆಸರಿಟ್ಟರು. 

ಈ ಮಗ ಬೇಗನೆಯೇ ಬೆಳೆದ. ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬೆಳೆದ. ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕವನಾದರೂ 
ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬೆಳೆದ. 

ಒಂದು ಸಾರಿ ತಂದೆ ಮಗನೊಂದಿಗೆ ಬಾವಿ ತೋಡಲು ಹೊರಟ . ಕೆಳಗೆ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು 
ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆ ಅಡ್ಡ ಬಂತು. ಅದನ್ನು ತೆಗೆದು ಹಾಕಲು ಜನರನ್ನು ಕರೆಯೋಣ ಅಂತ ತಂದೆ 
ನೆರೆಯ ಹೊಲಕ್ಕೆ ಓಡಿದ. ಅವನು ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬರುವುದರೊಳಗೇ ಉರುಳುಕಾಳು ಒಬ್ಬನೇ 
ಆ ಬಂಡೆಯನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎತ್ತಿ ಹಾಕಿದ್ದ . ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದವರೆಲ್ಲ ಬಂದು ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಟ್ಟರು. 
ಆಶ್ಚರ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ದಿಗಿಲಾಯಿತು. ಎಂಥ ಶಕ್ತಿ ಇವನದು ಎಂದವರು ತುಂಬ 
ಹೆದರಿ ಅವನನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಬೇಕು ಅಂತ ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಆ ಬಂಡೆ 
ಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಒಮ್ಮೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಎಸೆದು ಮತ್ತೆ ಅದನ್ನು ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದ. ಜನ ಅದನ್ನು 
ಕಂಡಿದ್ದೇ ಭಯದಿಂದ ಓಟ ಕಿತ್ತರು. 

ತಂದೆ ಹಾಗೂ ಮಗ ಬಾವಿಯನ್ನು ಅಗೆಯುವ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. 
ಅವರಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಬ್ಬಿಣದ ತುಂಡು ಅಡ್ಡ ಬಂದಿತು. ಉರುಳುಕಾಳು ಅದನ್ನು 
ತೆಗೆದು ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟ . 

ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಕಳೆಯಿತು. ಒಮ್ಮೆ ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 
“ ನನಗೆ ಸೋದರಿಸೋದರರು ಇದ್ದರೇ ? ” 

“ ಅಯ್ಯೋ , ಏನು ಹೇಳೀಯ, ಮಗು ? ” ಎಂದು ಅವರು ದುಃಖದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸಿದರು. 
“ ನಿನಗೆ ಸೋದರಿಯೂ ಇದ್ದಳು, ಆರು ಮಂದಿ ಸೋದರರೂ ಇದ್ದರು . ಹೌದು, ಇದ್ದರು 
ಅಷ್ಟೆ .” 

ಹಾಗೆಂದು ಅವರು ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದರು . 
ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ : 
“ ಸರಿ. ಹಾಗಾದರೆ, ನಾನು ಹೋಗಿ ಅವರನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತೀನಿ.” 
ಅವನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದರು. ಒಟ್ಟಿಗೇ ಹೇಳಿದರು : 

“ಬೇಡ, ಮಗು, ಬೇಡ ! ಆರು ಮಂದಿ ಹೋದರು , ಏನೂ ಮಾಡೋಕೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ 
ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಹೋಗಿ ಏನು ಮಾಡಬಲ್ಲೆ ? ” 

ಆದರೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಉತ್ತರಿಸಿದ: 


146 


“ ಇಲ್ಲ, ನಾನು ಹೋಗ ಹೋಗ್ತಿನಿ! ಅವರದು ನನ್ನದೇ ರಕ್ತಮಾಂಸ, ಅವರು ನನ್ನ 
ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು . ನಾನು ಅವರನ್ನು ಬಿಡಿಸದಿದ್ದರೆ ಹೇಗೆ? ” 

ಅವನು ಬಾವಿ ಅಗೆದಾಗ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ಕಬ್ಬಿಣದ ತುಂಡನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕಮಾರನ ಬಳಿಗೆ 
ಹೋದ. 

ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದ: 

“ ಇದರಿಂದ ನನಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಖಡ್ಗ ಮಾಡಿ ಕೊಡು! ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾದರೆ ಅಷ್ಟೂ 
ಉತ್ತಮ ! ” 

ಕಮ್ಮಾರ ಎಂಥ ದೊಡ್ಡ ಹಾಗೂ ಭಾರವಾದ ಖಡ್ಗ ಮಾಡಿದನೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ಕಮಾರ 
ಸಾಲೆಯಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ಹೊರಗೊಯ್ಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಅದನ್ನು ಬಹು 
ಸುಲಭವಾಗಿ ಎತ್ತಿ ಹೇಗೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಎಸೆದ ! ಆಮೇಲೆ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ ನಾನು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋಕೆಹೋಗ್ತಿನಿ. ಹನ್ನೆರಡು ದಿನ ಆದ ಮೇಲೆ ಖಡ್ಗ ಮತ್ತೆ ಹಾರಿ 
ಕೊಂಡು ಬರುತ್ತೆ . ಆಗ ನನ್ನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸು.” 

ಅವನು ನಿದ್ದೆ ಹೋದ. ಹದಿಮೂರನೆಯ ದಿನ ಖಡ್ಗ ಹಾರಿಕೊಂಡು ಬಂದಿತು. ತಂದೆ ಮಗ 
ನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿದ. ಉರುಳುಕಾಳು ಎದ್ದು ಕುಳಿತ. ತನ್ನ ಮುಷ್ಟಿಯನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೆ 
ಚಾಚಿದ . ಖಡ್ಡ ಬಂದು ಅದಕ್ಕೆ ಬಡಿಯಿತು. ಬಡಿದುದೇ ತುಂಡುತುಂಡಾಗಿ ಬಿದ್ದಿತು . ಮಗ 
ಹೇಳಿದ : 

“ ಇಂಥ ಖಡ್ಗ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಸೋದರರನ್ನೂ ಸೋದರಿಯನ್ನೂ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು 
ಹೋಗೋದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ ? ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ” 

ಹಾಗೆಂದು ಉರುಳುಕಾಳು ಮುರಿದ ಖಡ್ಗವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕಮಾರನ ಬಳಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದ . 

“ ಇದರಿಂದ ನನಗೆ ಒಂದು ಹೊಸ ಖಡ್ಗ ಮಾಡಿ ಕೊಡು. ನನಗೆ ಸರಿಹೋಗುವಂಥದನ್ನು 
ಮಾಡಿ ಕೊಡು ! ” 

ಕಮ್ಮಾರ ಮೊದಲಿನದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ದೊಡ್ಡದಾದ ಖಡ್ಗವನ್ನು ಮಾಡಿದ. ಉರುಳುಕಾಳು 
ಅದನ್ನೂ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಎಸೆದು , ಮತ್ತೆ ಹನ್ನೆರಡು ದಿನ ನಿದ್ದೆ ಹೋದ. 
ಹದಿಮೂರನೆಯ ದಿನ ಈ ಖಡ್ಗ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಬಂದಿತು . ಅದು ಘೀಳಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದ 
ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಭೂಮಿಯೇ ನಡುಗಿತು. ಉರುಳುಕಾಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಲಾಯಿತು. ಅವನು ಎದ್ದು 
ಕುಳಿತು ತನ್ನ ಮುಷ್ಟಿಯನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಾಚಿದ. ಖಡ್ಗ ಅದಕ್ಕೆ ಜೋರಾಗಿ ಬಂದು ಬಡಿಯಿತು. 
ಅದು ಹಿಂದಿನಂತೆ ಮುರಿಯಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪವಷ್ಟೆ ಬಳುಕಿತು . 


147 


“ ಇದೀಗ ನನಗೆ ಸರಿಯಾದ ಖಡ್ಗ, ಇದರೊಂದಿಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ಸೋದರರನ್ನೂ ಸೋದ 
ರಿಯನ್ನೂ ಹುಡುಕಲು ಹೋಗಬಹುದು. ಅಮ್ಮ , ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬ್ರೆಡ್ಡು , ಸ್ವಲ್ಪ ರಸ್ಕ್ ಮಾಡಿ 
ಕೊಡು, ನಾನು ಹೊರಡುತ್ತೇನೆ.” 

ಅವನು ಆ ಖಡ್ಗವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ತಾಯಿ ಕೊಟ್ಟ ಬುತ್ತಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು, 
ತಾಯಿತಂದೆಯರಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟ . 

ಅವನು ಡೇಗನ್‌ನ ಅದೇ ಹಳೆಯ ನೇಗಿಲ ಸಾಲನ್ನೇ ಅನುಸರಿಸಿ ಹೊರಟ. ಬೇಗನೆಯೇ 
ಕಾಡಿನ ಒಳ ಹೊಕ್ಕ . ಕಾಡಿನಲ್ಲೇ ಮುಂದೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ನಡೆದುಹೋದ. ಕೊನೆಗೆ ಅವನಿಗೆ ಸುತ್ತ 
ಬೇಲಿ ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಅಂಗಳದ ಮಧ್ಯೆ ಒಂದು ಭಾರಿ ಮನೆ ಕಾಣಬಂದಿತು. ಅವನು ಅಂಗಳದ 
ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅನಂತರ ಮನೆಯ ಒಳಕ್ಕೂ ಹೋದ. ಆದರೆ ಪ್ರೇಗನ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. 
ಸೋದರಿ ಅಲ್ಲೊಂಕಳಷ್ಟೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದಳು . 

ಅವನು ಹೇಳಿದ: 
“ನಮಸ್ಕಾರ, ಚೆಲುವ ಹುಡುಗಿ !” 
ಅಲ್ಲೊಂಕ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು : 

“ನಮಸ್ಕಾರ, ಸದ್ಭಾವದ ಹುಡುಗ ! ಯಾತಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ ? ಡೇಗನ್ ಇನ್ನೇನು ಬರುತ್ತೆ , 
ನಿನ್ನನ್ನು ತಿಂದುಹಾಕುತ್ತೆ . ” 

“ ಆಗಲಿ , ತಿನ್ನಲಿ ನೋಡೋಣ! ಅದು ಸರಿ, ನೀನು ಯಾರು ? ” 

“ ನಾನು ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳು . ಈ ಡೇಗನ್ ನನ್ನನ್ನು ಕದ್ದು ಇಲ್ಲಿ ಹಿಡಿ 
ದಿರಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ಆರು ಮಂದಿ ಸೋದರರು ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಯಶಸ್ವಿ 
ಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ” 

“ ಅವರೆಲ್ಲಿ ? ” 

“ಡೇಗನ್ ಅವರನ್ನು ಕತ್ತಲ ಕೂಪಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿತು . ಅವರು ಬದುಕಿದ್ದಾರೋ ಇಲ್ಲವೋ ನನಗೆ 
ತಿಳಿಯದು. ” 

ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ : 
“ ಬಹುಶಃ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದು. ” 
ಆದರೆ ಅಲ್ಲೊಂಕ ಹೇಳಿದಳು : 

“ನಿನಗೆಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತಪ್ಪ ! ನನ್ನ ಆರು ಮಂದಿ ಸೋದರರ ಕೈಲೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ನೀನು ಒಬ್ಬ , 
ನಿನ್ನ ಕೈಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತೆ ? ” 


148 


“ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ! ಒಬ್ಬನಾದರೇನಂತೆ ” ಉರುಳುಕಾಳು ಉತ್ತರಿಸಿದ . 
ಅವನು ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಡೇಗನ್ ಬರುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಕಾದು ಕುಳಿತ . 

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಡೇಗನ್ ಹಾರಿಕೊಂಡು ಬಂದಿತು . ಮನೆಯ ಒಳಹೊಕ್ಕಿತು, ಆಳವಾಗಿ 
ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಹೇಳಿತು : 

“ ಹುಂ . ಮನುಷ್ಕರ ವಾಸನೆ ಬರುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ! ” 
“ ಬರದೇ ಏನಂತೆ ? ” ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ. “ ನಾನು ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದೇನಲ್ಲ.” 
“ ಆಹ್ವಾ , ಹುಡುಗ ! ನಿನಗೇನು ಬೇಕು - ಯುದ್ದವೋ ಶಾಂತಿಯೋ ? ” 
ಉರುಳುಕಾಳು ಉತ್ತರಿಸಿದ : 
“ ಎಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು !” 
“ ಸರಿ , ನಡಿ ಹಾಗಾದರೆ , ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಣಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ.” 
“ ನಡಿ, ಹೋಗೋಣ! ” 
ಹೋದರು . ಡೇಗನ್ ಹೇಳಿತು : 
“ನೀನೇ ಮೊದಲು ಹೊಡಿ! ” 
“ ಇಲ್ಲ, ನೀನೇ ಮೊದಲು ಹೊಡಿ! ” ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ. 
ಡೇಗನ್ ಎಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿತೆಂದರೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಕಾಲಿನ ಹರಡಿನವರೆಗೆ 
ಆ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಣದೊಳಕ್ಕೆ ಕುಸಿದ. ಆದರೆ ಅವನು ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲೇ ಹೊರ ಬಂದು ತನ್ನ 
ಖಡ್ಗದಿಂದ ಡೇಗನ್ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಹೊಡೆದನೆಂದರೆ ಡೇಗನ್ ಮೊಣಕಾಲಿನ 
ವರೆಗೆ ಕಣದೊಳಕ್ಕೆ ಕುಸಿಯಿತು. ಅದೂ ತಕ್ಷಣವೇ ಕಣದಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಬಂದು 
ಉರುಳುಕಾಳಿನ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾರಿ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿತು . ಈಗ ಉರುಳುಕಾಳೂ ಮೊಣ 
ಕಾಲಿನವರೆಗೆ ಹೂತುಕೊಂಡ. ಆದರೆ ಇದರಿಂದ ಅವನೇನೂ ಭಯಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಡೇಗನ್ 
ಮೇಲೆ ತಾನೂ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿದ. ಡೇಗನ್ ಈಗ ಕಣದೊಳಗೆ ಸೊಂಟದವರೆಗೂ 
ಹೂತುಕೊಂಡಿತು . ತಕ್ಷಣವೇ ಉರುಳುಕಾಳು ಮೂರನೆಯ ಪ್ರಹಾರ ನೀಡಿದ. ಡೇಗನ್ ಸತ್ತು 
ಬಿದ್ದಿತು . 

ಅನಂತರ ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನ ಸೋದರರನ್ನು ಕೂಡಿಹಾಕಿದ್ದ ಕತ್ತಲ ಕೂಪಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ 
ಅವರನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದ. ಅವರು ಜೀವದಿಂದಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸತ್ತಂತೆಯೇ ಇದ್ದರು . ಅವರನ್ನೂ 
ಸೋದರಿ ಅಲ್ಲೊಂಕಳನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಉರುಳುಕಾಳು ಡೇಗನ್‌ನ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಚಿನ್ನ ಬೆಳ್ಳಿ 
ಯನ್ನೆಲ್ಲ ಗಂಟುಮೂಟೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟ . 


149 


ಆದರೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಅವರಿಗೆ ತಾನು ಅವರ ಸೋದರ ಅನ್ನುವ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಲಿಲ್ಲ. 
ಅವರು ತುಂಬ ದೂರ ಹೋದರೋ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋದರೋ ತಿಳಿಯದು. ಬಳಲಿ ಒಂದು 
ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಆಯಾಸ ಪರಿಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕುಳಿತರು . ಡೇಗನ್‌ನ ಜೊತೆ ನಡೆಸಿದ ಹೋರಾ 
ಟದಿಂದ ಉರುಳುಕಾಳು ತುಂಬ ಬಳಲಿದ್ದ . ಬೇಗನೆಯೇ ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆತು ಮಲ 
ಗಿದ. ಆ ಆರುಮಂದಿ ಸೋದರರೂ ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡರು : 

“ ನಾವು ಆರು ಮಂದಿಯ ಡೇಗನ್‌ಅನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ, ಈ ಒಬ್ಬ ಕೊಂದ, ಅಂತ 
ತಿಳಿದರೆ ಜನ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಾರಷ್ಟೆ . ಅಲ್ಲದೆ ಪ್ರೇಗನ್‌ನ ಸಿರಿಸಂಪತ್ತೆಲ್ಲ ಇವನದೇ 
ಆಗುತ್ತಿದೆ.” 

ಹೀಗೆಂದು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡು ಅವರು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು : ಈಗ ಇವನು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಾನೆ , 
ಮೈ ಮರೆತಿದಾನೆ ; ಇವನನ್ನು ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿ, ಕಾಡು ಮೃಗಗಳು ತಿಂದು ಹಾಕೋಕೆಬಿಟ್ಟು 
ಹೋಗೋಣ. ನಿರ್ಧರಿಸಿದರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಿದರು . ಅವನನ್ನು ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ 
ಹಾಕಿ ಹೊರಟು ಹೋದರು. 

ಉರುಳುಕಾಳು ಮಲಗಿದ್ದ. ಎಷ್ಟು ಗಾಢವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದನೆಂದರೆ ಅವನಿಗೆ ಇವೆಲ್ಲ ಒಂದಿಷ್ಟೂ 
ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ . ಒಂದು ದಿನ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದ. ಆಮೇಲೆ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡು ನೋಡು 
ತಾನೆ - ತನ್ನನ್ನು ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಲಾಗಿದೆ. ಅವನೊಮ್ಮೆ ಮೈ ಕೊಡವಿ ಎದ್ದು ನಿಂತ – 
ಮರವೇ ಬುಡ ಸಮೇತ ಕಿತ್ತುಬಂತು. ಉರುಳುಕಾಳು ಆ ಮರವನ್ನು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು 
ಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದ. ಮನೆಯ ಒಳಹೊಕ್ಕಾಗ ಅವನಿಗೆ ಅವನ ಸೋದರರ ಮಾತು ಕೇಳಿ 
ಸಿತು . ಅವರು ತಮ್ಮ ತಾಯಿಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು : 

“ ಏನಮ್ಮ , ನಾವು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಇನ್ನೂ ಮಕ್ಕಳಾದವೆ ? ” 

“ ಹೌದು ಕಣೋ ! ಉರುಳುಕಾಳು ಹುಟ್ಟಿದ. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬದ್ದೀನಿ 
ಅಂತ ಹೋದ. ” 

ಆಗ ಅವರು ಹೇಳಿದರು : 
“ ಅಯೋ , ಹಾಗೇನು ? ನಾವು ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿ ಬಂದವನು ಅವನೇ ಇರಬೇಕು ! ಅವ 
ನನ್ನು ಕೂಡಲೇ ಹೋಗಿ ಬಿಡಿಸಬೇಕು ! ” 

ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ತಂದಿದ್ದ ಮರವನ್ನು ಆ ಮನೆಯ ಚಾವಣಿಯ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು 
ಜೋರಾಗಿ ಇರಿಸಿದನೆಂದರೆ ಮನೆಯೇ ಇನ್ನೇನು ಮುರಿದು ಬೀಳುವುದರಲ್ಲಿದ್ದಿತು . 

ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ : 


150 


“ನೀವೇನೂ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ . ನೀವು ಎಂಥವರು ಅನ್ನುವುದು ನನಗೀಗ ಗೊತ್ತಾ 
ಯಿತು. ನೀವು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಸುಖವಾಗಿರಿ. ನಾನು ಈ ವಿಶಾಲ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡೋಕೆ 
ಹೋಗ್ರೀನಿ. ” 

ಅವನು ಖಡ್ಗವನ್ನು ಹೆಗಲ ಮೇಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹೊರಟು ಹೋದ. 

ಒಬ್ಬನೇ ಹೋದ, ಹೋದ. ನೋಡ್ತಾನೆ - ಅಲ್ಲಿ ಬೆಟ್ಟ , ಇಲ್ಲಿ ಬೆಟ್ಟ , ಮಧ್ಯೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ . 
ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಕೈಗಳಿಂದಲೂ ಕಾಲುಗಳಿಂದಲೂ ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ದೂರ ಹೋಗುವಂತೆ ತಳ್ಳುತ್ತಿ 
ದಾನೆ. 

ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ: 
“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಮಿತ್ರ ! ” 
“ ನಮಸ್ಕಾರ !” 
“ಸಜ್ಜನನೇ , ಏನು ಮಾಡ್ತಿದೀಯ ನೀನು? ” 
“ ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ಸರಿಸುತ್ತಿದೇನೆ. ಮಧ್ಯೆ ದಾರಿ ಆಗಲಿ ಅಂತ.” 

ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕೂಂತ ? ” 
“ ಸುಖ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ. ” 
“ ನಾನೂ ಹಾಗೇ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ. ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು ? ” 
“ ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಅಂತ. ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ? ” 
“ ಉರುಳುಕಾಳು ಅಂತ, ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗೋಣವಾ ? ” 
“ಓಹೋ , ಹೋಗೋಣ ನಡಿ.” 

ಇಬ್ಬರೂ ಹೋದರು . ಹೋದರೂ , ಹೋದರೂ ... ಕೊನೆಗೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ 
ನನ್ನು ಕಂಡರು. ಅವನು ಬರಿಗೈಗಳಿಂದಲೇ ಮರಗಳನ್ನು ಬೇರು ಸಹಿತ ಕಿತ್ತು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. 

ಅವರು ಹೇಳಿದರು : 
“ ನಮಸ್ಕಾರ ! ” 
“ ನಮಸ್ಕಾರ ! ” 
“ ಏನು ಮಾಡ್ತಿದೀಯ ನೀನು, ಸಜ್ಜನನೇ ? ” 
“ಮರಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕ್ತಿದೀನಿ, ದಾರಿ ಆಗಲಿ ಅಂತ ” 
“ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕೂಂತ ? ” 
“ ಸುಖ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ. ” 


151 


“ ನಾವೂ ಹಾಗೇ ಹೊರಟಿದೇವೆ. ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು ? ” 
“ ಮರಕೀಳು ಅಂತ. ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು ? ” 
“ ಉರುಳುಕಾಳು , ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಅಂತ, ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗೋಣವಾ ? ” 
“ಓಹೋ , ಹೋಗೋಣ. ನಡೆಯಿರಿ.” 

ಮೂವರೂ ಹೊರಟರು . ಹೋದರೂ , ಹೋದರೂ , ಕೊನೆಗೆ ನದಿಯ ದಡದ ಮೇಲೆ 
ಒಬ್ಬ ಉದ್ದ ಮಾಸೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡರು. ಅವನು ಮಿಾಸೆಯನ್ನು ತಿರುಚಿಕೊಂಡು ಅಡ್ಡ 
ಹಿಡಿದಂತೆ ನದಿಯ ಹರಿತ ನಿಂತು ಮಧ್ಯೆ ಹೋಗಲು ದಾರಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು . 

ಅವರು ಅವನನ್ನು ಕಂಡು ಹೇಳಿದರು : 
“ ನಮಸ್ಕಾರ! ”. 
“ ನಮಸ್ಕಾರ!” : 
“ ಸಜ್ಜನನೇ , ಏನು ಮಾಡ್ತಿದೀಯ ನೀನು ? ” 
“ನೀರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದೀನಿ, ನದಿ ದಾಟಲು ಸುಲಭವಾಗಲಿ ಅಂತ.” 
“ ದಾಟಿ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕೂಂತ ? ” 
“ ಸುಖ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದೀನಿ. ” 
“ ನಾವೂ ಹಾಗೇ ಹೊರಟಿದೀವಿ. ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು ? ” 
“ ಮಾಸೆತಿರುಚು ಅಂತ. ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು ? ” 
“ ಉರುಳುಕಾಳು, ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು, ಮರಕೀಳು, ಅಂತ, ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗೋಣವಾ ? ” 
“ಓಹೋ , ಹೋಗೋಣ ನಡೆಯಿರಿ.” 

ಅವರು ಹೊರಟರು . ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಅವರ ಪ್ರಯಾಣ . ದಾರಿಗೆ ಬೆಟ್ಟಗುಡ್ಡಗಳೇ 
ನಾದರೂ ಅಡ್ಡ ಬಂದರೆ ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಅವುಗಳನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿ ದಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ; ಕಾಡು 
ಅಡ್ಡ ಬಂದರೆ ಮರಕೀಳು ಮರಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ದಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ; ನದಿ ಅಡ್ಡ ಬಂದರೆ ಮಾಸೆ 
ತಿರುಚು ನೀರಿನ ಹರಿತವನ್ನು ತನ್ನ ಮಾಸೆಗಳಿಂದ ತಡೆದು ದಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. 

ಹೀಗೆ ಅವರು ಕೊನೆಗೆ ಒಂದು ಭಾರಿ ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೊಂದು ಗುಡಿಸಿಲು 
ಕಾಣಿಸಿತು. ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರು - ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. 

ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ : 
“ ಇವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆಯೋಣ. ” 
ಅವರು ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಆ ಗುಡಿಸಿಲಿನಲ್ಲೇ ಕಳೆದರು . 


152 


ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ: 

“ ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು , ನೀನು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಊಟಕ್ಕೆ ಏರ್ಪಾಟು ಮಾಡು . ನಾವುಮೂವರೂ 
ಬೇಟೆಯಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತೇವೆ. ” 

ಅವರು ಹೊರಟರು . ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಬೇಯಿಸಿದ, ಕಾಯಿಸಿದ, ಊಟ ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ 
ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಮಲಗಿದ . ಆಗ ಯಾರೋ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿದ ಶಬ್ದವಾಯಿತು. 

“ ಬಾಗಿಲು ತೆಗಿ ! ” 
ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಉತ್ತರಿಸಿದ: 
“ನೀನು ಯಾವ ಮಹಾ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯ ? ನೀನೇ ತೆಗೆದುಕೊ .” 
ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಿತು. ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸಿತು : 
“ ನನ್ನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿಸು ! ” 
ಆದರೆ ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಹೇಳಿದ : 
“ನೀನು ಯಾವ ಮಹಾ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯ ? ನೀನೇ ದಾಟಿಕೊಂಡು ಬಾ ” 

ಅಕೋ , ಬಂದ ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿಕೊಂಡು ಒಬ್ಬ ಅತ್ಯಂತ ಪುಟ್ಟ ಅಜ್ಜ , ಅಷ್ಟು ಪುಟ್ಟ 
ಮನುಷ್ಯ ಹಿಂದೆಂದೂ ಇದ್ದುದೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಬಹುದು. ಅವನಿಗೊಂದು ಉದ್ದವಾದ ಗಡ್ಡವಿತ್ತು . 
ಅದು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಹರಡುವವರೆಗೂ ಬೆಳೆದಿತ್ತು . ಆ ಗಿಡ್ಡ ಅಜ್ಜ ಬೆಟ್ಟಸರಿಸಿನ ಮುಂಗುರುಳನ್ನು 
ಹಿಡಿದು ಮೇಲೆತ್ತಿ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿದ್ದ ಒಂದು ಮೊಳೆಗೆ ಅವನನ್ನು ನೇತು ಹಾಕಿದ. ತಾನೇ 
ಅಲ್ಲಿ ಏನೇನು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿ ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತೊ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಂದು , ಕುಡಿದು ಮುಗಿಸಿದ, 
ಹೊರಟು ಹೋದ. 

ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಒದ್ದಾಡಿ ಹೊರಳಾಡಿ ಕೊನೆಗೂ ಮೊಳೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಮುಂಗುರುಳನ್ನು 
ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡ. ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಅಡಿಗೆ ತಯಾರಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತನಾದ. ಅವನ ಸಂಗಾತಿಗಳು 
ಹಿಂದಿರುಗಿದರು . ಅವನು ಇನ್ನೂ ಬೇಯಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾನೆ ! 

ಅವರು ಕೇಳಿದರು : 
“ ಏನು ನೀನು ? ಅಡಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯ ? ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ತಡ ? ” 
ಅವನು ಉತ್ತರಿಸಿದ : 
“ಸಣ್ಣ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಮಲಗಿ ಬಿಟ್ಟೆ .” 

ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬ ತಿಂದರು , ಮಲಗಿದರು . ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಎದ್ದು ಉರುಳು 
ಕಾಳು ಹೇಳಿದ : 


153 


“ ಮರಕೀಳು, ಇವತ್ತು ನೀನು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡು. ನಾವು ಬೇಟೆಗೆ ಹೋಗಿ 
ಬತ್ತೇವೆ. ” 

ಅವರು ಹೊರಟರು . ಮರಕೀಳು ಬೇಯಿಸಿದ, ಕಾಯಿಸಿದ, ಅಡಿಗೆ ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿ ಸ್ವಲ್ಪ 
ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಮಲಗಿದ. ಆಗ ಯಾರೋ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿದ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿಬಂದಿತು . 

“ ಬಾಗಿಲು ತೆಗಿ ! ” 
ಮರಕೀಳು ಹೇಳಿದ: 
“ನೀನು ಯಾವ ಮಹಾ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯ ? ನೀನೇ ತೆಗೆದುಕೋ ! ” 
“ ನನ್ನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿಸು ! ” 
“ನೀನು ಯಾವ ಮಹಾ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯ ? ನೀನೇ ದಾಟಿಕೊಂಡು ಬಾ ! ” 

ಅಕೋ ಬಂದ ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿಕೊಂಡು ಒಬ್ಬ ಅತ್ಯಂತ ಪುಟ್ಟ ಅಜ್ಜ , ಅವನ ಉದ್ದ ಗಡ್ಡ 
ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತೆ . ಒಳ ಬಂದವನೇ ಅವನು ಮರಕೀಳುವಿನ ಮುಂಗುರು 
ಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೇಲೆತ್ತಿ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿದ್ದ ಒಂದು ಮೊಳೆಗೆ ಅವನನ್ನು ನೇತುಹಾಕಿದ. 
ಆಮೇಲೆ ತಾನೇ ಅಲ್ಲಿ ಮಾಡಿರಿಸಿದ್ದ ಅಡಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಂದ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕುಡಿದ, ಆಮೇಲೆ 
ಹೊರಟು ಹೋದ. 

ಮರಕೀಳು ಒದ್ದಾಡಿ ಹೊರಳಾಡಿ ಕೊನೆಗೂ ಮೊಳೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಮುಂಗುರುಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ 
ಕೊಂಡ. ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೊಸದಾಗಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ . 

ಅವನ ಸಂಗಾತಿಗಳು ಬೇಟೆಯಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗಿದರು . 
“ ಏನು ನೀನು ? ಅಡಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯ ? ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ತಡ ? ” 
ಅವನು ಉತ್ತರಿಸಿದ: 
“ಹೌದು, ಸಣ್ಣ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಮಲಗಿ ಬಿಟ್ಟೆ .” 
ಏನು ಜರುಗಿದ್ದಿತು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಊಹಿಸಿ ತಿಳಿದ ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ. 
ಮೂರನೆಯ ದಿನ ಮಾಸೆತಿರುಚು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದ. ಅವನಿಗೂ ಹೀಗೇ ಆಯಿತು. 
ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ: 

“ನೀವುಮೂವರೂ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ತುಂಬ ನಿಧಾನ ! ಆಗಲಿ , ನಾಳೆ ನೀವು ಬೇಟೆಗೆ 
ಹೋಗಿ, ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುತ್ತೇನೆ. ” 

ಮಾರನೆಯ ದಿವಸ ಹಾಗೇ ಆಯಿತು. ಆ ಮೂವರು ಬೇಟೆಗೆ ಹೋದರು, ಉರುಳುಕಾಳು 
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದ. 


154 


ಅವನೂ ಬೇಯಿಸಿದ, ಕಾಯಿಸಿದ , ಅಡಿಗೆ ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿರಮಿಸಲು ಹೋದ. 
ಕೇಳುತ್ತಾನೆ, ಯಾರೋ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟುತ್ತಿದಾರೆ . 

“ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆ ! ” 
ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ: 
“ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಳು , ತೆಗೀತೀನಿ. ” 

ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ನೋಡಿದ – ಒಬ್ಬ ಪುಟ್ಟ ಅಜ್ಜ ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ಗಡ್ಡ ಉದ್ದವಾಗಿ 
ನೆಲದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಡಿದೆ. 

ಆ ಅಜ್ಜ ಹೇಳಿದ : 
“ ನನ್ನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿಸು ! ” 

ಉರುಳುಕಾಳು ಅವನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿಸಿ ಒಳಗೆ ಕರೆತಂದ. ನೆಲದ ಮೇಲೆ 
ಇರಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ ಆ ಪುಟ್ಟ ಅಜ್ಜ ಕುಣಿದಾಡ ತೊಡಗಿದ, ಆಗಾಗ್ಗೆ ಉರುಳುಕಾಳಿಗೆ ಡಿಕ್ಕಿ 
ಹೊಡೆಯ ತೊಡಗಿದ . 

ಉರುಳುಕಾಳು ಕೇಳಿದ : 
“ ನಿನಗೇನು ಬೇಕು ? ” 

“ ತಾಳು , ಏನು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ನೀನೇ ನೋಡುವಿಯಂತೆ ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆ ಪುಟ್ಟ ಅಜ್ಜ 
ತನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಉರುಳುಕಾಳಿನ ಮುಂಗುರುಳಿನ ಕಡೆಗೆ ಚಾಚಿ ಅದನ್ನು ಹಿಡಿಯುವುದರಲ್ಲಿದ್ದ. 

ಆಗ ಉರುಳುಕಾಳು : 
“ಓಹೋ , ಇಂಥವನೋ ನೀನು ! ” 

ಹಾಗೆ ಎಂದು ತಾನೇ ಆ ಅಜ್ಜನ ಗಡ್ಡ ಹಿಡಿದ. ಆಮೇಲೆ ಒಂದು ಕೊಡಲಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು 
ಕೊಂಡ, ಆ ಅಜ್ಜನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಒಂದು ಓಕ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ. ಮರ 
ವನ್ನು ಎರಡು ಹೋಳುಗಳಾಗಿ ಒಡೆದು ಅಜ್ಜನ ಗಡ್ಡವನ್ನು ಹೋಳುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಒಳಗಿನವರೆಗೂ 
ತೂರಿಸಿ ಭದ್ರವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಸಿದ. 

ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ನೀನು ಎಂಥ ನೀಚ, ನನ್ನ ಮುಂಗುರುಳು ಹಿಡಿಯ ಬಂದಿದ್ದೆಯಲ್ಲ. ಈಗ ಕೂತಿರು ಇಲ್ಲೇ , 
ನಾನು ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬರುವವರೆಗೂ . ” 

ಅವನು ಗುಡಿಸಿಲಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಅವನ ಸಂಗಾತಿಗಳು ಆಗಲೇ ಬಂದಿದ್ದರು . 
ಅವರು ಕೇಳಿದರು : 


155 


“ ಅಡಿಗೆ ಆಯಿತಾ ? ” 
ಅವನು ಉತ್ತರಿಸಿದ: 
“ಓಹೋ ! ಆಗಿ ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಾಯಿತು ! ” 
ಎಲ್ಲರೂ ಊಟ ಮಾಡಿದರು . ಆಮೇಲೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ: 
“ ಬನ್ನಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಒಂದು ಚಮತ್ಕಾರವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ.” 

ಅವರು ಓಕ್ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಬಂದರು . ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಆ ಓಕ್ ಮರವೂ ಇಲ್ಲ, ಆ ಅಜ್ಜನ 
ಇಲ್ಲ. ಆ ಅಜ್ಜ ಓಕ್ ಮರವನ್ನು ಬೇರು ಸಹಿತ ಕಿತ್ತು ಮರವನ್ನೂ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಓಡಿ 
ಹೋಗಿದ್ದ. ಆಗ ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನ ಸಂಗಾತಿಗಳಿಗೆ ಅವರು ಬೇಟೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ತನಗೆ 
ಏನಾಯಿತು ಅನ್ನುವುದನ್ನೆಲ್ಲ ವಿವರಿಸಿ ತಿಳಿಸಿದ . ಅವರೂ ಹೇಗೆ ಆ ಅಜ್ಜ ತಮ್ಮನ್ನು ಮುಂಗು 
ರುಳಿನಿಂದ ಮೊಳೆಗೆ ನೇತು ಹಾಕಿದ್ದ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು . 

ಆಗ ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ: 
“ಹೌದಾ? ಅವನು ಅಂಥವನಾ ? ಹಾಗಾದರೆ ಬನ್ನಿ , ಹುಡುಕಿ ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿಯೋಣ.” 

ಆ ಅಜ್ಜ ಓಕ್ ಮರವನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದನೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನೆಲದ 
ಮೇಲೆ ಮರ ಎಳೆದ ಗುರುತಿತ್ತು . ಅವರು ಆ ಗುರುತನ್ನೇ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. 

ಅದು ಅವರನ್ನು ಒಂದು ಆಳವಾದ ಕುಳಿಯ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿತು. ಆ ಕುಳಿ ಎಷ್ಟು 
ಆಳವಾಗಿದ್ದಿತೆಂದರೆ ಅದರ ತಳವೇ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ : 
“ ಬೆಟ್ಟಸರಿಸು , ನೀನು ಕುಳಿಯ ಒಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದು ಹೋಗಿನೋಡು!” 
ಆದರೆ ಅವನು ಉತ್ತರಿಸಿದ: 
“ ಅಯ್ಯೋ , ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಾಗೊಲ್ಲಪ್ಪ ! ” 
“ಹೋಗಲಿ, ನೀನು ಹೋಗು, ಮರಕೀಳು ! ” 
ಅವನೂ ಹೋಗಲು ಇಷ್ಟಪಡಲಿಲ್ಲ. ಮಾಸೆತಿರುಚುವೂ ಹೋಗಲು ಬಯಸಲಿಲ್ಲ . 
ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ : 
“ ಹಾಗಾದರೆ ನಾನೇ ಹೋಗ್ತಿನಿ. ಆದರೆ ನನಗೊಂದು ಹಗ್ಗ ಬೇಕು. ಬನ್ನಿ ಹೊಸೆಯೋಣ!” 

ಅವರು ಒಂದು ಉದ್ದವಾದ ಹಗ್ಗ ಹೊಸೆದರು . ಉರುಳುಕಾಳು ಅದರ ಒಂದು ತುದಿಯನ್ನು 
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಹೇಳಿದ : 

“ ನನ್ನನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಬಿಡಿ ! ” 


156 


ಅವರು ಇಳಿಬಿಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು . ತುಂಬ ಹೊತ್ತು ಇಳಿಬಿಡುತ್ತಲೇ ಹೋದರು , 
ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ತಳವೇ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಂತೂ ಕೊನೆಗೆ ತಳ ಸಿಕ್ಕಿತು. 

ಉರುಳುಕಾಳು ಅಲ್ಲಿ ಹುಡುಕ ಹೊರಟ .ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ಅಲ್ಲೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಅರಮನೆ 
ಇದೆ. ಅವನು ಅದರ ಒಳಗೆಹೋದ. ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಕಣ್ಣುಕೋರೈಸುವಂತೆ ಥಳಥಳಿಸುತ್ತಿದ್ದವು - 
ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಚಿನ್ನದಿಂದ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು , ಮಧ್ಯೆಮಧ್ಯೆ ಪ್ರಶಸ್ತ ಶಿಲೆಗಳನ್ನಿರಿಸಿ ಅಲಂಕರಿಸಲಾಗಿತ್ತು . 
ಅವನು ಒಂದು ಕೋಣೆಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತ ಹೋದ. ಕೊನೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಾನೆ - 
ಒಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರಿ ಅವನತ್ತ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳು ಎಂಥ ಸುಂದರಿಯಾಗಿದ್ದಳೆಂದರೆ 
ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಿ ತಿಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಲೇಖನಿಯಿಂದ ಬರೆದು 
ತಿಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. 

ಅವಳು ಕೇಳಿದಳು : 
“ ಅಯ್ಯೋ , ಸಜ್ಜನನೇ , ನೀನು ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ ಬಂದೆ ? ” 
ಉರುಳುಕಾಳು ಉತ್ತರಿಸಿದ : 
“ನಾನು ಉದ್ದ ಗಡ್ಡದ ಒಬ್ಬ ಗಿಡ್ಡ ಅಜ್ಜನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ.” 
ಆ ಹುಡುಗಿ ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಅವನ ಗಡ್ಡ ಒಂದು ಓಕ್ ಮರದ ಸೀಳಿನ ಮಧ್ಯೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಅದನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ 
ಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಬೇಡ. ನಿನ್ನನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಿ ಬಿಡ್ತಾನೆ ! 
ಅವನಾಗಲೇ ಎಷ್ಟೋ ಜನರನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಿದಾನೆ ! ” 

ಆದರೆ ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ: 

“ ಇಲ್ಲ, ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ. ನಾನೇ ಅವನ ಗಡ್ಡವನ್ನು ಮರಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಸಿ 
ರೋದು. ನೀನೇಕೆ ಇಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದೀಯ ? ” 

ಅವಳು ಉತ್ತರಿಸಿದಳು : 
“ ನಾನೊಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರಿ. ಈ ಮುದುಕ ನನ್ನನ್ನು ಕದ್ದು ತಂದ. ಇಲ್ಲಿ ಬಂಧನದಲ್ಲಿರಿಸಿ 
ದಾನೆ.” 

ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳಿದ : 

“ ಆಗಲಿ , ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಡಿಸುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನನ್ನು ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು 
ಹೋಗು! ” 


ಅವಳು ಅವನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಳು . ನೋಡುತ್ತಾನೆ - ನಿಜವೇ ! ಆ 


157 


ಮುದುಕ ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾನೆ. ಗಡ್ಡವನ್ನು ಓಕ್ ಮರದಿಂದ ಆಗಲೇ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಗಡ್ಡ 
ವನ್ನು ನೀವಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಉರುಳುಕಾಳನ್ನು ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ಕೂಗಿ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ: 

“ ಯಾತಕ್ಕೆ ಬಂದೆ ? ಹೋರಾಡಿ , ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲೋ ? ” 
ಉರುಳುಕಾಳು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: 
“ ಶಾಂತಿ ನನಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ನಾನು ಹೋರಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ.” 

ಇಬ್ಬರೂ ಹೋರಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು . ಹೋರಾಡಿದರು , ಹೋರಾಡಿದರು . ಕೊನೆಗೆ 
ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನ ಖಡ್ಗದಿಂದ ಹೊಡೆದು ಅಜ್ಜನನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಿದ. ಆಮೇಲೆ ಉರುಳು 
ಕಾಳೂ ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಆ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಚಿನ್ನ ಮತ್ತು ಪ್ರಶಸ್ತ ಶಿಲೆಗಳನ್ನೂ 
ಮರು ಮೂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು , ಅವನು ಇಳಿದು ಬಂದಿದ್ದ ಆ ಕುಳಿಯ ಬಳಿಗೆ 
ಹೋದರು. 

ಉರುಳುಕಾಳು ಕೆಳಗಿನಿಂದ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದ : 
“ಹೇಯ್, ಸೋದರರೇ , ಇದ್ದೀರ ನೀವು ಅಲ್ಲಿ ? ” 
ಅವರು ಉತ್ತರಿಸಿದರು : 
“ ಇದೇವಿ. ” 
ಉರುಳುಕಾಳು ಒಂದು ಮೂಟೆಯನ್ನು ಹಗ್ಗಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಹೇಳಿದ : 
“ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳಿ, ಸೋದರರೇ ! ಈ ಮೂಟೆ ನಿಮಗಾಗಿ ! ” 
ಅವರು ಮೂಟೆಯನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹಗ್ಗವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಬಿಟ್ಟರು. 
ಉರುಳುಕಾಳು ಎರಡನೆಯ ಮೂಟೆಯನ್ನು ಅದಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿದ: 
“ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳಿ . ಈ ಮೂಟೆಯ ನಿಮ್ಮದೇ ! ” 

ಇದೇ ರೀತಿ ಅವನು ಮೂರನೆಯ ಮೂಟೆಯನ್ನೂ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟ. ಆಮೇಲೆ ರಾಜಕುಮಾರಿ 
ಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ. 

“ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ಈ ರಾಜಕುಮಾರಿ ನನ್ನವಳು ! ” ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದ. 

ಅವರು ಮೂವರೂ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನೂ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡರು. ಇನ್ನು ಉರುಳು 
ಕಾಳನ್ನಷ್ಟೆ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಅವರು ಯೋಚಿಸಿದರು : 

“ ಅವನನ್ನೇಕೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎಳೆಯಬೇಕು? ಅವನನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವುದೇ ಮೇಲು. 
ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ನಮ್ಮವಳೇ ಆಗುತ್ತಾಳೆ. ಅವನನ್ನು ಮೇಲಿನವರೆಗೂ ಎಳೆದು ಆಮೇಲೆ 
ಹಗ್ಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡೋಣ. ಅವನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ. ” 


158 


ಅವರು ಏನು ಮಾಡಲಿದ್ದರೆಂಬುದನ್ನು ಉರುಳುಕಾಳು ಊಹಿಸಿ ತಿಳಿದ. ಅವನು ಹಗ್ಗ ಕ್ಕೆ 
ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲು ಕಟ್ಟಿ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದ: 

“ ಹುಂ . ನನ್ನನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳಿ ! ” 

ಅವರು ಮೇಲಿನವರೆಗೂ ಎಳೆದು ಆಮೇಲೆ ಹಗ್ಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟರು. ಕಲ್ಲು ದೊಪ್ಪನೆ 
ಬಿದ್ದಿತು . 

“ಎಂಥ ಸ್ನೇಹಿತರು ನೀವು! ಆಗಲಿ, ಆಗಲಿ ! ” ಅಂದುಕೊಂಡ ಉರುಳುಕಾಳು . 
ಅವನು ಆ ಕುಳಿ ತಳದ ಅಧೋಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅಲೆಯ ತೊಡಗಿದ . 
ಹೋದ, ಹೋದ. ಆಗ ಇದಕ್ಕಿದಂತೆ ಆಕಾಶದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಮೋಡ ಮುಸುಕಿತು . ಭಾರಿ ಆಲಿ 
ಕಲ್ಲಿನ ಮಳೆ ಬೀಳ ತೊಡಗಿತು . ಉರುಳುಕಾಳು ಒಂದು ಓಕ್ ಮರದ ಮರೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು 
ನಿಂತ. ಅಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದಾಗ ಅವನಿಗೆ ಮರದ ಮೇಲಿನ ಗೂಡೊಂದರಿಂದ ಹದ್ದಿನ ಮರಿಗಳು ಚಿಲಿಪಿಲಿ 
ಗುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದುದು ಕೇಳಿಸಿತು . ಅವನು ಮರ ಹತ್ತಿ ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಕೋಟನ್ನೇ ಬಿಚ್ಚಿ ಆ ಮರಿಗಳ 
ಮೇಲೆ ಹೊದಿಸಿದ. 

ಮಳೆ ನಿಂತಿತು . ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಕ್ಕಿ - ಹದ್ದು , ಆ ಮರಿಗಳ ತಂದೆ - ಹಾರಿ ಬಂದಿತು . 
ಮರಿಗಳ ಮೇಲೆಕೋಟು ಹೊದಿಸಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಕೇಳಿತು : 

“ ಯಾರು ನಿಮಗೆ ಇದನ್ನು ಹೊದಿಸಿದವರು ? ” 
ಮರಿಗಳು ಉತ್ತರಿಸಿದವು: 
“ನೀನು ತಿಂದು ಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟರೆ ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ” 
ಅದು ಹೇಳಿತು : 
“ ಇಲ್ಲ. ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಹೇಳಿ.” 
ಆಗ ಮರಿಗಳು ಎಂದವು: 
“ ಅಲ್ಲಿ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಾನಲ್ಲ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯೇ ನಮಗೆ ಹೊದಿಸಿದುದು. ” 
ಹದ್ದು ಉರುಳುಕಾಳಿನ ಬಳಿಗೆ ಹಾರಿ ಬಂದು ಹೇಳಿತು : 

“ ನಿನಗೆ ಏನು ಬೇಕೋ ಹೇಳು. ನಾನು ಎಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ 
ನನ್ನ ಒಂದು ಮರಿಯ ಇಂಥ ಭಾರಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಸತ್ತಿಲ್ಲ – ಅದೂ ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲದಿರು 
ವಾಗ. ” 
ಉರುಳುಕಾಳು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾನೆ: 
“ ನಾನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆನೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು. ” 


159 


“ಓಹ್ , ನೀನು ನನಗೆ ಒಂದು ಅಸಾಧ್ಯ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಲ್ಲ ! ಆದರೂ ಇನ್ನೇನು 
ಮಾಡುವುದು ! ಹಾರಿ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು . ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಆರು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ ಮಾಂಸ , 
ಆರು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ ನೀರು ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬೇಕು. ಹಾರಿ ಹೋಗುವಾಗ ನಾನು ತಲೆಯನ್ನು 
ಬಲ ಗಡೆ ತಿರುಗಿಸಿದಾಗ ನೀನು ನನ್ನ ಬಾಯಿಗೆ ಒಂದು ತುಂಡು ಮಾಂಸ ಹಾಕಬೇಕು. ಎಡಗಡೆಗೆ 
ತಿರುಗಿಸಿದಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ಕೊಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲು ಆಗುವುದೇ 
ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ.” 

ಅವರು ಆರು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ ಮಾಂಸ , ಆರು ಪೀಪಾಯಿ ತುಂಬ ನೀರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು 
ಹೊರಟರು. ಉರುಳುಕಾಳು ಹದ್ದಿನ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆಕುಳಿತ . ಹಾರಿ ಹೋದರು, ಹಾರಿ ಹೋದರು. 
ಹದ್ದು ತಲೆಯನ್ನು ಬಲಗಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಉರುಳುಕಾಳು ಅದರ ಬಾಯಿಯೊಳಕ್ಕೆ 
ತುಂಡು ಮಾಂಸ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ಎಡಗಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನೀರು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ. ಹೀಗೆ ತುಂಬ 
ಕಾಲ ಹಾರಿ ಹೋದರು . ಇನ್ನೇನು ತಾವು ತಲುಪಬೇಕಾದ ಸ್ಥಳ ತಲುಪಲಿದ್ದರು. ಆಗ ಹದ್ದು 
ತಲೆಯನ್ನು ಬಲಗಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿತು . ಆದರೆ ಪೀಪಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಂಸವೆಲ್ಲ ಮುಗಿದುಹೋಗಿದೆ . 
ಆಗ ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನ ಕಾಲಿನಿಂದಲೇ ಒಂದು ಚೂರು ಮಾಂಸ ಕಿತ್ತು ತೆಗೆದು ಹಕ್ಕಿಯ ಬಾಯಿಗೆ 
ಹಾಕಿದ. ಹದ್ದು ಮತ್ತೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹಾರಿತು . 

ಅದು ಕೇಳಿತು : 
“ನೀನು ಈಗ ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಮಾಂಸ ಯಾವುದು ? ಎಷ್ಟು ರುಚಿಯಾಗಿತ್ತು ! ” 
ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನ ಕಾಲು ತೋರಿಸಿ ಹೇಳಿದ: 
“ ಈ ಮಾಂಸ. ” 

ಆಗ ಹದ್ದು ತಾನು ತಿಂದಿದ್ದ ಮಾಂಸದ ಚೂರನ್ನು ಹೊರಕ್ಕೆ ಉಗುಳಿತು, ಹಾರಿ ಹೋಗಿ 
ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರು ತಂದಿತು . ಆ ಚೂರು ಮಾಂಸವನ್ನು ಉರುಳುಕಾಳಿನ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅದರ ಸ್ಥಳ 
ದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಈ ನೀರನ್ನು ಚಿಮುಕಿಸಿತು . ಆ ಮಾಂಸದ ಚೂರು ಮತ್ತೆ ಕಾಲಿಗೆ 
ಬೇಗ ಸೇರಿಕೊಂಡಿತು . 

ಹದ್ದು ಅನಂತರ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿತು . ಉರುಳುಕಾಳು ತನ್ನ ಮಿತ್ರರನ್ನು ಹುಡುಕಿ 
ಕೊಂಡು ಹೊರಟ . 

ಅವರು ಆಗಲೇ ಆ ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ತಂದೆಯ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು . 
ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೂ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲು ಇಚ್ಚಿಸಿ ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ 
ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು . 


ಆಗ ಇದಕ್ಕಿದಂತೆ ಅಲ್ಲಿ ಉರುಳುಕಾಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ತಮ್ಮನ್ನು ಕೊಲ್ಲು 
ತಾನೆಂದು ಅವರು ಹೆದರಿದರು . ಆದರೆ ಅವನು ಹೇಳಿದ: 

“ ನನ್ನ ಒಡಹುಟ್ಟಿದ ಸೋದರರೇ ನನಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿದರು . ಇನ್ನು ನಿಮ್ಮ ವಿಷಯ 
ಏನು ! ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುವುದೇ ವಾಸಿ.” 

ಅವನು ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿದ. 
ತಾನೇ ಆ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸುಖದಿಂದ ಜೀವನ ನಡೆಸ ತೊಡಗಿದ. 

ಓಹ್

by admin | ಫೆಬ್ರ 21, 2020 | ಓದಿ ಕಲಿ

ಬಹಳ ಕಾಲದ ಹಿಂದೆ, ನಮ್ಮ ತಂದೆಯರೂ ಅಜ್ಜಂದಿರೂ ಇನ್ನೂ ಹುಟ್ಟೇ ಇರದಿದ್ದಂಥ 
ಕಾಲದಲ್ಲಿ , ಒಬ್ಬ ಬಡವ ಮತ್ತು ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು . ಅವರಿಗೊಬ್ಬ ಮಗನಿದ್ದ . 
ಅವನೊಬ್ಬ ಶುದ್ಧ ಸೋಮಾರಿ . ಅಂಥ ಸೋಮಾರಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿರಲಿಲ್ಲ ! ಯಾವ ಕೆಲಸವನ್ನೂ 
ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ . ಮೂರು ಹೊತ್ತೂ ಬೆಂಕಿಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ ಕೂತಿರೋದು. ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿಗೇ 
ಊಟ ತಿಂಡಿ ತಂದುಕೊಟ್ಟರೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹಾಗೇ ಉಪವಾಸ ಕೂತಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಅದ 
ಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಬೆರಳನ್ನೂ ಆಡಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ . ಅಂಥ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಅವ ! 

ಅವನ ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿದರು : 
“ ಏನು ಮಾಡೋದು ನಿನ್ನನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು, ಮಗನೇ ! ನೀನು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ದುಃಖವೇ ! 
ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೂ ತಮ್ಮ ತಂದೆಯರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ನೀನು ಸುಮ್ಮನೆ ತಿಂದುಕೊಂಡು 
ಬಿದ್ದಿದೀಯ ! ” 

ಅವರು ತುಂಬ ದುಃಖ ಪಟ್ಟರು. ತುಂಬ ಶೋಕಿಸಿದರು . ಕೊನೆಗೆ ಮುದುಕಿ ಹೇಳಿ 
ದಳು : 

“ ಏನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಿದೀಯ , ಮುದುಕ ? ಮಗ ಆಗಲೇ ಬೆಳೆದಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ 
ಏನು ಕೆಲಸವೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಯಾರ ಹತ್ತಿರವಾದರೂ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟು ಒಂದಿಷ್ಟು ಏನಾದರೂ 
ಕೆಲಸ ಕಲಿಯುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲವೆ ? ” 
- ತಂದೆ ಅವನನ್ನು ಒಬ್ಬ ಬೇಸಾಯಗಾರನ ಬಳಿಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟ. ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಮೂರು 
ದಿನ ಅಷ್ಟೆ ಇದ್ದ . ಆಮೇಲೆ ಮನೆಗೆ ಓಡಿ ಬಂದ. ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಿನಂತೆಯೇ ಬೆಂಕಿಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ 
ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿ ಕೂತ! 
- ತಂದೆ ಅವನನ್ನು ಬಯು ಹೊಡೆದು ಒಬ್ಬ ದರ್ಜಿಯ ಬಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಕಲಿಯಲು ಕಳಿಸಿ 
ಕೊಟ್ಟ. ಅಲ್ಲಿಂದಲೂ ಅವನು ಅದೇ ರೀತಿ ಓಡಿ ಬಂದ. ಆಮೇಲೆ ತಂದೆ ಅವನನ್ನು ಒಬ್ಬ ಕಮ್ಮಾ 
ರನ ಬಳಿಗೆ, ಅನಂತರ ಒಬ್ಬ ಮೋಚಿಯ ಬಳಿಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟ – ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕಳಿಸಿದರೂ ಒಂದೇ ! 
ಕೆಲವು ದಿನಗಳಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಮತ್ತೆ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ, ಬೆಂಕಿಗೂಡಿನ ಮೇಲೆಕೂರುತ್ತಿದ್ದ ! 
ಏನು ಮಾಡೋದು? 

“ ಸರಿ, ಇವನನ್ನು ಯಾವುದಾದರೂ ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಕರಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ. 
ಅಲ್ಲಿಂದ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಓಡಿ ಬರೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ” ಹೇಳಿದ 
ಮುದುಕ. 
- ಅವರು ಗಂಟುಮೂಟೆಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೊರಟರು . ತುಂಬ ಕಾಲ ನಡೆದು ಹೋದರೋ 
ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲವೋ ತಿಳಿಯದು. ಕೊನೆಗೆ ಒಂದು ಕತ್ತಲು ಕವಿದ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡು ತಲುಪಿದರು . 
ಆ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲೂ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಸುಟ್ಟ ಮರದ ಮೊಟುಕಾಣಿಸಿತು . ಮುದುಕ ಆ ಮೋಟಿನ 
ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತು ಹೇಳಿದ : 

“ಓಹ್, ನಾನು ಎಷ್ಟು ಬಳಲಿದೀನಿ ! ” 

ಹೇಳಿದ ಅಷ್ಟೆ , ತಕ್ಷಣವೇ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಒಬ್ಬ ಗಿಡ್ಡ ಮುದುಕ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ. ಅವನ ಮೈ 
ಎಲ್ಲ ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿತ್ತು . ಅವನ ಗಡ್ಡ ಹಸುರಾಗಿತ್ತು . ಅದು ಅವನ ಮೊಣಕಾಲಿನವರೆಗೂ ಇಳಿ 
ಬಿದ್ದಿತ್ತು . 

“ ಏನಪ್ಪ , ಏನು ಕರೆದೆ ? ನನ್ನಿಂದ ನಿನಗೆ ಏನು ಬೇಕು ? ” 

ಮುದುಕನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು ಇಂಥ ಪವಾಡ ? ಅವನು 
ಹೇಳಿದ : 

“ ನಾನೆಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದೆ? ” 

“ಕರೀಲಿಲ್ಲವೇ ? ಆ ಮರದ ಮೋಟಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು “ಓಹ್ !” ಅಂತ ಹೇಳ 
ಲಿಲ್ಲವೇ ? ” 

“ ಹೌದು. ನಾನು ತುಂಬ ಬಳಲಿದ್ದೆ. “ಓಹ್ ಅಂತ ಅಂದೆ . ನೀನು ಯಾರು ? ” 
“ ನಾನೇ ಆ ಓಹ್ – ಈ ಕಾಡಿನ ದೊರೆ, ನೀನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟೆ ? ” 

“ ನನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಎಲ್ಲಾದರೂ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸೋಣಇಲ್ಲವೇ ಕೆಲಸ ಕಲಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸೋಣ 
ಅಂತ ಕರಕೊಂಡು ಹೊರಟೆ. ಅವನಿಗೆ ಏನಂದರೆ ಏನೂ ಬರದು. ಯಾರಾದರೂ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರು 
ಇವನ ತಲೆಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಬುದ್ದಿ ತುಂಬಬಹುದು. ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಇವನು ಏನೂ ಕಲಿಯೋಲ್ಲ. 
ಎಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟರೂ ಮತ್ತೆ ಓಡಿ ಬರಾನೆ, ಮೂರು ಹೊತ್ತೂ ಬೆಂಕಿಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ 
ಕೂತಿರಾನೆ. ” 

“ ಅವನನ್ನು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಿಡು. ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಬುದ್ದಿ ಕಲಿಸ್ತೀನಿ. ಆದರೆ ಒಂದು ಷರತ್ತಿನ 
ಮೇಲೆ ಒಂದು ವರ್ಷ ಆದ ಮೇಲೆನೀನು ನಿನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋಕೆ ಬಾ . 
ಅವನನ್ನು ಗುರುತು ಹಿಡಿದರೆ ಕರಕೊಂಡು ಹೋಗು. ಇಲ್ಲವೇ , ಇನ್ನೊಂದು ವರ್ಷ ಅವನು 
ನನ್ನ ಸೇವೆಯಲ್ಲೇ ಉಳೀತಾನೆ. ” 

ಮುದುಕ ಹೇಳಿದ: 
“ ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ. ” 

ಇಬ್ಬರೂ ಕೈಕುಲುಕಿ ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು . ಮುದುಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಮಗ 
ಓಹ್ನ ಬಳಿ ಉಳಿದ. 

ಓಹ್ ಹುಡುಗನನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಪಾತಾಳ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ. ಅಲ್ಲಿ ತನ್ನ 
ಹಸುರು ಮನೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ . ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಹಸುರೆ –ಗೋಡೆಗಳು ಹಸುರು, ಚಾವಣಿ 
ಹಸುರು , ಓಸ್‌ನ ಹೆಂಡತಿ ಹಸುರು, ಅವನ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಹಸುರು . ಅವನ ಕೆಲಸಗಾರರೂ ಸಹ 
ಹಸುರೇ ! ಓಹ್ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಹೇಳಿದ. ಅವನಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ತಿನ್ನಲು 
ಕೊಡುವಂತೆ ತನ್ನ ಸೇವಕರಿಗೆ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. ಅವರು ಅವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಮಾಂಸದ ಸಾರೂ ಹಸು 
ರಾಗಿತ್ತು , ಕುಡಿಯಲು ಕೊಟ್ಟ ನೀರೂ ಹಸುರಾಗಿತ್ತು . ಅವನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದ, 
ಕುಡಿದ. 

“ ಸರಿ , ಇನ್ನು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಡು . ಹೋಗಿಒಂದಿಷ್ಟು ಕಟ್ಟಿಗೆ ಕಡಿದು ಮನೆಗೆ ತಂದು ಹಾಕು ” 
ಎಂದ ಓಹ್ . 

ಹುಡುಗ ಹೋದ. ಕಟ್ಟಿಗೆ ಕಡಿದನೊ ಬಿಟ್ಟನೋ ತಿಳಿಯದು, ಆದರೆ ಹೋದ, ಮೃದು 
ವಾದ ಹುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ. ಓಹ್ ಬಂದು ನೋಡ್ತಾನೆ - ಹುಡುಗ ಮಲಗಿದಾನೆ ! ಓಹ್ 
ತನ್ನ ಸೇವಕರನ್ನು ಕೂಗಿ ಕರೆದ. ಕಟ್ಟಿಗೆ ರಾಶಿ ಹಾಕಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಮಲಗಿಸಿ 
ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಅವನನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಬೇಕೆಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. 

ಹುಡುಗ ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಯಾದ ! ಓಹ್ ಆ ಬೂದಿಯನ್ನು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೂರಿದ. ಆದರೆ 
ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕೆಂಡ ಆ ಬದಿಯಿಂದ ಬಿದ್ದಿತು. ಓಹ್ ಅದರ ಮೇಲೆ ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರನ್ನು 
- ಚಿಮುಕಿಸಿದ. ಹುಡುಗ ಜೀವ ತಳೆದು ಎದ್ದು ನಿಂತ – ಅವನಿಗೆ ಏನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ 
ಅನ್ನುವಂತೆ ! 

ಮತ್ತೆ ಅವನನ್ನು ಕಟ್ಟಿಗೆಕಡಿದು ತರುವಂತೆ ಕಳಿಸಿಕೊಡಲಾಯಿತು. ಅವನು ಮತ್ತೆ ಮಲಗಿದ . 
ಓಹ್ ಹಿಂದೆ ಮಾಡಿದಂತೆಯೇ ಮಾಡಿದ. ಹುಡುಗನನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿ ಮಾಡಿದ . ಬೂದಿಯನ್ನು 
ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೂರಿದ. ಒಂದು ಕೆಂಡದ ಮೇಲೆ ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸಿದ. ಹುಡುಗ ಮತ್ತೆ 
ಜೀವಂತನಾದ. ಆದರೆ ಈಗವನು ಬೇರೆಯೇ ರೀತಿಯಿದ್ದ. ಎಷ್ಟು ಮೋಹಕನಾಗಿದ್ದ, ಕಣ್ಣಿಗೆ 
ಹಬ್ಬವಾಗಿದ್ದ ! ಓಹ್ ಇದೇ ರೀತಿಮೂರನೆಯ ಬಾರಿ ಹುಡುಗನನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿ ಮಾಡಿದ, 
ಕೆಂಡದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಸಂಜೀವಿನಿ ನೀರನ್ನು ಚಿಮುಕಿಸಿದ . ಹುಡುಗ ಮೂರನೆಯ 
ಬಾರಿಗೆ ಪುನರ್‌ಜನ್ಮ ಪಡೆದ. ಈಗಂತೂ ಅವನು ಎಂಥ ಚೆಲುವನಾಗಿದ್ದನೆಂದರೆ ಅವನ 
ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ವರ್ಣಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅದು ಊಹೆಗೂ 
ಮಾರಿದುದಾಗಿತ್ತು . ಎಂದೂ ಕಾಣದಂಥದಾಗಿದ್ದಿತು. ರಮ್ಯ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಷ್ಟೆ ಅದು ಸಾಧ್ಯ 
ವಿದ್ದಿತು ! 

ಹುಡುಗ ಓಹ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಆಗಲೇ ಒಂದು ವರ್ಷವಾಯಿತು. ತಂದೆ ಹುಡುಗನಿಗಾಗಿ 
ಬಂದ. ಅದೇ ಕತ್ತಲ ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದು, ಅದೇ ಸುಟ್ಟ ಮರದ ಮೋಟಿನ ಮೇಲೆಕುಳಿತು “ಓಹ್ ! ” 
ಎಂದ. 

ಅಕೊ , ಓಹ್ ಹೊರಬಂದ ಮರದ ಮೊಟಿನ ಕೆಳಗಿನಿಂದ . 
“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಅಜ್ಜ ! ” 
“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಓಹ್ ! ನಾನು ಮಗನಿಗಾಗಿ ಬಂದೆ. ” 

“ ಸರಿ , ನಡಿ . ಗುರುತು ಹಿಡಿದರೆ - ಅವನು ನಿನ್ನವನು . ಇಲ್ಲವೇ ಅವನು ಇನ್ನೂ ಒಂದು ವರ್ಷ 
ನನ್ನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ.” 

ಅವರು ಹಸುರು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಓಹ್ ಒಂದು ಚೀಲ ಕಾಳು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು 
ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಎರಚಿದ . ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಗಳು ಬಂದವು ಮೋಡದಂತೆ ಕವಿದುಕೊಂಡು ಕಾಳು 
ತಿನ್ನಲು. 

“ ಹುಂ . ಆರಿಸಿಕೋ . ನಿನ್ನ ಮಗ ಯಾರು ? ” 

ಮುದುಕ ದಿಗ್ವಾಂತನಾದ : ಎಲ್ಲ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಗಳೂ ಒಂದೇ ತರಹ ಇವೆ. ಒಂದರಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ . 
ಅವನು ತನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಗುರುತು ಹಿಡಿಯದೆ ಹೋದ. 

“ ಸರಿ , ಮನೆಗೆ ಹೋಗು! ” ಎಂದ ಓಹ್ , ನಿನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಇನ್ನೂ ಒಂದು ವರ್ಷ ಇರಿಸಿ 
ಕೊಂಡಿರುತ್ತೇನೆ. ” 

ಇನ್ನೊಂದು ವರ್ಷವೂ ಆಯಿತು . ಮತ್ತೆ ಮುದುಕ ಓಹ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ. ಮರದ 
ಮೋಟಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು “ಓಹ್ ! ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ. 

ಓಹ್ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ. 
“ ಸರಿ , ನಡಿ, ನಿನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಆರಿಸಿಕೋ .” 

ಅವನು ಮುದುಕನನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿಗೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ . ಅಲ್ಲಿ ಟಗರುಗಳು , ಒಂದರಂತೆ 
ಎಲ್ಲವೂ . 

ಮುದುಕ ನೋಡಿದ, ನೋಡಿದ - ಮಗನನ್ನು ಗುರುತು ಹಿಡಿಯದೆ ಹೋದ. 
“ ನಿನ್ನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಹೋಗು!” ಓಹ್ ಹೇಳಿದ , “ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ವರ್ಷ ನಿನ್ನ ಮಗ 
ನನ್ನ ಬಳಿ ಇರುತ್ತಾನೆ.” 

ಮುದುಕನಿಗೆ ಅಪಾರ ದುಃಖವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು - ಒಪ್ಪಂದ ಆ ರೀತಿ 
ಇದೆ. ಬೇರೆ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದು. 

ಮೂರನೆಯ ವರ್ಷವೂ ಕಳೆಯಿತು. ಮುದುಕ ಮತ್ತೆ ಮಗನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರಲು 
ಹೋದ. ಆಲೋಚನಾಮಗ್ನನಾಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಆಗ ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಒಂದು ನೊಣ 
ಝೂಂಗುಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಂದಿತು. 

ಮುದುಕ ಅದನ್ನು ಅಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಆದರೆ ಅದು ಮತ್ತೆ ಝಂಗುಟ್ಟುತ್ತಿದೆ. 

ಅದು ಅವನ ಕಿವಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದು ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತು . ತಕ್ಷಣವೇ ಮುದುಕನಿಗೆ ಕೇಳಿ 
ಬರುತ್ತೆ : 

“ ಅಪ್ಪ , ಇದು ನಾನು, ನಿನ್ನ ಮಗ! ಓಹ್ ನನಗೆ ತುಂಬ ವಿದ್ಯೆ ಬುದ್ದಿ ಕಲಿಸಿದ್ದಾನೆ. ನಾನೀಗ 

ಅವನಿಗೆ ತಿರುಮಂತ್ರ ಕಲಿಸುತ್ತೇನೆ. ಅವನು ಮತ್ತೆ ನನ್ನನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊ ಅಂತ ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ 
ಅನೇಕ ಪಾರಿವಾಳಗಳನ್ನು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ನೀನು ಬೇರೆ ಯಾವ ಪಾರಿವಾಳವನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳ 
ಬೇಡ. ಅವನು ಎರಚಿದ ಕಾಳುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನದೆ ಪೇರು ಹಣ್ಣಿನ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಕುಳಿ 
ತಿರುವ ಪಾರಿವಾಳವನ್ನಷ್ಟೆ ತೆಗೆದುಕೋ .” 

ಮುದುಕನಿಗೆ ಮಹದಾನಂದವಾಯಿತು. ಮಗನೊಂದಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮಾತನಾಡ ಬಯಸಿದ್ದ . 
ಆದರೆ ನೊಣ ಆಗಲೇ ಹಾರಿ ಹೋಗಿತ್ತು . 

ಮುದುಕ ಸುಟ್ಟ ಮರದ ಮೋಟಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು “ಓಹ್ ! ” ಎಂದು 
ಹೇಳಿದ . 

ಓಹ್ ಹೊರ ಬಂದ. ಮುದುಕನನ್ನು ತನ್ನ ಕಾಡಿನ ಭೂಮಿಯ ಕೆಳಗಿದ್ದ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಕರೆ 
ದೊಯ್ದ . ತನ್ನ ಹಸುರು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಾಳು ಚೆಲ್ಲಿ 
ಪಾರಿವಾಳಗಳನ್ನು ಕರೆಯ ತೊಡಗಿದ. ಅವು ಎಷ್ಟು ಭಾರಿ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದವು, ಅಬ್ಬಾ , 
ದೇವರೇ ! ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲ ಒಂದೇ ತರಹ . ಒಂದರಂತೆ ಎಲ್ಲ. 

" ಸರಿಯಪ್ಪ , ಆರಿಸಿಕೊ , ನಿನ್ನ ಮಗನನ್ನು ! ” 

ಎಲ್ಲ ಪಾರಿವಾಳಗಳೂ ಕಾಳು ತಿನ್ನುತ್ತಿವೆ. ಆದರೆ ಒಂದು ಮಾತ್ರ ಕಾಳು ತಿನ್ನದೆ ಪೇರು 
ಹಣ್ಣಿನ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದೆ. 

“ ಇದು ನನ್ನ ಮಗ. ” 

“ ಸರಿ, ಈ ಬಾರಿ ನೀನು ಗೆದ್ದೆ , ಮುದುಕಪ್ಪ ! ನಿನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು 
ಹೋಗು. ” 
- ಓಹ್ ಆ ಪಾರಿವಾಳವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಎಡ ಭುಜದ ಮೂಲಕ ಅದನ್ನು ಎಸೆದ. 
ಆಹ್ , ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ - ಮುಂದೆ ಎಂತಹ ಸ್ಪುರದ್ರೂಪಿ ಯುವಕ ನಿಂತಿದ್ದ ! ಅಂತಹವನನ್ನು 
ಈ ಪ್ರಪಂಚ ಇನ್ನೂ ಕಂಡುದೇ ಇಲ್ಲ. 

ತಂದೆಗೆ ತುಂಬ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಮಗನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ, ಮುದ್ದಾಡಿದ. 
ಮಗನೂ ಆನಂದದಿಂದ ತಂದೆಯನ್ನು ಆಲಂಗಿಸಿಕೊಂಡ . 
“ ಸರಿ, ನಡಿ . ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ, ಮಗು ! ” 

ಇಬ್ಬರೂ ಊರ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಮಗ ತಾನು ಓನ್‌ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ 
ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅನ್ನುವುದನ್ನೆಲ್ಲ ವಿವರಿಸಿ ತಿಳಿಸುತ್ತಾನೆ. 

ಅಪ್ಪ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: 
“ ಒಳ್ಳೆಯದು, ಮಗು! ನೀನು ಮೂರು ವರ್ಷ ಆ ಭೂತನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಆದರೆ 
ಏನೂ ಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಹಿಂದಿನಂತೆಯೇ ಬಡವರಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿದ್ದೇವೆ. 
ಹೋಗಲಿ, ಬಿಡು. ಅದೇನೂ ಅಷ್ಟು ದುಃಖದಲ್ಲ ! ನೀನು ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದೀಯಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೇ 
ಸಾಕು ! ” 

“ನೀನು ದುಃಖಪಡಬೇಡ, ಅಪ್ಪ , ಎಲ್ಲ ಬದಲಾಗುತ್ತೆ .” 

ಅವರು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವು ಬೇಟೆಗಾರರನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ನೆರೆಯ ಗ್ರಾಮದ 
ಪ್ರಭುಗಳು ನರಿಗಳ ಬೇಟೆಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದರು . ಮಗ ತನ್ನನ್ನು ಬೇಟೆ ನಾಯಿಯನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ 
ಕೊಂಡು ತಂದೆಗೆ ಹೇಳಿದ : 

“ ಆ ಪ್ರಭುಗಳು ಬೇಟೆ ನಾಯಿಯನ್ನು ಕೊಳ್ಳಲು ನಿನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಮುನ್ನೂರು 
ರೂಬಲ್‌ಗಳಿಗೆ ಮಾರು . ಕೊರಳಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೊಡಬೇಡ. ” 

ಮಗ ನಾಯಿಯಾಗಿ ತಾನೇ ನರಿಯನ್ನು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದ. ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದು ತಂದ. 
ಪ್ರಭುಗಳು ಕಾಡಿನಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು ಈ ಮುದುಕನ ಬಳಿ ಬಂದರು . 

“ ಏನಪ್ಪ , ಆ ನಾಯಿ ನಿನ್ನದೆ ? ” 
“ ಹೌದು, ನನ್ನದು.” 
“ ಒಳ್ಳೇ ಬೇಟೆ ನಾಯಿ ! ನಮಗೆ ಮಾರುತ್ತೀಯ ? ” 
“ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳಿ. ” 
“ಎಷ್ಟು ಕೊಡಬೇಕು ? ” 
“ ಮುನ್ನೂರು ರೂಬಲ್ , ಆದರೆ ಕೊರಳಪಟ್ಟಿ ಇಲ್ಲದೆ. ” 

“ ನಮಗೇಕೆ ನಿನ್ನ ಕೊರಳಪಟ್ಟಿ ! ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಉತ್ತಮವಾದುದನ್ನು ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. 
ತಗೋ ಹಣ, ನಾಯಿ ನಮ್ಮದು. ” 

ಅವರು ನಾಯಿಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಅದನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು ನರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು 
ತರುವಂತೆ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟರು. ನಾಯಿ ನರಿಯನ್ನೇನೂ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗದೆ ನೇರವಾಗಿ ಕಾಡಿ 
ನೊಳಕ್ಕೆ ಓಡಿಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ನಾಯಿಯ ರೂಪ ಬದಲಿತು . ಮಗ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ 
ತಂದೆಯ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ. 

ಇನ್ನಷ್ಟು ದೂರಹೋದರು . ತಂದೆ ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿದ: 

“ಏನು, ಮಗು, ಈ ಮುನ್ನೂರು ರೂಬಲ್ ಯಾವ ಮಲೆಗೊ ನಮಗೆ ! ಕೇವಲ 
ಕೆಲವು ದನಕರು, ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಮನೆ ರಿಪೇರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕಷ್ಟೆ ಸಾಲಬಹುದು, 
ಆಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನಕ್ಕೆ ದುಡ್ಡ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ” 

“ ಆಗಲಿ, ಅಪ್ಪ , ದುಃಖಿಸಬೇಡ, ಈಗ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಬೇಡರು ನಮಗೆ ಸಿಕ್ತಾರೆ. ಅವರು 
ಡೇಗೆಯ ಸಹಾಯದಿಂದ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಹಿಡಿಯುವಂಥವರು. ನಾನು ಒಂದು ಡೇಗೆಯಾಗಿ 
ರೂಪ ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಮುನ್ನೂರು ರೂಬಲ್‌ಗೆ ಮಾರು . 
ಆದರೆ ಜ್ಞಾಪಕದಲ್ಲಿಟ್ಟಿರು, ನನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲಿನ ತೊಗಲಿನ ಮುಸುಕನ್ನು ಮಾತ್ರ 
ಕೊಡಬೇಡ! ” 

ಅವರು ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ದೂರ ಹೋದರು . ಅವರಿಗೆ ಕೆಲವು ಬೇಡರು 
ಭೇಟಿಯಾದರು . ಮುದುಕನ ಬಳಿ ಒಂದು ಸೊಗಸಾದ ಡೇಗೆ ಇರುವುದನ್ನು ಅವರು 
ಕಂಡರು . 

“ ಏನಪ್ಪ , ನಿನಗೇಕೆ ಈ ಡೇಗೆ ? ನಮಗೆಕೊಟ್ಟು ಬಿಡು ! ” 
“ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳಿ. ” 
“ಎಷ್ಟು ಹಣ ಕೊಡಬೇಕು ? ” 

“ ಮುನ್ನೂರು ರೂಬಲ್ ಕೊಡಿ. ಡೇಗೆಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಅದರ ತಲೆಯ 
ಮೇಲಿನ ಮುಸುಕನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ” 

“ ನಮಗೇಕೆ ಆ ಮುಸುಕು ! ನಾವದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಸೊಗಸಾದ ಮುಸುಕು ಹಾಕುತ್ತೇವೆ. ” 

ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾಯಿತು. ಕೈ - ಕೈ ಕುಲುಕಿದರು . ಮುದುಕ ಮುನ್ನೂರುರೂಬಲ್ ಪಡೆದುಕೊಂಡ. 
ಮುಂದೆ ಹೋದ. 

ಬೇಡರು ಹೊಸದಾಗಿ ಕೊಂಡ ಡೇಗೆಯನ್ನು ಪಕ್ಷಿ ಹಿಡಿದು ತರಲೆಂದು ಬಿಟ್ಟರು. ಅದು 
ನೇರವಾಗಿ ಕಾಡಿನೊಳಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು. ಭೂಮಿಗೆ ಇಳಿಯಿತು. ಮತ್ತೆ ಹುಡುಗನಾಯಿತು. 
ಹುಡುಗ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡ. 

" ಈಗ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ! ನಾವು ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಜೀವನ ನಡೆಸಬಹುದು ! ” ಎಂದ 
ಮುದುಕ. 


“ ತಾಳು , ಅಪ್ಪ . ನಮಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹಣ ಬರುತ್ತೆ ! ನಾವು ಸಂತೆಯ ಸಮಿಾಪ ಹೋದಾಗ 
ನಾನು ಒಂದು ಕುದುರೆಯಾಗಿ ರೂಪ ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಮಾರು .

ನಿನಗೆ ಒಂದು ಸಾವಿರ ರೂಬಲ್ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಲಗಾಮನ್ನು ಮಾತ್ರ 
ಕೊಡಬೇಡ ! ” 

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ಅವರು ಸಂತೆಯ ಬಳಿ ಬಂದರು . ಮಗ ಕುದುರೆಯಾಗಿ ರೂಪ 
ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡ. ಎಂಥ ಜರ್ಬಾದ ಕುದುರೆ – ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಲೇ ಹೆದರಿಕೆ ! ಮುದುಕ ಅದರ 
ಲಗಾಮನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕರೆದೊಯ್ದ . ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಅಂಕೆಯಲ್ಲಿರಿಸುವುದು ಅವನಿಗೆ 
ಕಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು . ಅದು ಎಡಬಿಡದೆ ಕುಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು , ಹಿಂಗಾಲುಗಳನ್ನು ಚಿಮ್ಮುತ್ತಿತ್ತು , 
ನೆಲವನ್ನು ಗೊರಸುಗಳಿಂದ ಬಗೆಯುತ್ತಿತ್ತು . ವರ್ತಕರು ಈ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಕಂಡು 
ಆಕರ್ಷಿತರಾದರು . ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದರು . ವ್ಯಾಪಾರ ಚೌಕಾಶಿ ಪ್ರಾರಂಭ 
ವಾಯಿತು. 

“ಒಂದು ಸಾವಿರ ರೂಬಲ್, ಆದರೆ ಲಗಾಮಿಲ್ಲದೆ ” ಎಂದ ಮುದುಕ. “ ಅಷ್ಟಕ್ಕಾದರೆ 
ಕೊಡ್ತೀನಿ! ” 

“ ನಮಗೇಕೆ ಬೇಕು ನಿನ್ನ ಲಗಾಮು ! ನಾವು ಅದಕ್ಕೆ ಚಿನ್ನದ ಲಗಾಮು ಹಾಕೀವಿ” ಎಂದರು 
ವರ್ತಕರು . 

ಐನೂರು ರೂಬಲ್ ಕೊಡ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮುದುಕ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ . ಕುದುರೆಯನ್ನು ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. 
ಆಗ ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ ವಕ್ರಾಕಾರದ ಜಿಪ್ಪಿ ಬಂದ. 

“ ಏನಪ್ಪ , ಎಷ್ಟು ಕೊಡಬೇಕು , ನಿನ್ನ ಕುದುರೆಗೆ ? ” 
“ಒಂದು ಸಾವಿರ ರೂಬಲ್ . ಆದರೆ ಲಗಾಮಿಲ್ಲದೆ. ” 

“ಹೋಹೋ ! ತುಂಬ ದುಬಾರಿ ಕಣಯ್ಯ ! ಐನೂರು ತಗೋ , ಲಗಾಮನ್ನೂ 
ಕೊಡು. ” 

“ಇಲ್ಲ. ಒಪ್ಪಿಗೆ ಇಲ್ಲ ! ” ಎಂದ ಮುದುಕ. 
“ಹೋಗಲಿ , ಆರು ನೂರು ತಗೋ . ” 

ಹೀಗೆ ಆ ಜಿಪ್ಪಿ ಎಷ್ಟು ಚೌಕಾಶಿ ಮಾಡಿದರೂ ಮುದುಕ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯ 
ಕೆಳಗಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ . 

“ ಹುಂ , ಹೋಗಲಿ , ತಗೋ , ಸಾವಿರ ರೂಬಲ್ ! ಆದರೆ ಲಗಾಮ ಸೇರಿ. ” 
“ ಇಲ್ಲ . ಲಗಾಮು ನನ್ನದು ! ” 
“ಎಂಥ ಮನುಷ್ಯನಪ್ಪ ನೀನು. ಎಲ್ಲಾದರೂ ಉಂಟೆ, ಕುದುರೆಯನ್ನು ಯಾರಾದರೂ 

ಲಗಾಮಿಲ್ಲದೆ ಮಾರುತ್ತಾರೆಯೆ ? ಕುದುರೆಯನ್ನು ಕೈಯಿಂದ ಕೈಗೆ ಕೊಡುವುದು 
ಹೇಗೆ? ” 

“ ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟ ಬಂದ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿಕೋ . ಆದರೆ ಲಗಾಮು ನನ್ನದು ! ” 

“ಸರಿ, ತಗೊಪ್ಪ, ಇನ್ನೈದು ರೂಬಲ್ ಕೊಡ್ತೀನಿ. ಕುದುರೆಯನ್ನು ಲಗಾಮಿನ ಸಹಿತ 
ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡು ! ” 

ಮುದುಕ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ. ಲಗಾಮಿಗೆ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಮೂವತ್ತೊ ಮೂವತ್ತೈದೋ 
ಕೊಪೆಕ್ ಆಗಬಹುದು. ಮತ್ತೆ ಈ ಜಿಪ್ಪಿ ಐದು ರೂಬಲ್ ಕೊಡ್ತಿದಾನಲ್ಲ ! 

ಇಸುಕೊಂಡ , ಕೊಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟ . 

ಇಬ್ಬರೂ ಕೈ - ಕೈ ಕುಲುಕಿದರು . ಮುದುಕ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದ. ಜಿಪ್ಪಿ ಕುದುರೆ ಹತ್ತಿ 
ಕುಳಿತ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಅವನು ಜಿಪ್ಪಿ ಆಗಿರಲೇ ಇಲ್ಲ . ಓಹ್ನೇ ಆ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದ. ಅವನು 
ಮುದುಕನಿಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿದ್ದ. ಕುದುರೆ ಗಿಡಗಳಿಗೂ ಮೇಲೆ ಮುಗಿಲಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಳಗೆ ಬಾಣ 
ದಂತೆ ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು. ಅದು ನಾಲ್ಕು ಕಾಲುಗಳನ್ನೂ ರೂಡಿಸಿತು . ಓನ್‌ನನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ 
ಬೀಳಿಸಲು ತುಂಬ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಿತು. ಆದರೆ ಅದು ಆಗದಾಯಿತು ! 

ಹೀಗೆ ಅವರು ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದರು , ಅಲ್ಲಿಂದ ಭೂಮಿ ಕೆಳಗಿನ ಅವನ ರಾಜ್ಯ ತಲುಪಿದರು . 
ಓಹ್ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. ಕುದುರೆಯನ್ನು ಲಾಯದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿದ . 

“ ಅಂತೂ ಬಡ್ಡಿ ಮಗನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹಾಕಿದೆ ! ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಓಹ್ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ. 
“ಸಂಜೆ ಅದನ್ನು ನೀರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು. ” 

ಸಂಜೆಯಾಯಿತು. ಓನ್‌ನ ಹೆಂಡತಿಕುದುರೆಯನ್ನು ಹೊಳೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು.ಕುದುರೆ ಹೊಳೆ 
ಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನೀರು ಕುಡಿಯುತ್ತ ಕೊನೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಆಳಕ್ಕೆ ಸುಳಿಗಳೊಳಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು 
ಹೋಗ ತೊಡಗಿತು . ಆ ಹೆಂಗಸೂ ಅದರ ಹಿಂದೆಯೇ ಓಡಿದಳು , ಕೂಗಿಕೊಂಡಳು , 
ರೇಗಿದಳು . ಆದರೆ ಅದು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಆಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಕೊನೆಗೆ ಅದು ತನ್ನ 
ತಲೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಒದರಿತು . ಅವಳು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಲಗಾಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು 
ಕೊಟ್ಟಳು. ಕುದುರೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಾನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಯಿತು. ಹೆಂಗಸು 
ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕಿರುಚಿಕೊಂಡಳು . ಓಹ್ ಓಡೋಡಿ ಬಂದ, ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಲು 
ನಿಲ್ಲದೆ ಪೈಕ್ ಮಾನಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಪರಿವರ್ತಿಸಿಕೊಂಡು ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಾನನ್ನು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು 
ಹೋದ. 

" ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಾನೇ , ಮುದ್ದಿನ ಮಾನಿನ ಮರಿಯೇ , ನೀನೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮಿಾನು, ಭಲೆ 
ಭೇಷ್ ! ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬಾ . ಕೂಡಿ ಮಾತನಾಡೋಣ! ” 

ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಿಾನು ಉತ್ತರಿಸಿತು : 
“ನೀನು ಏನಾದರೂ ವದಂತಿ ಹೇಳಲು ಬಯಸಿದ್ದರೆ ಹೇಳು. ನನಗೆ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದೇ ಕೇಳಿಸು 


ತದೆ. ” 


ಪೈಕ್ ಮಿಾನು ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಾನನ್ನು ತುಂಬ ಹೊತ್ತು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು. ಆದರೂ 
ಅದಕ್ಕೆ ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಾನನ್ನು ಹಿಡಿಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಾನೂ ತುಂಬ 
ಬಳಲಿತ್ತು , 

ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಅದಕ್ಕೆ ತೀರದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸ್ನಾನಗೃಹ ಕಂಡುಬಂದಿತು. 
ರಾಜನ ಮಗಳು ಆಗಷ್ಟೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಿಾನು ತೀರದ ಮೇಲೆ 
ಹಾರಿ ತನ್ನನ್ನು ಒಂದು ವಜ್ರದ ಉಂಗುರವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿಕೊಂಡಿತು . ರಾಜಕುಮಾರಿಯ 
ಕಾಲಿನ ಬಳಿಯೇ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು . ರಾಜಕುಮಾರಿ ಅದನ್ನು ಕಂಡಳು . 
- “ ಆಹ್ ! ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಈ ಉಂಗುರ ! ” ಎಂದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು 
ತನ್ನ ಬೆರಳಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು. 

ಅರಮನೆಗೆ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ರಾಜನಿಗೆ ಹೊಗಳುತ್ತ ಹೇಳಿದಳು : 
“ನೋಡಪ್ಪ . ನನಗೆ ಎಂಥ ಸುಂದರವಾದ ಉಂಗುರ ಸಿಕ್ಕಿತು! ” 
ರಾಜನೂ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಟ್ಟ . 

ಆದರೆ ಪೆರ್ಚ್‌ ಮಿಾನು ಉಂಗುರವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತವಾದುದನ್ನು ಓಹ್ ಕಂಡಿದ್ದ . ಅವನು 
ಕೂಡಲೇ ತನ್ನನ್ನು ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿಯನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿಕೊಂಡು ರಾಜನ ಬಳಿಗೆ 
ಹೋದ. 

“ ನಮಸ್ಕಾರ, ಮಹಾಪ್ರಭು, ನಮಸ್ಕಾರ ! ನಾನು ತಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ಒಂದು ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ 
ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಉಂಗುರ ನಿಮ್ಮ ಮಗಳ ಬಳಿ ಇದೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಅದನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಡಲು 
ಹೇಳಿ, ನಾನು ಅದನ್ನು ನಮ್ಮ ರಾಜನಿಗೋಸ್ಕರ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ನದಿಯ ಬಳಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು 
ಬಿಟ್ಟೆ , ಅದು ನಿಮ್ಮ ಮಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ” 

ರಾಜ ತನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಕರೆಸಿದ. 
“ ಮಗಳೇ , ಆ ಉಂಗುರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡಮ್ಮ . ಅದು ಇವರದಂತೆ.” 

ರಾಜನ ಮಗಳು ಅತ್ತಳು, ನೆಲವನ್ನು ಕಾಲಿನಿಂದ ಕುಟ್ಟುತ್ತ ಹೇಳಿದಳು : 

“ ಇಲ್ಲ, ಕೊಡೊಲ್ಲ! ಈ ವ್ಯಾಪಾರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಹಣ ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟು ಕಳುಹಿಸು . 
ಉಂಗುರವಂತೂ ನನ್ನದು ! ” 

ಓಹ್ನೂ ತನ್ನ ಪಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. 

“ ನಾನು ನನ್ನ ದೊರೆಗೆ ಈ ಉಂಗುರವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸದೆ ಇದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಈ ಜಗತ್ತಿ 
ನಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸಿಕೊಂಡಿರಲೇ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ! ” 

ರಾಜ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ: 

“ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡು, ಮಗಳೇ ! ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮಿಂದಾಗಿ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಭಾರಿ ಆಪತ್ತು ಉಂಟಾ 
ಗುತ್ತೆ ! ” 

“ ಹಾಗಾದರೆ ಇದು ನನಗೂ ಬೇಡ, ಅವನಿಗೂ ಬೇಡ! ” ಎಂದು ರಾಜಕುಮಾರಿ ಉಂಗುರ 
ವನ್ನು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಲವಾಗಿ ಎಸೆದಳು . 

ಉಂಗುರ ಚೂರುಚೂರಾಗಿ ಒಡೆದು ಕೋಣೆಯ ತುಂಬ ರತ್ನದ ಕಾಳುಗಳಾಗಿ ಹರಡಿ 
ಕೊಂಡಿತು . ಒಂದು ಕಾಳು ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಹಿಮ್ಮಡಿಯ ಕೆಳಗೆ ಹೋಗಿಸೇರಿಕೊಂಡಿತು . ಓಹ್ 
ಕೂಡಲೇ ಒಂದು ಹದ್ದಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತನಾಗಿ ಕಾಳುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನ ತೊಡಗಿದ. ತಿಂದ, ತಿಂದ, 
ಎಲ್ಲ ಕಾಳುಗಳನ್ನೂ ತಿಂದು ಮುಗಿಸಿದ . ಚಲಿಸಲೂ ಆಗದಷ್ಟು ಭಾರವಾದ. ರಾಜಕುಮಾರಿಯ 
ಹಿಮ್ಮಡಿಯ ಕೆಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಒಂದು ಕಾಳು ಮಾತ್ರ ಅವನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಕಾಳು 
ಉರುಳಿಕೊಂಡು, ಉರುಳಿಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು, ಗಿಡುಗವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಯಿತು, ಹದಿನ 
ಮೇಲೆ ಬಂದೆರಗಿತು . 

ಹದ್ದಿಗೆ ಹಾರಿ ಹೋಗಲೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ . ಗಿಡುಗ ತನ್ನ ಚೂಪಾದ ಕೊಕ್ಕಿನಿಂದ ಹದ್ದಿನ ತಲೆಯ 
ಮೇಲೆ ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಜೋರಾಗಿ ಕುಕ್ಕಿತು. ಹದ್ದಿನ ಪ್ರಾಣ ಹಾರಿಹೋಯಿತು. ಹೀಗೆ ಓಹ್ 
ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಮಾತ್ರವೂ ಇಲ್ಲದಾದ. ಅನಂತರ ಗಿಡುಗ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಚೆಲುವಾದ ಯುವಕ 
ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಯಿತು. ಅವನು ಎಷ್ಟು ಚೆಲುವಾಗಿದ್ದನೆಂದರೆ ಅವನನ್ನು ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ 
ರಾಜಕುಮಾರಿ ಅವನಲ್ಲಿ ಅನುರಕ್ತಳಾದಳು . ರಾಜನಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು : 

“ನೀನು ಏನೇ ಹೇಳು, ನಾನು ಈ ಯುವಕನನ್ನಷ್ಟೆ ಮದುವೆಯಾಗುವುದು . ಬೇರೆ 
ಯಾರನ್ನೂ ಮದುವೆಯಾಗೋಲ್ಲ.” 

ಆದರೆ ಈ ಸಾಮಾನ್ಯ ಯುವಕನಿಗೆ ತನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು ರಾಜ 

ನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಈಗೇನು ಮಾಡುವುದು ! ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ , ಕೊನೆಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ. 
ಭಾರಿ ಔತಣ ಏರ್ಪಡಿಸಲು ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ. ವಿವಾಹ ಸಮಾರಂಭ ಎಷ್ಟು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಜರುಗಿ 
ತೆಂದರೆ ಜನ ಅದನ್ನು ಇಡೀ ವರ್ಷ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದರು . 

ನಾನೂ ಆ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಜೇನು ಮದ್ಯ ಸೇವಿಸಿದೆ. ಅದು ಒಂದು ತೊಟ್ಟೂ 
ನನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಕ್ಕೆ ಬೀಳಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ನನ್ನ ಉದ್ದ ಗಡ್ಡದ ಮೂಲಕ ಹರಿದು ಹೋಯಿತು. 
ಅದಕ್ಕೇ ನೋಡಿ ನನ್ನ ಗಡ್ಡ ಬೆಳ್ಳಗಿರುವುದು !